پاسخ عملی امام به سال‌های استعمار

روزی کـــــــه ادوارد شواردنادزه وزیر امور خارجه شوروی سابق برای دادن پاسخ نامه امـام (ره) از طرف گورباچف به دیدار ایشان آمــد، با او به جـمـاران رفتیم. اتــاق بسیار ســاده محل ملاقات حضرت امام برای شواردنادزه تعجب آور بود.

کمی منتظر شدیم. حاج عیسی چای آورد و صرف شد. بعد از حدود ۲۰ دقیقه حاج احمد آقا آمد و گفت که امام دارد وارد می‌شود. همه ایستاده بودیم. حضرت امام با ظاهری ساده و لباس روحانی وارد شد و من تعجب را در چشمان وزیـر امـور خارجه شــوروی می‌دیدم. او در خاطراتش می‌نویسد: «مـا درســت ربـع ساعت در یک اتاق ساده و معمولی منتظر آمدن آیت الله شدیم. برای من تعجب آور بود، چرا که من از طرف گورباچف و شـــوروی آمــده بــودم از طــرف گرجستان کـه نیامده بودم. جلسه هم کاملا سا کت بود. تا این که دیدم یک شخصیت بسیار ساده روحانی و لاغراندام با یک کلاهی که بر سر داشتند وارد جلسه ما شدند و من را به ایشان معرفی کردند.»

در آن زمان به خاطر کسالت امام، پزشکان گفته بودند ایشان ربع ساعت بیشتر نباید صحبت کنند یا دیدار داشته باشند. من به شواردنادزه یادآوری کردم که شما
باید طی ربع ساعت یا حدا کثر ۲۰ دقیقه تمام محتوای نامه گورباچف را برای امام نقل کنید. وی شروع کرد به بیان محتوای نامه و دیدم که امام چند مرتبه در برخی نقاط سر تکان دادند و بعد فرمودند این نامه پاسخ نامه من نبود! من هدف اصلی ام این بود که آقای گورباچف را ببرم به یک دنیای جدید و با یک عالم دیگر آشنا کنم و این جواب من نبود و خلاصه با یک حالتی ایشان از این جلسه بلند شدند و جلسه تمام شد. احساس من این بود که چیزی نمانده شواردنادزه از پا بیفتد! این‌ها اصلا به چنین مدل دیدار‌هایی عادت نداشتند.

البته چـون من احساس کــرده بــودم که وزیــر خارجه شـوروی ناراحت شده، در هتلش با وی تماس گرفتم و گفتم: امـام از آن صحبت‌های شما ناراضی نبودند
فقط از این که از رئیس جمهور شما جــواب مناسبی دریافت نکرده بودند متاسف شدند. ولی این ملاقات به صورت خوبی در روزنامه‌ها و در تلویزیون بازتاب داده شده و شما می‌توانید این‌ها را ملاحظه کنید. همین الان‌ می‌توانید تلویزیون را ببینید. ظاهرا بازتاب مثبت دیدار را دیده بود و یکی دو روز ماند و دیدار‌های بعدی را با مسئولان ایران انجام داد و پس از این ملاقات به عراق رفت و در بصره با صدام ملاقات کرد.

او در بخش دیگری از خـاطـره اش در ایـن بـاره نوشته است: «صدام بسیار تشریفات فراوانی برای من ترتیب داده بود که احترام فراوانی به من بگذارد و نشان بدهد کـه مـا چـقـدر اهمیت قائلیم. مـن آنـجـا از ایــن حالت استکباری او بدم آمد. آن روحیه استکباری را در صدام دیـدم و دیـدم یک آدم بسیار لجوجی اسـت. با دیدن تظاهر صـدام متوجه شدم برخلاف انتظارم که تصور‌ می‌کردم که ایرانی‌ها می‌خواهند من را در جماران به سبک پادشاهان ایرانی تحقیر کنند، این گونه نبود و آن روحیه اصلا در آیت الله نیست. برداشت من از امام خمینی ایـن اسـت که ایشان یک ابـرمـرد و شخصیت بزرگی بود.»

ولایـتـی ادامـــه مـی دهـد: «معلوم بــود کـه از آن زندگی زاهدانه و عارفانه امام خوشش آمده و در او اثر گذاشته بود. اما درنهایت تحلیل من این بود که هدف امام از این کار پیش بینی فروپاشی شـوروی به صورت عملی بود و می‌خواست پاسخی به بیش از یک قرن زورگویی و استعمار و مشقت‌های تحمیل شده به ایران از سوی روس تزاری و شوروی را با قدرت بدهد، زیرا حضرت امام این گونه نبودند که از روی ناراحتی یا عصبانیت حرکتی هیجانی و لحظه‌ای انجام بدهند. 

تمام سکنات ایشان حساب و کتاب داشت. نام این ابرمرد تاریخ و پیر و مراد ما و همه شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس تا ابد بر تارک تاریخ خواهد درخشید. اینجانب ضمن تسلیت سالروز رحلت ایـن روح الهی به سـوی معبود به همه ایرانیان و مسلمانان و آزادیـخـواهـان جهان و آرزوی طول عمر برای رهبر معظم انقلاب اسلامی، امیدوارم مسیر پرعزت مردم ایران همچنان به سمت استقلال از شرق و غرب و پیشرفت و اقتدار و در تعامل با دنیا ادامه یابد.»