روزی یک ساعت مطالعه؛ خدا برکت! 

از طرف دیگر نامگذاری‌ها در تقویم، مسأله‌ای مهم و یک شاخص در حفظ هویت اجتماعی نیز هست. یعنی شهروند و جهانوند ایرانی ببیند و مطلع باشد که ریشه فرهنگی و تمدنی او در کتاب و آگاهی و معرفت است و دانش‌افزایی، حقیقت‌گرایی و معرفت‌پژوهی‌اش از طریق مطالعه و خواندن و نوشتن مورد حمایت قرار می‌گیرد. یکی از نمود‌های این حمایت، روز‌هایی از سال است که در تقویم رسمی کشور به کتاب و مطالعه اختصاص دارد. هرچند نباید صرفا به این اقدام بسنده کرد و حال بد کتاب و نشر را از جهات مختلف در نظر گرفت. 

‌کتاب در جهان جدید و با وجود رقبایی سرسخت و در نوع خود جذاب، روز‌های تنهایی خود را سپری می‌کند! این واقعیت را همه می‌دانند. روز‌هایی که تبیین صرف دستاورد‌های انکارناپذیر مطالعه، ایده‌پردازی‌ها و پمپاژ نظریه‌ها و بازخوانی اندیشه‌ها درباره محسنات کتابخوانی، قداست کتاب و جایگاه والای اهل کتاب و تفاوت ثابت‌شده‌ای که با «کتاب‌نخوان‌ها» دارند، با این‌که لازم است، اما دیگر جواب نمی‌دهد! زیرا فرصتی که برای مطالعه‌ای یک یا حتی نیم‌ساعته مورد نیاز است، کمتر در طول روز پیش می‌آید و نداشتن وقت برای دانش‌افزایی و کتابخوانی نه‌تنها یک آسیب بلکه یک مصیبت بزرگ فرهنگی و تمدنی می‌تواند باشد و حتما در آینده، اثرات و تبعات منفی‌اش خیلی محسوس خواهد بود! 

‌کتاب را واقعا نباید یک کالا دید. در این‌که کتاب یک محصول مصرفی است تردیدی نیست، اما هر کتاب، در سایر حوزه‌های علمی، اجتماعی، اقتصادی، آموزشی، ادبی، ورزشی، هنری، سینمایی و... حاصل یک کشف یا حداقل نگرشی منحصر‌به‌فرد و حتی دستاوردی متفاوت می‌تواند باشد و جهان درون و بیرون مخاطب خود را متحول کند. البته کتاب خوب و مفید با کتاب‌سازی متناسب با محتوا این ویژگی را داراست. پس با این نگاه، اهمیت و جایگاه آن از کالا‌های مصرفی بیشتر و بالاتر است. 

 فرهنگ با نماد زنده و تثبیت‌شده‌اش (کتاب) نقش بزرگی در رفع جهالت از جوامع بشری دارد و در عرصه‌ها و راه‌ها و بیراهه‌ها به انسان جهت مثبت می‌دهد. مخاطب به نیروی تشخیص تضادها می‌رسد و می‌تواند تحلیلی روشن در همه شرایط داشته باشد. 

اگر می‌بینیم و می‌شنویم که گوینده رادیو التماس می‌کند «کتاب بخوانید!» و ناشر و نویسنده و استاد دانشگاه و اهل فرهنگ و دیگران هم این توصیه را دارند، دلیلش روشن است. چون خطر به هلاکت رسیدن دانش، آگاهی و معرفت در صورت کمرنگ شدن فرهنگ مطالعه و کتابخوانی به‌وضوح دیده می‌شود. 

اگر کسی در دیگر رسانه‌های جمعی نظیر شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی هم دنبال محتوای سالم و مفید در بخش‌های مختلف باشد، چندان دست خالی برنمی‌گردد، اما کتاب هنوز منشا و منبع اصلی محتواست و رسانه‌هایی هم که بعضا فکر و جهت و محتوای قابل استفاده‌ای ارائه می‌دهند از کتاب وام گرفته‌اند. حتی کشور‌هایی که صدای توسعه فناوری‌های گسترده‌شان در حوزه رسانه به‌گوش می‌رسد، هنوز و همواره کتاب را به‌عنوان گنجینه دانش و آگاهی می‌شناسند و به ساحت کتاب و کلمه، احترام می‌گذارند. 

حالا بیایید روزی یک ساعت کتاب بخوانیم... خدا برکت!