تولید و پخش برنامه های تلویزیونی در تعامل با بیننده

ژانرها یا گونه های تاریخی ، مذهبی ، حماسی و مجلل ، عمدتا گونه هایی پروزن و پرخرج به شمار می آیند که با توجه به فیلمها و سریالهایی که از آنها مثال آورده شد

کد خبر: ۲۰۶۳۲

، خوانندگان نسبت به محتوی و ماهیت ژانرها اشراف یافتند. از دیگر ژانرهایی که بارها در فیلمها و یا در قسمتی از داستان فیلم استفاده می شود، ژانر کمدی است . در این شیوه فیلمسازی ، هدف غایی فیلمساز خنداندن تماشاگر است . بنابراین ، چنین خنداندنی باید محرکی داشته باشد. آیتمهای خنده آور در فیلم های کمدی باعث می شوند تضاد موجود در روند شکل گیری فیلم و میان انگاره های مرتبط با کنش و واکنش ها روی داده ، سیالیتی را جمع کند که تماشاگر را به خنده وادارد. ژانر کمدی ، گونه های فراوانی دارد و بیننده اگر اعضای این مجموعه را بشناسد، سطح توقع خود را از فیلم کمدی ارزشیابی می کند و برای درک و فهم آن نیروی فکری باقی می گذارد. البته این نوع کمدی هرچند انگاره های خنده آور دارند، لیکن می توانند محتوای پیامهای اخلاقی ، اجتماعی و حتی سیاسی باشند. در حال حاضر، بیننده آنچه را بیش از همه در سریال های تلویزیونی مشاهده می کند، به کارگیری یکی از مستعمل ترین انگاره های گونه کمدی است که از آن به «کمدی لفظی » یاد می شود. در این نوع کاراکترها، با دیالوگ فضا را آماده سازی می کنند و در این زمینه ، به کارگیری شوخی های کلامی و کلفت گویی و متلک پرانی از خصیصه های اصلی به شمار می آید. در این نوع کمدی ، حتی تغییر لهجه یا به کارگیری لهجه هایی ساختگی یا حتی واقعی نیز یکی از کاربردهای کمدی لفظی است . به هر حال ، کاربرد هر یک از ترفندهای فوق نمی تواند از ارزش هنری برخوردار باشد و هر نوع تغییر لهجه یا متلک پرانی ، ارزشمند نیست ، حتی اگر مایه خنده بیننده شود. از این رو لازم است تماشاگر در شناسایی ژانر کمدی بسیار دقت کند و کمدی کلامی یا لفظی را در روند به کارگیری هر اثر تجزیه و تحلیل کند . از دیگر زیرمجموعه های ژانر کمدی ، آن که زودتر از دیگر گونه ها متولد شده و متعلق به ژانر کمدی کلاسیک است ، کمدی بزن بکوب یا در اصطلاح اسلپ استیک است که بیننده تلویزیونی یا تماشاگر سینما با آن آشنایی تمام دارد، هر چند تا به حال این نوع ژانر را شناسایی نکرده باشد و با نام آن بیگانه باشد. در زیر ساخت تمامی فیلمهای استن لورل و اولیور هاردی گونه های کمدی بزن بکوب وجود دارد؛ روندی که در آن خنداندن بیننده با اعمال زد و خورد خنده دار یا خشونت های سطحی باشد. صحنه هایی را به یاد آورید که هاردی و لورل در آن با کاراکتری دیگر روبه رو می شوند و قدم به قدم به او اذیت و آزار می رساند. گذاشتن تخم مرغ در کلاه طرف مقابل ، ضربه زدن به ساق پا که در این یکی لورل تبحر خاصی داشت و... از این دست است . همین جا می توان مقایسه ای صورت داد. در فیلمهای برادران مارکس (فیلم فروشگاه بزرگ را به یاد آورید) آنچه ابتدا به ساکن رخ می نماید، استفاده از کمدی کلامی و لفظی است ، ضمن این که از فیلمهای برادران مارکس (گروچو، هارپو، چیکو، زپو) به فیلمهایی با طنز هتاک و سرشار از لودگی و مسخره بازی یاد می شود. بعد از آن ، کمدی بزن بکوب ، سهم دیگری در فیلمهای برادران مارکس دارد. پس بیننده در فیلم های برادران مارکس ، دست کم با 2نوع از زیرمجموعه فیلم کمدی روبه رو است . سهم بیشتر متعلق به کمدی کلامی و لفظی است (به یاد داشته باشید عمده موفقیت فیلمهای برادران مارکس به سالهای پس از تولد سینمای ناطق و بین سالهای 1935تا 1948تعلق دارد) و سهم کمتر مرتبط با کمدی بزن بکوب است . در این ارتباط، ممکن است همان طنز هتاک و پر از متلک به همراه کمدی شلوغ بزن بکوب به حد اعلا برسد؛ یعنی جنون در این کمدی دقیقا مشاهده شود. اینجاست که سهم «کمدی دیوانه وار» عیان می شود. در این گونه ، آنچه از آن به عنوان انگاره های زیرساختی و معنا شناختی طنز نام برده می شود، روندی را طی می کند که در آن طنز هنگام روی دادن موقعیت های مسخره ، همراه کاراکترهایی که به طرزی اغراق آمیز حضور یافته اند، شکل می گیرد. (بعضی فیلم های شلوغ و سراسر مسخره بازی چیچو و فرانکو را به یاد بیاورید.) گفتنی است کمدی دیوانه وار هرگز ارزش کمدی های اسلپ استیک و حتی کمدی های کلامی و لفظی را ندارد و عمدتا زمان فیلمهای آن نیز کمتر است . در اینجا باید یک نوع کمدی منقرض را نیز مطرح کرد که به نحوی در بطن گونه بزن و بکوب جای می گیرد، هر چند خود در زمان های دور به عنوان گونه ای کمدی مستقل مطرح شده بود، اما افراط در آن به حدی زیاد شد که به قول چارلی فقید، در این فیلمها آنقدر کیک به صورت طرف مقابلمان زدیم ، که برای 100سال آینده کفایت می کند. همچنان که از توضیح چاپلین مستفاد شد، این کمدی منقرض همان «کمدی کیک بازی» است . ذکر این نکته نیز لازم است که مک سنت (از پیشگامان سینما و سینمای کمدی) از این کمدی به عنوان کمدی شلوغ شلوغ یاد می کرد که با توجه به انگاره های زیرساختی آن می توانست تعریف همان کمدی اسلپ استیک را داشته باشد. یکی دیگر از گونه های مهم کمدی ، کمدی تقلیدی است ، که فقط در یک مورد کاربرد دارد. از این رو، بیننده پس از دریافت تعاریف این نوع کمدی ، دقیقا می تواند آن را شناسایی کند. در این نوع فیلمها، عمدتا یک فیلم داستانی یا جدی دستمایه کار قرار می گیرد. با توجه به این که آن فیلم ، باید آنقدر معروف باشد که صحنه های آن در ذهن بیننده ثبت شده باشد. شکل گیری فیلمی کمدی از نوع کمدی تقلیدی بر این مبناست که با اعمال رفتارهای طنز و مسخره و به کارگیری دیالوگ های متلک گونه فیلم جدی بازسازی می شود.