قدر متیقن حادثه تروریستی‌ شاهچراغ (ع)

تروریسم تکفیری مورد حمایت دشمنان این مرز و بوم، در جنایات اخیر خود بار دیگر اثبات کرد که حتی زمان و مکان انتخاب عملیات خود را با اتاق‌های فکر و دستگاه‌های امنیتی بیگانگان هماهنگ می‌کند.

آنچه در این میان بیش از پیش قابل‌ تامل است، رویکرد رسانه‌ای و تبلیغاتی غرب در قبال حادثه تروریستی شیراز است. رسانه‌هایی که طی روزهای اخیر پمپاژ خشونت و اغتشاش در جامعه ایران را در قالب یک جنگ ادراکی تمام‌عیار در اخبار و تحلیل‌های خود به تصویر کشیده بودند، به‌راحتی تصاویر مربوط به کودکی که مادر، پدر و برادر شهیدش را در این حادثه از دست داده بود سانسور کردند تا قطعات تصویر و پازلی که ساخته و پرداخته دست آنها طی بیش از ۴۰ روز اخیر بوده است مخدوش نشود.

تاکنون بارها عنوان شده است که در «جنگ ادراکی»، باورها، ثوابت و ارزش‌ها مورد هدف دشمن قرار می‌گیرد تا به واسطه تغییر در بنیان‌ها، کل ساختار فکری و ذهنی مخاطب دچار دگرگونی شود. نخستین واکنش ذهنی به این دگرگونی، هیجان و احساس است و منطق و عقلانیت جای خود را به رفتارهای پرخطر و خشونت‌بار می‌دهد. در این معادله، میان «واقعیت» و «تصور بدل از واقعیت» فاصله‌ای عمیق و معنادار وجود دارد.

امروز زمان آن رسیده است تا قدر متیقن حادثه تروریستی شیراز در برابر افکارعمومی ترسیم شود. یکی از این قدر متیقن‌ها که پس از این حادثه بیش از پیش عیان شده است، چندگانگی دشمنان در قبال حقوق‌بشر و عدم ارزش و اهمیت جان شهروندان ایرانی برای آنهاست. موضوع بعدی، به نگاه ماهوی آنها نسبت به تروریسم بازمی‌گردد. «تروریسم» زمانی که در خدمت اهداف مخالفان و معاندان نظام قرار گیرد و بتوان آن را در بطن راهبردها و تاکتیک‌های ترسیم‌شده از سوی آنها تعریف کرد، مصداق «تروریسم خوب» بوده و حتی محکومیت آن را نیز با اکراه و از سر حفظ ظواهر صورت می‌دهند. دوگانه‌سازی میان «تروریسم بد» و «تروریسم خوب» را ما بارها در منطقه مشاهده کرده‌ایم. اگر تروریسم تکفیری داعش در جهان اسلام دست به عملیات بزند و کودکان و زنان بی‌گناه را به خاک و خون بکشد، از دید دشمنان نماد تروریسم خوب بوده و درصورتی‌که شر خود را متوجه بانیان و موسسان آن در کیلومترها دورتر از جهان اسلام کند، مصداق تروریسم بد است و باید با آن مقابله کرد. به همان نسبت، قربانیان تروریسم نیز به دو دسته قربانیان خوب و بد تقسیم می‌شوند. رویکردی وقیحانه که منبعث از نگاه ابزارگرایانه مستتر در غرب نسبت به مقوله انسانیت است.

در نهایت، قدر متیقن دیگر حادثه تروریستی اخیر شیراز، به پیوستگی رسانه‌ای و سیاسی دشمنان در مواجهه تمام‌عیار با نظام و ملت ایران مربوط می‌شود. رسانه‌ها به دستور سیاستمداران و در یک روند ملموس اما نامرئی، به حوادث ضریب می‌دهند و براساس منافع صاحبان قدرت، میزان و چگونگی مانور روی وقایع جاری در جهان امروز را محاسبه می‌کنند. در اینجا بیشتر متوجه چرایی سانسور حادثه تروریستی شیراز در بسیاری از رسانه‌های غربی و متعلقات آنها خواهیم شد. این همان منظومه ضدبشری و غیراخلاقی تثبیت‌شده از سوی دشمنان محسوب می‌شود که انهدام آن، معلول ذکاوت، مهارت و قاطعیت ما خواهد بود.