ترمیم بافت ریه چقدر زمان می‌برد ؟

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، دکتر حمیدرضا امیرذهنی، با اشاره به اینکه هر بیمار مبتلا به کووید ۱۹ بسته به شرایط بیماری، نیازمند توصیه خاصی برای انجام فعالیت های ورزشی است، اظهار کرد: افراد مبتلا به نوع خفیف بیماری کرونا که درگیری ریوی زیادی ندارند، می توانند به فعالیت های روزمره خود طی دوران قرنطینه ادامه دهند و یا در محل قرنطینه پیاده روی کنند اما فعالیت های سنگین و شدید که با ایجاد خستگی در بیمار همراه است، توصیه نمی شود. امیرذهنی ادامه داد: این بیماران پس از بهبودی می توانند میزان فعالیت های ورزشی خود را افزایش دهند؛ به طور مثال دوچرخه سواری، دویدن و یا هر ورزش هوازی برای این افراد پس از بهبودی منعی ندارد. وی به بیماران مبتلا به کرونا با علائم شدیدتر اشاره و خاطرنشان کرد: ترمیم بافت ریه در افرادی با علائم شدید بیماری، حداقل یک ماه و نیم تا سه ماه زمان می برد و در موارد شدیدتر، ممکن است بخشی از حجم ریه ای که تخریب شده، ترمیم نشود. امیرذهنی با بیان اینکه ۶۰ درصد ریه برای تنفس طبیعی و بدون تنگی نفس کفایت می کند، گفت: هر چه سطح فعالیت بدن بالاتر برود، بسته به نیاز بدن و شدت فعالیت، بخش یا تمامی ۴۰ درصد باقیمانده ریه باید به کمک ۶۰ درصد دیگر بیاید پس هر چه شدت درگیری ریه در بیمار مبتلا به کووید ۱۹ شدیدتر باشد، احتمال بروز تنگی نفس یا اُفت سطح اکسیژن افزایش می یابد. این متخصص بیماری های داخلی تأکید کرد: این اُفت اکسیژن و فشار وارد شده به بدن، عوارضی را ایجاد می کند بنابراین به بیماران مبتلا به کرونا با علائم شدید، توصیه می شود برای انجام فعالیت های ورزشی در طول بیماری یا پس از بهبودی حتماً با پزشک معالج خود مشورت کنند. وی به لزوم تلاش بیماران مبتلا به کرونا برای بازگشت به زندگی عادی و جلوگیری از بی تحرکی اشاره و تصریح کرد: این افراد باید هر چه سریع تر با افزایش فعالیت های بدنی به زندگی عادی برگردند اما میزان این فعالیت بسته به شدت بیماری در فرد باید توسط پزشک معالج تعیین شود. امیرذهنی با بیان اینکه هیچ تفاوتی در توصیه های ورزشی به افراد مبتلا به کووید ۱۹ با نوع جهش یافته و یا انگلیسی آن نیست، گفت: تا این لحظه هیچ شواهدی مبنی بر شدیدتر بودن علائم یا تفاوت بالینی جدی بین نوع جهش یافته این ویروس با سوش وحشی ووهان گزارش نشده و بیشترین نگرانی ما افزایش تعداد مراجعات بیمارستانی است که سبب افزایش عوارض در بیمارانی خواهد شد که ممکن است دیرتر به بخش مراقبت های ویژه برسند.