افتتاح‌های جنجالی اما بی‌سرانجام

مورد بعدی، ایجاد حس بی‌اعتمادی بین مردم نسبت به دولتمردان است، درواقع اینجا این حس بین مردمی که شاهد این اتفاق هستند به وجود می‌آید که دولت در حال عوام‌فریبی است. این بی‌اعتمادی کم‌کم در دیگر قسمت‌های جامعه هم نفوذ می‌کند و باعث می‌شود که اتحاد بین دولت و مردم از بین برود.
نکته بعدی این است که مردم با تکرار رویدادهای این‌چنینی از حالت مطالبه‌گری خارج می‌شوند و طوری عادت می‌کنند که فقط در پی ظواهر باشند و مطالبه‌گر واقعی نباشند. در حالی که توجه به این نکته ضروری است که مطالبه‌گری رگ حیات هر ملتی است.
یکی دیگر از تبعات منفی این اتفاق، دامن مسؤولان را می‌گیرد، مسؤولانی که این پروژه‌ها را افتتاح می‌کنند یا شاهد اجرای پروژه‌های مشابه هستند، حالا چه فرماندار باشند، چه استاندار چه نماینده مجلس و ... همه اینها در باطن خودشان می‌دانند که واقعیت چیست و در اصل ماجرا چه خبر است. نتیجه این اتفاق برای این مسؤولان این است که آنها هم در به سرانجام رساندن مسؤولیت‌هایی که به آنها سپرده شده، اصلا دل به کار نمی‌دهند، یاد می‌گیرند که می‌توان با مردم صادق نبود و در نهایت با تعهد، مسؤولیت‌پذیری و دلسوزی کمتری وظیفه‌شان را انجام می‌دهند.
اما برای این‌که جلوی تکرار این اتفاق‌ها را در جامعه بگیریم، به نظرم می‌توانیم دو کار اساسی انجام بدهیم، یکی محکم‌تر کردن بحث نظارتی در جامعه است که متاسفانه خیلی وقت‌ها با ضعف انجام می‌شود.
پیشنهاد بعدی این است که دست رسانه‌ها، سایت‌های محلی و خبرنگارها را برای نقد این افتتاح‌های بی‌پایه و اساس باز بگذاریم تا هیچ خبرنگاری نترسد از این‌که فردا فلان مسؤول به خاطر این نقدها، او را تهدید می‌کند. متاسفانه این اتفاق مخصوصا در شهرستان‌ها زیاد رخ می‌دهد و خیلی وقت‌ها هر خبرنگاری که یک مسؤولی را نقد می‌کند فورا با یک پرونده قضایی مواجه می‌شود.

دکتر غفور شیخی

جامعه‌شناس