فوتبال، ستاره‌های مثبتش را دوست دارد

هواداران رونالدو و هواداران مسی. این دو فوتبال را خواستنی‌تر کردند و این راه و راز جذابیت فوتبال است. فوتبال مدرن امروز گرچه بسیار تاکتیکی‌تر شده و البته مبتنی بر حرکات تیمی؛ اما باز هم نیازی مبرم به ستاره‌هایی دارد که تیم‌ها را پیش ببرند. ستاره‌هایی که در پیشانی تیم‌ها قرار می‌گیرند. فوتبال در هر دوره‌ای یک فوق‌ستاره داشته و ساخته و به آن افتخار کرده؛ اما همین فوتبال، ستاره‌هایش را گلچین می‌کند. آنها که حواسشان به خودشان باشد، بت اسمشان را راحت نمی‌شکنند. ستاره‌هایی که همین حالا هم اسمشان وزن دارد. یکی مثل زیدان که برای همه عزیز است. بازیکنی که هم در زمان بازی با آن تکنیک نابش سرآمد بود و هم بعد از آن آن‌قدر محبوب بود که قطر به‌واسطه حمایت افرادی مانند او میزبانی جام جهانی بگیرد. اما همین فوتبال نام‌های بزرگی دارد که قدر خودشان را ندانستند. در زمان بازی بتی بزرگ از خود ساختند؛ اما آن را شکستند. مارادونا نمونه عینی بازیکنانی از این دست بود. بازیکنی که حالا وضعیت نامناسبش در ورزشگاه‌ها هم سوژه خنده رسانه‌ها و مردم می‌شود. البته او هنوز محبوب دل خیلی‌هاست؛ اما جامعه چنین افرادی را پس می‌زند. مثل همان کاری که با گاسکویین بزرگ کرد.

فوتبال، ستاره‌های مثبتش را دوست دارد. نه به اختیار خود که به دلیل گرایش و خواست جامعه. جامعه ستاره‌های مثبت را دوست دارد و این را انتقال بوفون نشان داد. بازیکنی که در آستانه 41 سالگی به تیمی حرفه‌ای منتقل می‌شود، نباید مورد اقبال و حمایت هواداران قرار بگیرد. چنین انتقالی بی‌تردید با انتقاد تند رسانه‌ها و هواداران دو آتشه روبرو می‌شود؛ اما برخورد پاریس با بوفون و کلا این انتقال نشان داد دنیا تا چه اندازه محترمانه به ستاره‌های مثبتش نگاه می‌کند. میل و اشتیاق هواداران در مراسم معارفه او نشان داد استخدام یک دروازه‌بان 40 ساله و مسن هم می‌تواند ذوق‌زدگی ایجاد کند. نگاه مثبت فوتبال به چهره‌های محبوب ، چیزی شبیه به انتقال احساسی بکام به پاریس بود . وفاداری بوفون به یوونتوس کاملا ثابت شده است؛ اما آنچه موجب استقبال باشکوه از او شد، چیزی فراتر از این موارد بود. فوتبال، ستاره‌های مثبتش را دوست دارد.

سهراب بختیاری‌زاده