مثبت‌های اخبار کرونا؛ منفی‌های سریال‌سازی

سریال‌هایی که توانستند آن چیزی را که انتظار می‌رفت از نسل قبلی انقلاب به نسل جدید منتقل کنند، اما آنچه امروز می‌خواهم بگویم اتفاقی است که به‌خصوص در سال‌های اخیر شاهد آن بودم.افت سریال‌های تلویزیونی و پایین آمدن تدریجی کیفیت برخی از آنها مساله‌ای نیست که بشود به راحتی از کنار آن عبورکرد.

برنامه‌های سازمان صدا و سیما گاهی دچار رخوت شده است. صراحتا باید بپرسم که چرا باید 80 درصد شخصیت‌های سریال‌های ما کند ذهن یا انسان‌هایی با ضریب هوشی پایین باشند.

شخصیت‌های منفعلی که حتی تکلیف شان با خودشان هم مشخص نیست! شما در چند درصد از سریال‌های اتفاقا پر طرفدار شبکه‌های ماهواره ای چنین شخصیت‌هایی می‌بینید؟ چرا تاثیری که محتوا می‌تواند بر افراد بگذارد غالبا نادیده گرفته می‌شود؟ من با تمام احترامی که برای سازمان صدا و سیما قائل هستم به این رویکرد و این نگاه انتقاد جدی دارم.

شما به کشورهای استقلال یافته ای که توانسته‌اند برای خود ماهیت مستقلی غیر از آنچه غربی‌ها می‌خواهند، نگاه کنید.

این کشورها در وهله اول با توسل به رسانه‌های جمعی شان بیرق آگاهی جمعی را بالا بردند و مگر نه این‌که خود امام خمینی (ره) انقلاب ما را انفجار نور دانستند.

آیا نور چیزی جز آگاهی و دانایی است؟ با وجود تمام زحمات صادقانه ای که دوستان من در رسانه ملی می‌کشند، اما وقتی در بعضی از سریال‌ها که اتفاقا بسیار پربیننده هم است به عقب ماندگی بها داده می‌شود، فرهنگ عمومی جامعه رو به افول می‌رود.

در نهایت با تمام این توضیحات بسیار سپاسگزارم از بخش خبر رسانه ملی که در مبحث اطلاع رسانی درباره بیماری کرونا عملکردی بسیار آگاهانه داشتند. امیدوارم در آینده در رویکردی که این سازمان نسبت به سریال‌سازی دارد، تغییراتی اعمال شود.

جهانگیر الماسی - بازیگر / روزنامه جام جم