حراج تیم‌های تهرانی و آسیب تیم‌های پایه‌

عده‌‌ای می‌‌گویند، انتقال تیم‌های پرهزینه تهرانی به استان‌هایی که جمعیت زیادی دارند و علاقه‌مندند در شهر و دیارشان همه هفته بوق و کرنای فوتبال شنیده شود، اسباب رشد و اعتلای فوتبال و گسترش آن به نقاط مختلف کشور می‌شود.طرفداران این حراج بزرگ، پاس همدان را مصداق این طرح موفق ذکر می‌کنند و معتقدند، فوتبال بدون تماشاچی مثل قرمه بی‌پیاز است و حالا که زمینه‌هایی به وجود آمده تا تهران از شر این تیم‌های بی‌خاصیت، بی‌تماشاچی و هزینه‌بر خلاص شود، چه بهتر که از این جوی آب جاری کوزه‌ها را پر کنند.

در این میان، فوتبال تهران به شکل جدی در معرض خطر قرار دارد، تیم‌های پایه باشگاه به دلیل انتقال بزرگسالان دچار آسیب می‌شوند و مدیران پس از رفتن و واگذاری تیم‌هایشان، دیگر رغبتی به نگهداری تیم‌های پایه از خود نشان نمی‌دهند.

این همه بازیکن جوان و آینده‌دار در تهران، دیگر بازاری برای جذب خود نمی‌بینند و بازیکنان تهرانی، فقط و فقط برای بازی کردن در تیم‌های لیگی باید به دو تیم تهرانی یعنی استقلال و پرسپولیس بروند. در این وضعیت، اگرچه برای این دو تیم فرصتی طلایی خلق می‌شود، اما بازیکنان سرریز که دسترسی به تیم‌های شهرستانی ندارند، در این کارزار و حراج بزرگ، از میان خواهند رفت و عواقب این تصمیم‌های عجولانه ممکن است در آینده به تضعیف فوتبال ما بویژه در رده نوجوانان، جوانان و امید منجر شود. این بی‌توجهی به تیم‌های رده پایه قطعا در تصمیم‌گیری مقام‌های ورزشی مملکت، مورد توجه قرار نگرفته است. اگر به این نکته بدرستی نگاه می‌شد، قبل از انتقال تیم‌ها به شهرستان‌ها تمهیداتی برای حفظ تیم‌های پایه چنین تیم‌هایی در نظر گرفته می‌شد. گمان می‌رود که سرگردانی در این ورطه چندان تاثیری در روند انتقال تیم‌ها ندارد، اما چه خوب است که این کار یعنی جابه‌جایی، با عجله صورت نگیرد و قبل از آن که تیم‌های پایه و تیم‌های سازنده‌ ما از بین بروند، چاره‌ای برای این قضیه اندیشیده شود.