همسو بودن سریال‌ها با مردم روزه‌دار

بدیهی است با توجه به مولفه‌های این ماه، برنامه‌سازان، مدیران و هنرمندانی که باید در این راستا به تولید برنامه‌های مناسب و شایسته اقدام کنند، باید مسائلی را مدنظر قرار دهند که در راس آنها رعایت سلیقه و فرهنگ مردم جایگاه مهمی دارد.

به همین دلیل این نوع تولیدات می‌تواند در قالب برنامه، فیلم و سریال ارائه شود و بیش از هر چیز باید در مقوله هنر بگنجد؛ یعنی آثار هنری استاندارد و با محتوا و مناسب جامعه باشد تا مخاطب بتواند با آن ارتباط درست فرهنگی بگیرد.

در کنار این توجه به مضامین، موضوعات و داستان‌هایی که برگرفته از زندگی مردم و مسائل و مشکلات و علاقه‌مندی‌های آنهاست، می‌تواند موضوع محوری این آثار باشد. ما در سال‌های دورتر و در ایام ماه مبارک رمضان شاهد تولید سریال‌های خوب و با محتوای دینی و مذهبی بودیم که افزون بر این‌که مضامین دینی در آنها مرکزیت داشتند اما از شوخی و طنز بدون بهره نبودند.

یعنی علاوه بر آن‌که در سریال‌ها ما شاهد داستان‌های خوب، قوی و مناسب خانواده‌ها و جامعه بودیم، شخصیت‌ها و موقعیت‌های این داستان‌ها، هم به‌گونه‌ای حرف‌های خوبی برای گفتن داشت و هم از طنز و شوخی سلامت و فاخر برای گفتن مفاهیم و مضامین زندگی خود بهره می‌بردند.

با توجه به این‌که به هر حال آثار مناسبتی ماه مبارک رمضان باید خصوصیات و ویژگی‌های این ماه را در خود لحاظ کرده باشند، یعنی به‌گونه ای هم جنبه‌های معنوی و الهی این ماه در تولید سریال‌ها مشخص شود و هم خود سریال‌ها دارای ساختار هنری و فرهنگی مناسب بوده و با زندگی مردم همسو باشد، این نوع آثار می‌تواند جایگاه خوبی در تلویزیون داشته باشد و مخاطبان انبوهی را پای تلویزیون بنشاند.بدیهی است که استفاده از هر نوع شوخی کلامی و رفتاری زیبنده سریال‌های با محتوای دینی و مذهبی نیست.

باید سریال‌ها در واقع با مردم روزه‌دار به نوعی همساز و همسو باشد تا به غنای معنوی مخاطب افزوده و با ایجاد روحیه شادتر و امیدوار آنها را به ادامه روزه‌داری و اعمال ماه مبارک رمضان و همچنین مقاومت در شرایط بحرانی کشور یعنی کرونا رهنمون کند. بنابراین چنانچه چنین آثاری تولید شود، می‌تواند رضایت مخاطبان را جلب کرده و حتی سبب شود قشرهایی از مخاطبان که مشتری ماهواره‌ها هستند، دیدن ماهواره را ترک کرده و به تماشای سریال‌های با محتوای تلویزیون بپردازند.

جبار آذین - منتقد / روزنامه جام جم