مارکز در مورد گزارشگری فوتبال چنین می‌گوید: « شما به دانش نیاز دارید و باید بدانید چگونه با آنچه می‌دانید، ارتباط برقرار کنید. باید بدانید چگونه با فناوری برخورد کنید، باید بازی را بشناسید و آن را به درستی تفسیر کنید. این کار آسانی نیست و شما باید همیشه در حال یادگیری باشید. با مردم صحبت کنید و از آنها یاد بگیرید. اینگونه در این کار بهتر می شوید.»
مارکز در همسایگی آلفردو دی استفانو افسانه‌ای بزرگ شد و با بازیکن فقید رئال مادرید، تیم‌ملی آرژانتین و اسپانیا فوتبال بازی کرد. در 15سالگی کار خود را در یک ایستگاه رادیویی آغاز کرد و هرگز عشقش به فوتبال را پنهان نکرد. در یک بعد از ظهر، زمانی که مفسر همیشگی در دسترس نبود، شانس در خانه‌اش را زد؛ از او خواسته شد وارد عمل شود و بازی را گزارش کند. در 23سالگی برای شرکت در جام جهانی1958 سوئد انتخاب شد. آنگونه که مارکز به یاد می‌آورد، سفر به اروپا در آن روزها چندان آسان نبوده است.
نقطه آغاز
مارکز درباره اولین حضورش در جام‌جهانی چنین می‌گوید: «هواپیما همه جا توقف کرد تا سوخت‌گیری کند. توقف‌های زیادی وجود داشت؛ نمی‌توانم همه آنها را به خاطر بیاورم. سپس مجبور شدیم به سختی یک هتل پیدا کنیم. یک معجزه بود که همه چیز درست شد. پخش تلویزیونی با فناوری امروزی فاصله زیادی داشت. ما به یک مرکز تلفن وصل شدیم و از طریق آن، اطلاعات ما به آرژانتین مخابره شد.»
گرچه تیم‌ملی آرژانتین نتوانسته بود در سه جام‌جهانی 1938، 1950 و 1954 شرکت کند و سال1958 اولین حضور آرژانتین در جام‌جهانی پس از سال 1934 بود، اما تسلط آنها در مسابقات کوپاآمه‌ریکا انتظارات را بالا برده بود. مارکز در این باره می‌گوید:«آرژانتین برخی از جام‌های جهانی را به دلیل تصمیمات سیاسی از دست داد. ما فکر می‌کردیم در همه چیز جزو بهترین‌های جهان هستیم از جمله در فوتبال. اما این خیال باطل به سرعت از بین رفت. چکسلواکی 6 گل به ما زد. باورم نمی‌شد؛ غیرقابل توضیح بود. چطور می‌توانیم از تیمی که تا به حال کسی چیزی از آن نشنیده بود، شش گل دریافت کنیم؟ من نتوانستم این اتفاق را تحمل کنم و سه سال پس از ترک سیگار دوباره شروع به کشیدن کردم. درس سختی بود.»
از آن زمان، مارکز دو بار در سال‌های 1978 و 1986 آرژانتین را قهرمان جام‌جهانی دیده‌است و از نزدیک شاهد دوران حرفهای دیگو مارادونا بوده که اولین گل ملی خود را در بازی دوستانه مقابل اسکاتلند در گلاسگو در سال 1979 به ثمر رساند. مارکز همچنین تیم‌های افسانه‌ای دیگری از جمله برزیل در سال 1970 را نیز دیده است. اما محبوب‌ترین تیمش در تمامی این سال‌ها، تیم‌ملی هلند است که با وجود این که عنوان قهرمانی را کسب نکردند، اما سیستم «توتال فوتبال» را در جام‌جهانی 1974 به نمایش گذاشتند. مارکز در مورد هلندی‌ها چنین نظری دارد: «آنها توپ را خیلی خوب جابه‌جا می‌کردند، من از توانایی فنی آنها، حرکت مداوم و شرایط بدنی‌شان خوشم آمد. آنها نماینده‌ای عالی از کل فوتبال بودند؛ بازیکنانی با کیفیت عالی.»
با تجربه در رادیو و تلویزیون
مارکز حرفهای داشته است که در اصطلاح فوتبالی شاید بتوان آن را شغل عشایری نامید. او حداقل برای نیم دوجین ایستگاه رادیویی کار کرده است. با این‌حال، مارکز از طریق تلویزیون به یک گزارشگر نام آشنا تبدیل شد، به ویژه به عنوان مجری برنامه Futbol de Primero در دهه 1990 میلادی. او همچنین در دو روزنامه ستون‌نویس بوده است. مارکز در طول دوران حرفهای خود به صراحت گفته است که علاقه‌اش به فوتبال بیش از روزنامه‌نگاری است و همچنان رادیو را به تلویزیون ترجیح می‌دهد. او می‌گوید: «این تلویزیون بود که من را به شهرت رساند، اما بسیاری از مردم نمی‌دانند که من از 15سالگی در رادیو شروع به کار کردم.»
مارکز از فناوری واهمه‌ای ندارد و از آن دسته مفسرانی نیست که ساعت‌ها آمارها و اطلاعات را ورق می‌زنند تا برای مسابقه آماده شوند. او در پاسخ به این سوال که برای آماده‌شدن برای یک بازی چه کار می‌کند، گفت: «مطلقا هیچی!» به مارکز همه چیز به طور طبیعی الهام می‌شود.
منبع: ضمیمه جام22 روزنامه جام‌جم
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتوگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد
