اشک پشیمانی در دادگاه قتل پسر ورزشکار

به گزارش خبرنگار جام‌جم، رسیدگی به این پرونده از اردیبهشت سال ۹۶ به‌دنبال وقوع درگیری دسته جمعی در سه راه تقی‌آباد در دستور کار پلیس
قرار گرفت. شواهد نشان می‌داد در درگیری گروهی پسر ۲۶ ساله‌ای به نام پدرام کشته شده است. پلیس به محل درگیری رفت و جسد خونین پدرام با دستور قضایی به پزشکی قانونی منتقل شد.در بررسی‌ها روشن شد عامل جنایت که امید 30 ساله بود بعد از درگیری به محل نامعلومی گریخته است. پلیس به ردیابی او پرداخت و وی را بازداشت کرد. این مرد به درگیری دسته جمعی و قتل پدرام اعتراف کرد و به بازسازی صحنه جرم پرداخت.وی دیروز در شعبه ۱۱ دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد.
ابتدای این جلسه پدر قربانی در جایگاه ویژه ایستاد و برای امید حکم قصاص است.
سپس امید به دفاع پرداخت و گفت: آن روز از خیابان عبور می‌کردم که با سهیل روبه‌رو شدم. او به من نگاه چپ کرد و من به خاطر نگاه چپ به او اعتراض کردم که با هم درگیر شدیم. من به درگیری پایان دادم و می‌خواستم به خانه ام برگردم که سهیل با دوستش تماس گرفت و از او خواست برای کمک بیاید. پدرام وقتی به محل درگیری رسید به سمت من حمله کرد. آنها هر دو به من حمله کردند که من برای دفاع از خودم با قمه به سینه پدرام زدم. در آن درگیری چند نفر دیگر هم حضور داشتند.
وی در حالی که سرش را پایین انداخته بود و اشک می‌ریخت، گفت: من حرفی برای گفتن و دفاعی از خودم ندارم. من حاضرم هر چه زودتر اعدام شوم تا از این عذاب وجدان رها شوم. فقط از پدر و مادر پدرام تقاضا دارم مرا حلال کنند و ببخشند. من رویم سیاه است و نمی‌دانم چه حرفی بزنم. باور کنید با پدرام خصومتی نداشتم و با سهیل درگیر بودم.من خیلی پشیمان هستم.
در این میان پدر قربانی برخاست و گفت: من پس از فوت پسرم چشم‌هایم نابینا شد. مرگ پسرم داغ بزرگی بر دل ما بود و من نمی‌توانم از خون پسرم بگذرم. پسرم ورزشکار بود و کمربند مشکی داشت و چند مدال گرفته بود.
امید می‌خواهد با دروغگویی‌هایش اشتباه خودش را توجیه کند. پسرم آن روز در خانه بود که دوستش سهیل با او تماس گرفت و از او خواست برای دعوا بیرون برود. پسرم با لباس راحتی و به قصد فیصله دادن به دعوا از خانه بیرون رفت و چند دقیقه بعد کشته شد.
وی در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: پسرم به فجیع‌ترین شکل ممکن کشته شد. شاهرگ پایش را زدند، با قمه گردن او را بریدند و سپس قمه را در قلبش فرو کردند. من نمی‌توانم به هیچ قیمتی از قاتل پسرم بگذرم.
در این میان پدر متهم که در دادگاه حضور داشت، گفت: می‌دانم پسرم نادانی کرده و اشتباه بزرگی مرتکب شده است. من حاضرم دست و پای پدر مقتول را ببوسم و از او حلالیت بخواهم.
من چندبار می‌خواستم به خانه آنها بروم و با آنها صحبت کنم، اما اجازه ندادند. حالا عاجزانه التماس می‌کنم به‌خاطر نوه خردسالم پسرم را ببخشند.
با رد این درخواست از سوی اولیای‌دم، قضات وارد شور شدند تا رای صادر کنند.