اعتبار ۱۵ میلیاردی استقراض یا شبه استقراض است

برخی افراد مانند آقای زنگنه، وزیر نفت معتقدند این کار ایجاد بدهی خارجی است؛ که این پدیده کاملاً خطرناک است. اقتصاد ایران اگر در بین همه نقایص و امراض ریز و درشت خود فقط یک نقطه قوت داشته باشد آن، همین نداشتن بدهی خارجی است.
اما اگر این اعتبار اسما بدهی نباشد، عملاً همان آثار را خواهد داشت یعنی برفرض، اگر ایران دو‌سال پشت سر هم از این خط اعتباری استفاده کند و نتواند نفت بفروشد و بر فرض، سال سوم صادرات نفت ممکن شود، در آغاز سال سوم دولت با تعهد ۳۰ میلیارد دلاری مواجه خواهد بود که یا باید نفت را بفروشد و آن را تسویه کند یا این‌که معادل آن، نفت بدهد و در نتیجه از درآمدهای دولت آن زمان به همین مقدار کاسته خواهد شد (عملاً مانند کاستن از درآمدها برای پاس کردن بدهی.)
در هر حال، این اقدام صرف‌نظر از آثار وضعی مرتبط همانند کانالیزه کردن و قابل پایش کردن اقتصاد ایران، به معنای فرار از مواجهه با مشکل و اصلاح ساختار و موکول کردن آن به دولت بعدی و مواجه کردن آن با کوهی از تعهدات و کارهای نکرده خواهد بود. تنها راه، مواجهه با مشکل و اصلاح ساختار معیوب اقتصادی است. در غیر این صورت، ایجاد استقراض خارجی برای گذران امور مدبرانه نیست و آشکارا فرار از مسؤولیت و مشکل و واگذاری حل آن و پاس کردن تعهدات ایجاد شده به بعد است.