تنگی کانال نخاع و درمان‌های غیرجراحی

ستون فقرات از کنار هم قرار گرفتن مهره‌ها ایجاد می‌شود. در بین هر دو مهره یک دیسک وجود دارد که شبیه توپ لاستیکی و انعطاف‌پذیر است. در وسط هر مهره یک سوراخ وجود دارد که از کنار هم قرار گرفتن این سوراخ‌ها یک کانال استخوانی ایجاد می‌گردد. این کانال استخوانی همان کانال نخاعی بوده که محل عبور نخاع از مغز به پایین‌ترین قسمت دنبالچه است.

کد خبر: ۱۲۱۸۸۶۷

مجموعه‌ای از لیگامان‌ها که شبیه طناب‌های محکم و ظریف هستند در داخل کانال مهره‌ها را در کنار هم نگه می‌دارند. تنگی کانال نخاع واژه‌ای است که شنیدن آن توسط بیمار می‌تواند نگران‌کننده باشد ولی وجود این تنگی نمی‌تواند صرفا مترادف با جراحی باز یا از کار افتادگی تلقی شود.
تنگی کانال چگونه ایجاد می‌شود و راهکارهای درمان آن چیست؟ هر یک از اجزای تشکیل‌دهنده کانال می‌تواند در صورت تغییر سبب ایجاد تنگی یا کاهش سایز فضای داخلی کانال نخاع شود.
آرتروز یا تغییرات استخوانی که در مهره‌ها اتفاق می‌افتد از علل شایع این بیماری محسوب می‌شود. تغییرات استخوانی شایع‌ترین علت ایجاد تنگی کانال در سنین بالا محسوب می‌شود. بیرون‌زدگی دیسک‌های بین مهره‌ای به داخل کانال و ضخیم شدن لیگامان‌های داخل کانال از علل دیگر ایجاد این تنگی است. شکایت اصلی بیماران مبتلا به تنگی کانال محدودیت راه رفتن است به این صورت که بیماران پس از پیمودن یک مسافت کوتاه به‌علت درد یا سنگینی که در پا ایجاد می‌شود باید دقایقی کوتاه توقف کنند سپس به راه‌رفتن ادامه دهند.
درمان در مراحل اولیه تا متوسط در کلینیک‌های درد امکان‌پذیر است. درمان دارویی، آب درمانی، اصلاح سبک زندگی و استفاده از لیزر‌های پرتوان قدم اول درمان است که در بیش از نیمی از بیماران سبب بهبود می‌شود.
انجام تزریق در اتاق عمل کلینیک درد تحت فلوروسکوپی در محل تنگی کانال می‌تواند با کاهش التهاب و تورم دیسک‌ها و لیگامان‌های داخل کانال سبب کاهش فشار و بهبود بیماران شود. در بیماران با تنگی شدید و استخوانی که با درمان‌های اولیه پاسخ نمی‌دهند، انجام عمل جراحی قدم آخر درمان محسوب ‌می‌شود. برای جلوگیری از عود بیماری آب درمانی منظم و اصلاح روش زندگی توصیه می‌شود.
مراجعه به موقع بیماران به کلینیک‌های درد امکان درمان به روش‌های ساده‌تر را بیشتر می‌کند.