قصه‌گوی خوبی باشید

قصه‌گویی برای بچه‌ها راز و رمز خاصی دارد. قصه گفتن بهانه‌ای است برای گفتن حرف‌های نگفتنی به کودکتان و هنری است که شما را از نصیحت‌های مستقیم خلاص می‌کند و دو برابر نتیجه می‌گیرید.

قصه‌گویی فرصت یک ارتباط حسی و قوی با کودک است و دری است که از طریق آن می‌توانید به دنیای کودک راه پیدا کنید.

قصه‌گویی می‌تواند استعداد خلاقیت و نمایش را در کودک زنده کند.

وقتی برای کودک قصه می‌گویید هرچه کوچک‌تر باشد باید قصه ساده‌تر و کوتاه‌تر با شخصیت‌های کمتر باشد.

مثلا برای کودکی که به راحتی حرف‌های شما را نمی‌فهمد باید از اشارات و لمس بیشتر استفاده کنید، مثلا وقتی می‌گویید یک بچه‌ای بود که شب‌ها خوابش نمی‌برد به او اشاره کنید، او را نوازش کنید و حالت خوابیدن را به صورت نمایشی نشان دهید.

این کار مهارت‌های حرف زدن و استفاده از علائم و اشارات را در کودک تقویت می‌کند و به او کمک می‌کند که با داستان شما همرا ه شود.

قصه شما می‌تواند شامل یک صحنه از زندگی خود او باشد: کودکی بود که شیر نمی‌خورد. یواش یواش همه بچه‌ها بزرگ شدند، اما او همانقدری ماند...

برای بچه‌های بزرگ‌تر که می‌توانند حرف بزنند داستان‌های طولانی‌تری می‌توانید تعریف کنید، اما هنوز آنها نمی‌توانند قصه‌های طولانی مثل خاله سوسکه را دنبال کنند و خیلی زود خسته می‌شوند.

وقتی بچه‌ها به سن 5 سالگی می‌رسند قصه‌هایی که تا یک‌ربع‌و‌نیم ساعت هم ادامه داشته باشد دنبال می‌کنند. شما موقع قصه‌گویی می‌توانید آنها را نوازش کنید تا با آرامش بیشتری به خواب بروند. حتی در این سن هم بچه‌ها بخوبی از ماجراهای اخلاقی درس می‌گیرند و در آخر ماجرا تاکید می‌کنند که آنها اشتباه قهرمان داستان را تکرار نخواهند کرد.

از سن 3 سالگی می‌توانید با بچه‌ها بازی قصه‌سازی کنید.

مثلا قصه‌های ناتمامی بگویید که آنها آن را تمام کنند. یا بخواهید آنها قصه‌های ناتمامی بگویند که شما آن را تمام کنید.

قصه‌هایی بگویید که به شکل‌های مختلفی تمام شود. از گفتن داستان‌هایی که پایان تلخی دارند برای کودکان پرهیز کنید. کودکان آن را باور می‌کنند و غمگین و افسرده می‌شوند.

مادری برای کودکش داستان دختر کبریت‌فروش را تعریف کرده بود که از سرما کنار خیابان مرده بود. می‌گفت تا مدت‌ها دخترم آن قصه را تعریف می‌کرد و برای دخترک گریه می‌کرد.

حتی داستانی مثل دختر کبریت‌فروش را هم می‌توانید طوری تعریف کنید که اینقدر صریح و غم‌انگیز نباشد مثلا آخرین کبریت را که دخترک روشن می‌کند فرشته‌ای

را می‌بیند که برایش یک پالتوی گرم آورده است و او را با خود به یک قصر زیبا می‌برد.