تهاجم به عراق و نقض حقوق بین الملل

سرانجام و پس از حدود یکسال تهدید و لشکرکشی تهاجم نظامی امریکا (و متحد او ، انگلیس) به عراق آغاز شد.در آخرین روز سال 1381 جهانیان ناباورانه شاهد شروع اقدامی بودند که جز زور و قلدرمآبی توجیه دیگری نداشت .

کد خبر: ۲۲۱۲۷

روند تداوم این اقدام نیز سرشار از نکته های عبرت آموزی بود که متاسفانه به دلیل حجم بالای اخبار جنگ کمتر مورد توجه واقع شد. مروری گذرا به مهمترین جنبه های این یورش سهمگین ، بویژه از نگاه حقوق بین الملل ، می تواند تا اندازه ای برای پر ساختن خلائ اطلاع رسانی در این زمینه موثر باشد. نخستین نکته آن که بهانه ظاهری امریکا از لشکرکشی وسیع به منطقه و تهدید علنی صلح و امنیت کشورهای منطقه ، خصوصا عراق ، خلع سلاح رژیم بغداد اعلام شده است . ایالات متحده ادعا می کند که عراق به برخی سلاح های خطرناک و کشتار جمعی دست یافته است که می تواند خطرساز گردد. پرسش آن است که بر فرض درستی این ادعا، چه کسی امریکا را مدعی العموم و دادستان کل جهان ساخته است تا نه تنها به صدور کیفرخواست ، که به صدور حکم دلخواه و اجرای مجازات بپردازد؛! در مقدمه منشور سازمان ملل متحد آمده است که : «مردم ملل متحد با تصمیم به محفوظ داشتن نسل های آینده از بلای جنگ که دوبار در مدت عمر انسانی افراد بشر را دچار مصائب غیر قابل بیان نموده ... یک سازمان بین المللی که موسوم به ملل متحد خواهد بود تاسیس می نمایند.» ماده یک این منشور نیز یکی از مقاصد ملل متحد و مهم ترین وظیفه سازمان عریض و طویل ملل متحد را چنین تعیین کرده است : «حفظ صلح و امنیت بین المللی و بدین منظور به عمل آوردن اقدامات دسته جمعی موثر برای جلوگیری و برطرف کردن تهدیدات علیه صلح و متوقف ساختن هرگونه عمل تجاوز یا سایر کارهای ناقض صلح و فراهم آوردن موجبات تعدیل و تصفیه اختلافات بین المللی یا وضعیت هایی که ممکن است منجر به نقض صلح گردد با وسایل مسالمت آمیز و بر طبق اصول عدالت و حقوق بین الملل . مواد 39 تا 51 فصل هفتم منشور نیز هرگونه تصمیم گیری در خصوص «اقدام در موارد تهدید علیه صلح ، نقض صلح و اعمال تجاوز» را از صلاحیت های انحصاری شورای امنیت سازمان ملل می شمارد؛ چه اقدام نظامی (ماده 42) و چه حتی «اقداماتی که متضمن استعمال نیروی مسلح نباشد» (ماده 41). با این وصف امریکا با چه مجوزی خود را جایگزین سازمان ملل و شورای امنیت ساخته است و با نقض مواد مختلف منشور ملل متحد، خود اتهام می زند، خود حکم صادر می کند و خود هم در مورد مجازات ها و نحوه آن تصمیم گیری و اقدام می کند؛!