یلدا روی موج همدلی

رادیو از نخستین روزهای شکل‌گیری خود، رسانه خانواده بوده است. رسانه‌ای که نه نیازمند تصویر است و نه وابسته صددرصد به تمرکز کامل مخاطب؛ می‌تواند همزمان با زندگی جاری شود و در عین حال، پیوند بسازد. شب یلدا فرصتی استثنایی برای بازخوانی همین کارکرد است. در معاونت صدا، برنامه‌ریزی ویژه برای یلدا نه از سر مناسبت‌محوری، بلکه بر اساس یک نگاه تحلیلی به نیاز امروز خانواده ایرانی صورت گرفته است؛ نیازی به گفت‌وگو، همدلی و تجربه جمعی شنیدن.

برنامه‌های یلدایی رادیو بر تنوع استوارند، اما این تنوع هدفمند است. قصه، شعر، موسیقی، گفت‌وگوهای خانوادگی، روایت آیین‌های محلی و مشارکت مخاطبان، اجزایی هستند که در کنار هم یک کل منسجم را شکل می‌دهند. قصه‌گویی در یلدا، صرفاً بازگشت به نوستالژی نیست؛ یادآوری قدرت روایت در ساختن پیوندهای عاطفی است. شعر، به‌ویژه شعر کلاسیک ایرانی، پلی است میان گذشته و امروز و موسیقی، زبانی مشترک برای احساسات نسل‌های مختلف.

از منظر رسانه‌ای، رادیو در شب یلدا تلاش می‌کند «تجربه شنیداری مشترک» خلق کند. در زمانی که مصرف رسانه‌ای اغلب فردی و مبتنی بر صفحه‌های شخصی شده، بازگرداندن مخاطب به یک تجربه جمعی اهمیت دوچندان دارد. خانواده‌ای که دور هم نشسته و به یک برنامه رادیویی گوش می‌دهد، ناخودآگاه وارد گفت‌وگو می‌شود؛ خاطره تعریف می‌کند، شعر را ادامه می‌دهد و با موسیقی هم‌صدا می‌شود. این همان نقطه‌ای است که رسانه از یک ابزار اطلاع‌رسانی به یک کنش اجتماعی تبدیل می‌شود.

در طراحی ویژه‌برنامه‌های یلدایی، توجه به همه گروه‌های سنی یک اصل اساسی بوده است. کودک، نوجوان، جوان و سالمند هرکدام سهمی از آنتن دارند، اما نه به‌صورت جزیره‌ای؛ بلکه در کنار هم. این هم‌نشینی نسلی، بازتابی از فلسفه خود یلداست. رادیو می‌کوشد فضایی بسازد که در آن، نسل‌ها نه در برابر هم، بلکه در کنار هم شنونده باشند.

از سوی دیگر، مشارکت مخاطب یکی از ارکان اصلی برنامه‌های یلدایی رادیو است. پیام‌ها، تماس‌ها، خاطره‌گویی‌ها و روایت‌های مردمی، آنتن را از حالت یک‌سویه خارج می‌کند و به آن جان اجتماعی می‌بخشد. این مشارکت نشان می‌دهد که رادیو هنوز هم رسانه اعتماد است؛ رسانه‌ای که مردم صدای خود را به آن می‌سپارند.

شب یلدا برای رادیو، آزمونی برای وفاداری به مأموریت اصلی‌اش است؛ اینکه در بزنگاه‌های فرهنگی، کنار مردم بایستد و به تقویت پیوندهای انسانی کمک کند. ما باور داریم اگر رادیو بتواند در بلندترین شب سال خانواده‌ها را چند دقیقه بیشتر دور هم نگه دارد، به رسالت رسانه‌ای خود عمل کرده است. یلدا می‌گذرد، اما اثر صدا می‌ماند؛ صدایی که شنیده شد، فهمیده شد و به خاطره جمعی تبدیل شد.