زوال ساختارهای سازمان یافته

 این انتخابات فروپاشی مستمر ائتلاف های سیاسی و ساختارهای اقتصادی را آشکار کرد که طی نسل گذشته به سیاست های حزبی ، اندکی وضوح و ثبات بخشیده بود.

والتر دین بورنهام در مجموعه باارزشی از گزارش های تحقیقی راجع به انتخابات سال 1980آن انتخابات را به عنوان شاهد مثالی از عجیب و غریب بودن منحصر به فرد نظام سیاسی امریکا توصیف کرد، یعنی فقدان کامل یک حزب مردمی سوسیالیست کارگری به عنوان رقیب سازمان یافته در معرکه انتخابات . فقدانی که میزان زیاد امتناع از رای دهی و عدم توجه به این موضوع را توضیح می دهد.

بنابر این از میان 28درصد از رای دهندگان که به ریگان رای دادند، 11درصدشان علت اصلی انتخاب وی را این می دانستند که «او واقعا یک محافظه کار است ».در پیروزی به اصطلاح کوبنده در انتخابات 1984، فقط کمتر از 30درصد انتخاب کنندگان به ریگان رای دادند. در بین این افراد، 4درصد نیز به این دلیل که ریگان را یک محافظه کار واقعی می دانستند، به وی رای دادند. در حقیقت فقط یک درصد از مردم امریکا، به خاطر واقعا محافظه کار بودن ریگان او را برگزیدند، در حالی که این انتخابات به عنوان اعطای وکالت تام برای محافظه کاری توصیف می شد. از این گذشته از هر 3رای دهنده 2نفر امید داشتند که برنامه قانونگذاری ریگان تصویب نخواهد شد.

همانند گذشته ، نظرسنجی ها آشکار کرد که مردم از افرایش مالیات برای تخصیص به طرح اصلاحات و برنامه های جامعه بزرگ جانبداری می کنند. پشتیبانی عمومی از هزینه های اجتماعی مشابه و یا بیشتر در سال 1980حدود 80درصد بود و در سال 1984بیشتر نیز شد. اکثریت مردم با کاهش هزینه های امنیت اجتماعی مخالفت کردند و از هر 3نفر بیش از یک نفر با کاهش هزینه های خدمات درمانی یا تامین خدمات درمانی نیازمندان ، مخالف بودند. بیش از نیمی از مردم ، کاهش هزینه های نظامی را بر کاهش برنامه های بهداشتی ترجیح می دادند.

اکثریت مردم نیز از مقررات دولتی برای حفاظت از بهداشت و آسایش کارگران ، حمایت از حقوق مصرف کنندگان ، کمک به سالمندان ، فقرا، نیازمندان و دیگر برنامه های خدمات اجتماعی پشتیبانی می کردند.

اثر: نوام چامسکی
مترجم : یعقوب نعمتی ورو جنی