تپش فناوری در بدن بیماران

اختراع، کلمهای است که معمولا همه را بهوجد میآورد و وقتی این کلمه را میشنویم منتظر دیدن چیزی هستیم که کیفیت زندگی انسانها را، بههر روش ممکنی، بهتر کند. داستانی که درادامه خواهید خواند، روایت ایدهای است که احتمال دارد روزی جان انسانهای زیادی را نجات دهد. قلب مصنوعی هیدرومگنتیک، ایده جدیدی است که دکتر محمد سیدحسینی آن را مطرح کرده و جایزهای بینالمللی در زمینه اختراعات پزشکی را نیز برای آن بهدست آورده است. جامجم در گفتوگو با این دکتر پژوهشگر، مسیر پیش روی تبدیل این اختراع تا رسیدن به محصول مهم دنیای پزشکی را بررسی کرده است.قلبهای مصنوعی که تا به امروز ساخته شدهاند، دارای محدودیتها و چالشهای مهمی هستند. برای مثال، اندازه این قلبها طوری است که صرفا میتوانند در بدنهایی با اندازه قفسه سینه مشخصی استفاده شوند. بیشتر این قلبها برای استفادهشدن در قفسه سینه کودکانی که نارسایی قلبی دارند، با چالشهایی جدی روبهرو هستند، چرا که قفسه سینه کودکان کوچکتر از بزرگسالان است. از دیگر چالشهایی که قلبهای مصنوعی با آن روبهرو میشود مشکلاتی است که برای خون به وجود میآورند.پس از پیوند قلب مصنوعی، خون و سیستم ایمنی بدن تحریک شده و این میتواند موجب بروز مشکلات بعدی برای سلامت افراد شود. مشکلاتی که ممکن است درنهایت فرد را وادار کنند تا بهکلی خون بدن را عوض کند. درمان بیماران قلبی با مغناطیس قلبایده اصلی قلب مصنوعی هیدرومگنتیک، حل همین معضلات است. ایدهای که درسال گذشته مدال طلای سومیندوره از مسابقات بینالمللی مخترعان و نوآوران برتر فدراسیون بینالمللی مخترعان درحوزه پزشکی را کسب کرده است. دکتر سیدحسینی، مخترع این قلب مصنوعی ادعا میکند که با روشی جدید میتوان براین مشکلات غلبه کرد و فرد دارای نارسایی قلبی، در هر سن و با هر فیزیک بدنی، میتواند ازاین قلب استفاده کند. محمد سیدحسینی به جامجم توضیح میدهد:«با کمک مغناطیس قلب که موضوع جدیدی در قلبشناسی(کاردیولوژی) است، دستگاهی راطراحی کردهام که بهعنوان قلب مصنوعی کاربرد دارد و هیچکدام از مشکلات قبلی را ندارد.» طراحیهای اولیه این قلب مصنوعی درسال گذشته انجام شده است. بااین همه، اطلاعاتی از جزئیات فنی این اختراع جدید دردسترس نیست و دکتر سیدحسینی نیز اطلاعات بیشتری در اختیار جامجم قرار نداده است. دلیل این موضوع محافظت از حق اختراع و مالکیت معنوی آن است. او در اینباره توضیح میدهد: «همه افرادی که ایده جدیدی داشته باشند میتوانند اختراع خود را در اداره مالکیت معنوی ایران و مالکیت معنوی جهان (وایپو) ثبت کنند. سپس ایده آنها بهطور محرمانه مورد داوری قرار میگیرد و اگر ایرادی داشته باشد به مخترع بازگردانده میشود تا بررسی مجدد شده و ایرادات رفع شود.ازجمله نکات مهمی که تیم علمی داوری آنها را بررسی میکند این است که اولا واقعی باشد و ثانیا نمونهاش در دنیا نباشد و نوآوری بهحساب بیاید. پس از پشتسر گذاشتن این مراحل، به شما سند اختراع (پتنت) میدهند.» سرمایهگذاری؛ گلوگاه تجاریسازیپس از طیشدن فرآیندهای ثبت اختراع و اخذ سند آن، مرحله یافتن سرمایهگذار برای اجرای این طرح فرامیرسد. سیدحسینی ادامه میدهد: «اگرسرمایهگذاری پیدا شود، با مخترع یک قرارداد عدمافشا مینویسد و سپس جزئیات کامل طراحی در اختیار سرمایهگذار قرار میگیرد.» محمد سیدحسینی اکنون در همین مرحله است. یعنی یافتن سرمایه برای شروع فرآیند علمی و فنی کار. هرچند که در چنین اختراعاتی که در زمینه پزشکی هستند، سرمایه و ساخت بهمنزله پایان کار نیست. انجام آزمایشهای متعدد و سپس شروع فاز آزمایش بالینی، انتشار نتایج و بررسی، نقد و اصلاح ایرادات و کسب مجوزهای لازم از سازمانهای مربوطه مراحل بعدی است که در اختراعات و ایدههای حوزه پزشکی باید طی شود؛ فرآیندی علمی که درنهایت و درصورت موفقیت، میتواند جهشی بزرگ در مسیر توسعه علمی وپزشکی پدید بیاورد.بدون شک سرمایهگذاری درمسیر علم به صبروهمراهی بسیاری نیاز دارد، اما درنهایت میتواند درکنار احیای زندگی بیماران به بازدهی بالایی بینجامد.