نقش رسانه‌ملی در موضوع فلسطین

از این رو عملکرد رسانه‌ملی ما در پرداختن به موضوع فلسطین و این‌که آن را در راس امور مسلمین قرار دهد، به عنوان یک راهبرد در نظر گرفته شده که نشان از عملکرد درست این رسانه است. بنابراین ارزیابی ما از عملکرد صداوسیما در این زمینه مثبت است. هرچند برای تحلیل دقیق‌تر باید یک تحلیل محتوا و پژوهشی هم انجام داده شود. از طرفی سنجش اثرگذاری تولیدات یک رسانه به یک کار پژوهشی نیاز دارد. ما باید بررسی کنیم آیا نسبت به ۲۰ یا ۳۰ سال پیش که این رژیم تاسیس شده‌است، افکار عمومی نسبت به آن حساس‌تر شده‌است یا نه. به نظر می‌رسد این اثرگذاری موفق بوده‌است. چون ما هر ساله شاهد همراهی بیشتری از مردم نه تنها ایران بلکه مردم دنیا در بحث موضع گرفتن نسبت به عملکرد رژیم صهیونیستی هستیم که این هم یک برآیند مثبت نسبت به عملکرد رسانه‌ملی و تاثیری است که روی افکار جهانی گذاشته‌است. با این اوصاف بهترین عملکرد نیست و جا دارد ما تغییری در حوزه برنامه‌سازی‌مان ایجاد کنیم. یعنی متناسب با ذائقه‌های مردم و شرایط روز و متناسب با تفاوت‌هایی که در نگاه و انتظارات مخاطب وجود دارد، باید تغییراتی را در برنامه‌ها ایجاد کنیم. یعنی تکرار قضیه به همان روش سنتی دهه‌های گذشته نمی‌تواند اثرگذار باشد. نیاز است با روش دیگری به این مسأله بپردازیم و با شیوه‌های نو به آن بنگریم. یعنی امروز باید افکار عمومی دنیا را به صورت غیرمستقیم تحت تاثیر قرار داد. نکته مهم دیگر این است که باید با هر نسلی با زبان خودش صحبت کرد. مخصوصا نسبت به کسانی که همراه شما نیستند و نسبت به شما موضع دارند. نیاز مخاطبان امروز و به‌خصوص نسل جوان متفاوت از گذشته‌است و نوع اقناع‌سازی‌اش تغییر کرده‌است و نمی‌توان با همان ابزاری که در گذشته تاثیرگذار بود، روی آنها تاثیر گذاشت. بنابراین ممکن است رسانه‌ملی برای پاسخ به یک سری شبهات، پیام‌هایی داشته‌باشد که عده‌ای نسبت به آن موضع بگیرند. از این رو نیاز نیست از طریق کانال رسمی جمهوری اسلامی به موضوع پرداخت. رسانه‌ملی می‌تواند پیامش را صادر کند، بدون این‌که خودش منبع آشکار باشد. یعنی پیام را از زبان دیگران منتقل کند. مثلا صفحات شخصی یا کانال‌هایی که جوان‌ها خودشان آن را مدیریت می‌کنند. استفاده از زبان هنر در این زمینه خیلی موثر است.