گفت و گو با سامان کجوری، خبرنگار پرس تی وی درباره همه سال های فعالیتش در این شبکه

پرتاب ماهواره امید را فراموش نمی کنم!

گاهی اوقات از خبرنگار تحت عنوان «نخستین پیش‌نویس تاریخ» یاد می‌شود. خبرنگاری در هر حوزه‌ای از ظرافت‌های خاصی برخوردار است. خبرنگار حوادث با خبرنگار سیاسی تجربیات متفاوتی را در طول دوره کاری‌شان خواهند داشت، اما وقتی وارد حوزه بین‌الملل می‌شویم، خبرنگار قرار است به عنوان یک پیش‌نویس تاریخ، تصویری از کشورش برای جهانیان رقم بزند که بر آن اساس دیدگاه خیلی از افراد را نسبت به سرزمینش در بر خواهد گرفت. سامان کجوری در بین هموطنانش بیش از آن‌که به عنوان خبرنگار شبکه برون‌مرزی پرس‌تی‌وی به شهرت رسیده باشد، به عنوان گوینده دکلمه‌های عاشقانه شناخته شده است. وی که از ابتدای راه‌اندازی پرس‌تی‌وی با این شبکه همراه بوده است، با ما از تجربیات سال‌ها حضورش در عرصه خبر در حوزه بین‌الملل گفته است.
کد خبر: ۱۲۲۲۴۱۲

