انتقاد مقابل امیر، سکوت مقابل امید!

کسی دیگر این بهانه‌ها را نمی‌پذیرد. روسیه، بحرین و قرقیزستان هم با همین شرایط بازی کردند پس بنابراین دو شکست متوالی و یک برد مقابل بحرین آن هم در روزی که دوباره تیم ملی بد بازی کرد، قابل توجیه نیست. روانخواه بعد از رضا عنایتی سرمربی تیم ملی امید شد که از قضا او هم مورد تأیید امیر قلعه‌نویی بود. بعد از ناکامی روانخواه و سقوط همراه با هوادار به دسته اول، انتخاب او همه را شگفت‌زده کرد. البته که امید همراه با تیم ملی شروع خوبی داشت. امیدها در انتخابی جام ملت‌های آسیا، موفق شدند هنگ‌کنگ، گوام و سپس امارات را شکست دهند و مجوز صعود بگیرند. تیم ملی در این سه مسابقه ۱۳ گل زد و فقط دو گل خورد تا همه را امیدوار کند. 
     
سه بازی بد
روانخواه اخیرا قهر موقتی داشت چراکه می‌گفت تیم ملی امید باید امکانات بهتری در اختیار داشته باشد. البته این دوری کوتاه بود. فدراسیون فوتبال برای آرام کردن امید از قلعه‌نویی خواست تا بازیکنانی مثل زارع، حسین‌نژاد و سحرخیزان را در اختیار تیم‌امید قرار دهد. روانخواه توقع داشت تیم ملی کارش را زودتر آغاز کند ولی در نهایت این اتفاق نیفتاد و سفر به قرقیزستان رقم خورد. تیم ملی در بازی اول مقابل روسیه ۲ بر صفر شکست خورد. در بازی دوم نیز یک بر صفر از قرقیزستان میزبان پیش بود اما حسین‌نژاد، بازیکنی که دقیقه ۶۰ به زمین رفته بود، دقیقه ۷۵ تعویض شد تا کلا بازی برگردد و تیم ملی ۲ بر یک ببازد. در بازی سوم هم روز گذشته شاگردان روانخواه به مصاف بحرین رفتند و روی یک ضربه کرنر و اشتباه عجیب گلر حریف، به برتری رسیدند. حمیدرضا ضروتی در این صحنه، ضربه کرنر خود را مستقیما وارد دروازه کرد تا روانخواه از فرط شادی با تمام اعضای کادر فنی‌اش دست بدهد. 
     
برون‌سپاری هزینه‌ها به دیگران
رسانه‌های رسمی کشور بنا را به حمایت از تیم‌ امید گذاشته‌اند و خبری از انتقاد نیست. فقط کافی است کمی به وضعیت امیر قلعه‌نویی و تیم ملی بزرگسالان دقت کنند تا کلاهش را به هوا بیاندازند. هر چند انتخاب امید با انتقاداتی اولیه همراه شد ولی آرام آرام همه پشت او آمدند. ابتدا امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی گفت از روانخواه حمایت می‌کند. سپس نوبت به تاج رئیس فدراسیون فوتبال رسید که کارنامه او را به‌عنوان یک مربی قابل قبول بداند و پشتش دربیاید. بعضی پیشکسوتان به ویژه استقلالی‌ها هم از امید حمایت کردند تا جو به نفع او شود. بعد از یک شروع خوب نیز رسانه‌ها امیدوار شدند اما شکست‌های اخیر همه را ناامید کرده است ولی خبری از انتقادات تند و تیز نیست. اگر قلعه‌نویی چنین نتایجی می‌گرفت، لحظات کابوس‌واری راسپری می‌کرد.اوحتی بعدازبردمقابل کیپ‌وردگفت:«من می‌دانم عده‌ای منتظرهستندنتیجه نگیریم....» بعضی بازیکنان تیم ملی از جمله شجاع خلیل‌زاده هم با پیام‌هایی تنش‌زا، نشان دادند تیم در چه موقعیتی است. روانخواه اما این انتقادها را نشنیده و رسانه‌ها چندان پاپیچ او نشده‌اند. البته که این مربی هم حرف‌هایی برای گفتن دارد. تیم ملی امید همیشه بچه سرراهی بوده و هر بار فدراسیون تلاش کرده با برون‌سپاری آن، هزینه‌هایش را به دیگران بسپارد. تا مدت‌ها که حبیب کاشانی از شورای شهر هزینه‌های امیدها را تأمین می‌کرد. حالا اما فدراسیون راهی ندارد جز این‌که خودش هزینه‌ها را بپردازد. مسأله اینجاست تاج و همکارانش هنوز اسپانسر درست وحسابی جور نکرده‌اند. امکانات تیم امید خوب نیست و روانخواه هم به همین دلیل ناراحت است. با این وجود، در ایران همه توقع دارند تیم‌های ملی نتیجه بگیرند‌؛ حتی اگر امکانات لازم در اختیارشان قرار نگیرد. بدون شک روانخواه هم می‌دانداگر دربازی‌های بعدی ناکام باشد، دیگر خبری از این جو خنثی در رسانه‌ها نخواهد بود و مجبور است مثل امیر قلعه‌نویی انتقادات سنگینی را به جان بخرد. ناگفته نماند که سرمربی تیم بزرگسالان حتی به دلیل انتخاب روانخواه نیز دوباره تحت فشار قرار می‌گیرد. درست مثل زمانی که بعد از ناکامی رضا عنایتی در راه المپیک و قهرمانی آسیا، رسانه‌ها شدیدا به او تاختند.