خاطرات مارلون براندو روی پرده

داستان این فیلمنامه در ارتباط با تلاش‌های بازیگر فقید برای بازی در نقش اصلی نمایش صحنه‌ای «اتوبوسی به نام هوس» در دهه 50 میلادی است. این نمایش در برادوی روی صحنه رفت و باعث شد تا چند سال بعد نام سازندگانش در فهرست سیاه (بلک لیست) معروف هالیوود قرار گیرد. فیلمنامه هی استلا نگاهی به دوران اجرای نمایش و تولید فیلم سینمایی اتوبوسی به نام هوس دارد. در کنار آن، مشکلاتی که برای تولید و سازندگان فیلم و نمایش پیش آمد، به عنوان پس‌زمینه داستان مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. اتوبوسی به نام هوس در سال 1950 تولید شد و یک سال بعد روی پرده سینماها رفت. الیا کازان که در زمان تولید فیلم عضو حزب کمونیست آمریکا بود و گرایشات چپ داشت، این فیلم جنجالی کلاسیک سینما را کارگردانی کرد. تهیه‌کنندگان فیلم در کمپانی برادران وارنر، برای ساخت آن هزینه‌ای یک میلیون و هشتصد هزار دلاری خرج کردند.

بجز براندو، ویویان لی بازیگر مهم و مطرح آن زمان سینما دیگر نقش اصلی دیگر فیلم را بازی کرد. البته در آن زمان، لی به عنوان بازیگر اصلی فیلم شناخته و معرفی شد و براندو در نقش مقابل او ظاهر شد. اما با گذشت زمان، حضور براندو در فیلم اهمیت و اعتبار بیشتری به دست آورد. نمایش عمومی فیلم، مارلون براندو را تا حد یک ستاره بزرگ بالا برد و برای چند دهه، او را به صورت مطرح‌ترین بازیگر هالیوود درآورد. خود فیلم هم اکنون لقب یکی از مهمترین آثار کلاسیک دنیای سینما را گرفته است.

داستان فیلم در باره زن جوانی از اهالی می‌سی‌ سی‌پی به نام بلانش دوبیوس با بازی لی است. او که از محل کارش در یک مدرسه اخراج شده، درگیری‌های ذهنی و خانوادگی زیادی دارد. بلانش برای ادامه زندگی راهی نیواورلئان و منزل خواهرش استلا (کیم هانتر) می‌شود. استلا در آپارتمانی دوطبقه با شوهر قمارباز خود استنلی کوالسکی (براندو) زندگی می‌کند. از بدو ورود بلانش، درگیری او با استنلی آغاز می‌شود و خط اصلی داستان فیلم اختصاص به این درگیری و تضاد دارد. استنلی سعی می‌کند سر از گذشته بلانش (که تلاش برای پنهان کردن آن دارد) درآورد. نمایش صحنه‌ای اتوبوسی به نام هوس در سال 1947 جایزه ادبی پولیتزر را برای تنسی ویلیامز نویسنده آن به همراه آورد.

او نمایش خود را به کازان داد تا به روی صحنه ببرد. کازان با همراهی براندو، هانتر و کارل مالدن، نمایش صحنه‌ای را در برادوی به روی صحنه برد. نقش کاراکتر بلانش را در این نمایش جسیکا تندی (بازیگری که در کهنسالی برای «رانندگی برای میس دیزی» اسکار بهترین بازیگر زن را گرفت) بازی کرد. موفقیت این نمایش به قدری زیاد بود که سازندگانش را به فکر تبدیل آن به یک اثر سینمایی انداخت. کازان با همکاری عوامل تولـید این نمایش، فیلم سینمایی آن را جلوی دوربین برد. اما مدیران کمپانی برادران وارنر که به گیشه هم نظر داشتند، از کازان خواستند ایفای نقش بلانش را به ستاره محبوب آن زمان ویویان لی بسپارند. اگر چه کازان مجبور به انجام این درخواست شد، اما بعدها گفت لی هم گزینه مناسبی برای این نقش بوده است. ویویان لی که سال 1939 برای «برباد رفته» جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را گرفته بود، نقش بلانش را در اجرای صحنه‌ای آن در شهر لندن بازی کرده بود. لی برای ایفای این نقش در فیلم کازان، موفق شد دوباره جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را از آن خود کند. از چهار بازیگر اصلی فیلم که نامزد دریافت جایزه اسکار بازیگری شدند، هانتر و مالدن هم اسکار بهترین بازیگران زن و مرد مکمل را دریافت کردند. در این رابطه، فقط سر براندو بی کلاه ماند! همفری بوگارت برای «آفریکن کوئین» این جایزه را گرفت. این نخستین بار از چهار باری بود که او نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد شد. خود فیلم و الیا کازان هم که نامزد دریافت جوایز بهترین فیلم و کارگردان بودند، آن را به رقبای خود «یک آمریکایی در پاریس» و جورج استیونس ( برای «مکانی در آفتاب») واگذار کردند.

الیا کازان کارگردان این فیلم به دنبال فعالیت کمیته فعالیت‌های ضدآمریکایی در آمریکا و تلاش‌های سناتور مک کارتی برای شکار کمونیست‌های هالیوود، از اعتقادات خود برگشت و با این کمیته در سال 1952 همکاری کرد. او جزو معدود هنرمندانی بود که همکاران سینمایی خود را به این کمیته لو داد و باعث بیکاری بسیاری از آنها شد. این حرکت کازان باعث طرد او از جامعه هنرمندان شد و این طرد شدن، تا سال‌ها ادامه پیدا کرد و تنها در سال 1999 بود که صنعت سینما دوباره به کازان روی خوش نشان داد و با اهدای یک اسکار افتخاری، او را به جمع خود پذیرفت. کمپانی برادران وارنر که هی استلا را تهیه می‌کند، این روزها به دنبال بازیگر جوانی است که نقش براندو را به دست او بسپارد. شایعات حکایت از آن می‌کند که تعداد زیادی از بازیگران جوان مطرح سینما، خود را نامزد بازی در این نقش کرده‌اند.

این در حالی است که هالیوود ریپورتر خبر می‌دهد احتمال زیادی وجود دارد یک بازیگر تازه وارد ایفای این نقش را به عهده بگیرد. نام فیلم اشاره‌ای به یکی از صحنه‌های دراماتیک اتوبوسی به نام هوس است. در این صحنه، براندوی دل‌شکسته از پایین پله‌ها چندین بار با التماس فریاد می‌زند «هی استلا» و کمی بعد همسرش به آرامی از پله‌ها پایین می‌آید تا جواب براندو را بدهد. این جمله کوتاه همراه با تضرع «هی استلا»ی براندو، به صورت یکی از دیالوگ‌های ماندگار تاریخ سینما درآمده است.