شباهت عجیب آهنگ‌های وایرال و بیماری‌های عفونی

به گزارش جام‎‌جم آنلاین به نقل از ساینس‌الرت، یافته‌ها نشان می‌دهد برخی از آهنگ‌ها کاملاً عفونی هستند و از یک میزبان به میزبان دیگر کاملا مشابه شیوه‌ای که یک عامل بیماری‌زا پراکنده می‌شود، سرایت می‌کنند.

هنگامی که محققان الگوی دانلود آهنگ‌ها از تلفن‌های همراه نوکیا را بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ ردیابی کردند، متوجه شدند که برخی از آهنگ‌ها به طور کامل با یک مدل رایج که برای توضیح نحوه سرایت بیماری‌های عفونی استفاده می‌شود و به نام مدل حساس-عفونی-بهبودیافته (SIR) شناخته می‌شود، متناسب است.

منحنی‌های همه‌گیری ناشی از این آهنگ‌ها باعث شد که تیم تحقیقاتی به این فکر بیفتد که ممکن است ساز و کار‌های اجتماعی مشابهی برای انتشار بیماری و آهنگ وجود داشته باشد.

محققان می‌گویند آهنگ‌های محبوب غالباً با نام «وایرال» (به معنی ویروسی) یا «گیرا» توصیف می‌شوند که گویی می‌توانند افراد را «آلوده» کنند؛ شاید این توصیف وصف حال‌تر از آنچه قبلاً فکر می‌کردیم باشد. آن‌ها معتقدند که الگوی زمانی دانلود برای بسیاری از آهنگ‌های محبوب که در این مطالعه بررسی شده‌اند، شبیه به الگوی زمانی بیماری‌های عفونی است.

مدل اِس‌آی‌آر برای برجسته کردن ساز و کار‌های زمینه‌ای انتقال بیماری توسعه پیدا کرده است، به این معنی که احتمالاً می‌توان از آن برای استنباط‌های مشابه در مورد موسیقی محبوب نیز استفاده کرد. شاید در ابتدا این ایده کمی خام و عجیب به نظر برسد، اما این موضوعی است که محققان مدتی است در حال مطرح کردن آن هستند.

در حالی که ممکن است چیزی در ماهیت ذاتی یک آهنگ موسیقی وجود داشته باشد که احتمال «ویروسی شدن» آن را افزایش می‌دهد، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ساختار یک جامعه نیز بر محبوبیت یک آهنگ تأثیر می‌گذارد.

به عنوان مثال، در مطالعات گذشته، هنگامی که یک مجموعه موسیقی یکسان برای گروه‌های مختلف پخش می‌شد پیش‌بینی این که کدام آهنگ محبوب‌ترین خواهد شد، دشوار بود. مطالعات تصویرسازی عصبی همچنین نشان داده است که نوجوانان وقتی نظر دیگران را در مورد یک آهنگ می‌شوند، احتمالا نظرشان تغییر می‌کند.

هر دو خط تحقیق نشان می‌دهند که آهنگ‌ها فقط در صورتی ویروسی می‌شوند که خود آهنگ به اندازه کافی مسری باشد و از طرفی شرایط اجتماعی مناسب نیز فراهم باشد.

به عنوان مثال، در این مطالعه جدید، وقتی محققان ژانر‌های مختلف آهنگ را مقایسه کردند، انواع مختلف الگوی دانلود و رفتار اشتراک‌گذاری موسیقی را بین طرفداران مشاهده کردند.

علیرغم اینکه موسیقی پاپ محبوب‌ترین به نظر می‌رسد، مشاهده شد که آهنگ‌هایی در ژانر موسیقی الکترونیک هستند، در بریتانیا محبوبیت پیدا کرده و با سریع‌ترین سرعت سرایت پیدا می‌کنند.

تصور محققان در مورد این مشاهده این است که احتمالا طرفداران موسیقی الکترونیک جامعه «مستعدتری» برای سندروم موسیقی چسبناک هستند. از آنجا که این سبک در محیط‌های خاصی بیشتر طرفدار دارد، طرفداران آن احتمالاً با یکدیگر ارتباط تنگاتنگ بیشتری دارند و اجازه می‌دهند آهنگ‌های گیرا از میزبانی به میزبان بعدی با سهولت بیشتری نسبت به ژانر‌های محبوب‌تر مانند پاپ حرکت کند.

نتیجه این است که آهنگ‌های الکترونیک موفق همه‌گیری‌های کوتاه‌تر و سریع‌تری را پشت سر می‌گذارند، به این معنی که این آهنگ‌ها به نظر می‌رسد سریعتر از آهنگ‌های دیگر ژانر‌ها محبوبیت خود را به دست آورند و سریع‌تر در بین گروه‌های حساس آن‌ها از حرارت می‌افتد.

مشابه این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که ویروسی مسری در جامعه‌ای متراکم شیوع پیدا می‌کند. اول، از طریق تعاملات اجتماعی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. سپس، هنگامی که مجموعه افراد مستعد به پایان می‌رسد، به اوج خود می‌رسد و پس از آن شروع به کاهش می‌کند.

محققان توضیح می‌دهند: «در پایان همه‌گیری بیماری، بخش بزرگی از مردم به این بیماری آلوده شده‌اند، در حالی که در پایان دوره محبوبیت فوق‌العاده یک آهنگ موفق، نتیجه این است که بخش زیادی از مردم آن آهنگ را به خاطر می‌آورند و می‌شناسند.»

پژوهشگران این تحقیق امیدوارند که محققان بیشتری از مدل ساده اِس‌آی‌آر نه فقط برای بررسی سرایت بیماری‌ها بلکه برای سرایت موسیقی نیز بهره‌برداری کنند.

نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society A منتشر شده است.