واکنش بدن در برابر درد

درد یک مکانیسم دفاعی است که به کمک آن می‌توانیم از هرگونه خطر احتمالی دوری کنیم و اندام آسیب‌دیده را تحت مراقبت قرار دهیم. درد فرصت مناسبی در اختیار بدن قرار می‌دهد تا بتواند از طریق سیستم دفاعی خود را درمان کند.

در بدن همه ما انسان‌ها مسیرهای عصبی مشخصی وجود دارد که با تحت فشار قرار دادن یا هدف قرار دادن این مسیرها در بدن می‌توانیم دردی را که فرد از آن رنج می‌برد، به میزان قابل توجهی کاهش دهیم. مغز و نخاع تشکیل‌دهنده سیستم عصبی مرکزی هستند که در فاصله بین آنها واکنش‌های عصبی هماهنگ و تکمیل می‌شوند.

این در حالی است که اعصاب نخاعی، اعصاب جمجمه‌ای و دستگاه عصبی خودکار بدن یعنی سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک از اجزای سیستم عصبی ثانوی یا پیرامونی هستند. از نخاع 31 جفت عصب نخاعی منشعب می‌شود که از ستون فقرات و از فضای بین مهره‌ها عبور می‌کنند. هر عصب متشکل از 2 ریشه عصبی است؛ ریشه پیشین یا جلویی انتقال‌دهنده پیام‌های عصبی حرکتی و ریشه خلفی یا عقبی انتقال‌دهنده محرک‌های حسی است.

با خروج هریک از این دو ریشه عصبی از نخاع، عصب مشترکی در 2 طرف کانال نخاع ایجاد می‌شود. دستگاه عصبی خودکار بدن بخشی از سیستم‌ عصبی بدن است که بدون کمک سیستم عصبی مرکزی بدن و به صورت ناخودآگاه اعمال حیاتی بدن نظیر ضربان قلب، تعرق و گوارش را تنظیم می‌کند. سیستم عصبی خودکار بدن دربردارنده دو سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک است.

سیستم عصبی پاراسمپاتیک شامل عصب‌هایی است که از مغز و قسمت‌های پایینی نخاع خارج می‌شوند و عملکرد رگ‌های خونی و اندام‌های بدن را تنظیم می‌کنند.

سیستم عصبی سمپاتیک نیز شامل عصب‌هایی است که از بخشی از نخاع که در قسمت پشت قفسه سینه و کمر واقع شده خارج می‌شوند و علاوه بر وضعیت رگ‌های خونی، فعالیت اندام‌هایی مانند قلب، ریه‌ها، روده، غدد عرقی، غدد بزاقی و اندام‌های تناسلی را تحت کنترل قرار می‌دهند.

سیستم‌های عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک در تضاد هم و به گونه‌ای عمل می‌کنند که برآیند فعالیت‌ آنها به عملکرد طبیعی اعضا و اندام‌های بدن منجر خواهد شد.

منبع:‌graphics5w