چند سال از همکاری‌تان با پرس‌تی‌وی می‌گذرد؟
از بدو تاسیس شبکه در سال 2007 در همین سمت به عنوان خبرنگار حضور داشتم و مشغول فعالیت بودم. هر چند در مدتی که به عنوان خبرنگار به انجام وظیفه مشغول بودم، در بخش ساخت فیچرها و مستندهای کوتاه هم با موضوع برنامه «ایران» پرس‌تی‌وی فعالیت داشتم. این کار در واقع به جهان بینی من کمک کرد و بیشتر حتی کشورم ایران را شناختم و دقیق‌تر و ریزتر به وقایع نگاه کردم. هر چند کار خبری در نگاه خودش یک ظرافت طبع و یک دقت نظر والایی را می‌طلبد، عجین شدن این دو امر با یکدیگر به من یک تجربه گرانبها و تکرار نشدنی را بخشیده و همه اینها را مدیون کار در شبکه پرس‌تی‌وی هستم.
کار کردن برای پرس‌تی‌وی به عنوان یک رسانه برون‌مرزی نسبت به رسانه‌های دیگر چه تفاوتی دارد؟
با توجه به مخاطب بین‌المللی و جهانی که در کشورهای مختلف ما را رصد می‌کنند و به عنوان مخاطبان همیشگی ما هستند، قطعا این شناخت بین‌المللی متفاوت از آن چیزی است که دوستان ما در رسانه‌های داخلی دنبال آن هستند. رسانه‌های ملی با رویکرد ملی خودشان صرفا برای مردمی خبر و محتوا تولید می‌کنند که هم فرهنگ آنها هستند و دیدگاه و جهان‌بینی آنها کاملا یکسان است؛ در نتیجه با کمی تغییر در کلیات کار می‌توان یک برنامه، خبر و محتوای خوب را تحویل داد. اما وقتی که بحث بین‌المللی پیش می‌آید و فراتر از مرزهای کشورمان می‌خواهیم خبری را پوشش دهیم و به دنبال کسب رضایت و علاقه‌مندی مخاطبان بین‌المللی هستیم، جنبه‌های مختلف را باید لحاظ کنیم، مثلا باید شناخت بین‌المللی داشته باشیم و اخبار را دقیقا فراتر از یک خبر ملی ببینیم و تمامی جوانب را برای انتشار آن رعایت کنیم. در این خصوص باید چند نکته را بگویم این‌که خود شبکه هم معتقد بوده و از ابتدا شعارش این بوده که انعکاس و بیان دیدگاه‌های فراموش شده بخش عمده‌ای از مردم جهان، از اهداف اصلی پرس‌تی‌وی است و ایجاد کردن زمینه و پلی برای درک متقابل فرهنگ‌های گوناگون جهان هم از اولویت‌های دیگر شبکه پرس‌تی‌وی بوده است. تشویق و ترغیب ملل و اقوام مختلف نسبت به دیدگاه‌ها و اعتقادات دینی مختلف به برقراری ارتباط با یکدیگر هم به هر حال یکی از راهکارهایی است که شبکه پرس مدنظر داشته تا این‌که نقش این پل ارتباطی را برقرار کند.
اگر جای انتخاب داشته باشید باز هم حاضرید پرس‌تی‌وی را برای فعالیت انتخاب کنید؟
قطعا. شبکه پرس‌تی‌وی همواره در اولویت‌های کاری من بوده است و اگر جای انتخاب داشته باشم باز هم این شبکه را انتخاب می‌کنم. از زمانی که در این شبکه مشغول به کار شدم تجربیاتم در بعد بین‌الملل افزایش پیدا کرده، هر چند من قبل از این‌که بخواهم وارد شبکه پرس‌تی‌وی شوم 9 سال گوینده رادیو انگلیسی برون‌مرزی بوده‌ام و پخش زنده اجرا می‌کردم، اما وقتی که با دنیای تصویر از طریق این شبکه کار کردم و بازخوردهای بین‌المللی و اثرگذاری این شبکه را در نگاه مخاطبان دیدم یقین پیدا کردم که اگر مجدد باز هم فرصتی باشد که بخواهم برگردم قطعا باز هم این شبکه را انتخاب می‌کنم. یک اعتقادی داریم جدا از تمامی حرفه‌گری‌ها، این‌که شما با چه نیتی برای یک شبکه کار می‌کنید، خیلی مهم است. در دنیا، شبکه‌های متفاوتی است که قطعا به مراتب بیشتر از این شبکه پول می‌دهند و پیشنهادای متفاوتی هم به همکاران ما به عنوان خبرنگار می‌شود، چرا که وقتی خبرنگار، حرفه‌ای کار کند همیشه در معرض قضاوت و پیشنهادات مختلف است، اما نیت خیلی مهم است. این‌که شبکه پرس اصالتا و ذاتا با این هدف ایجاد شده که صدای بی‌صدایان باشد و به نوعی همواره کمک کند به افرادی که مظلوم بودند و صدایشان هیچ‌وقت به گوش بقیه نمی‌رسید، عاملی است که ما را کنار هم نگه می‌دارد.
زمانی بوده که به واسطه همکاری با پرس‌تی‌وی به ایرانی بودن خودتان افتخار کنید و حس غرور ملی داشته باشید؟
بله. من خیلی خوشبخت هستم از این بابت که از وقتی شبکه پرس‌تی‌وی راه افتاد شاید از معدود خبرنگارانی در ایران هستم که همواره در خیلی از موقعیت‌های حساس و تاریخ‌ساز ایرانمان حضور داشته‌ام، بارزترین آنها که من هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم پرتاب ماهواره امید به فضا بود که به عنوان خبرنگار شبکه در کنار این موشک بودم و آن لحظه تاریخ‌ساز و فراموش‌نشدنی را به یاد دارم و شاهد آن لحظه بودم. زمانی که داشتند با شمارش معکوس ماهواره امید را به فضا پرتاپ می‌کردند آن لحظه واقعا شوق و هیجان همه وجود من و تمامی همکارانم را فراگرفته بود، در عین حال که مخاطرات بسیاری هم داشت چون اولین پرتاب بود و ما نمی‌دانستیم چه اتفاقی می‌افتد. گفته بودند ممکن است موفقیت‌آمیز هم نباشد و شاید اتفاقات دیگری بیفتد اما آن لحظه برای ما غرورآفرین بود، وقتی این ماهواره با صلابت از زمین کنده شد و همه با دوربین‌ها با چشم‌های مسلح و غیرمسلح دیدیم که ابرها را می‌شکافد و بالا می‌رود و بعدا که فیلم‌ها رسید و دیدیم در مدار قرار گرفته، واقعا تکرارنشدنی بود.

فاطمه زارع
رسانه

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها