درآمد دولت از حذف «یارانه پنهان» 18 برابر حذف یارانه نقدی

به گزارش مقاومتی نیوز، با یک بررسی ساده از وضعیت معیشتی عموم مردم، بسادگی می‌توان دریافت که در حال حاضر مقدار یارانه‌های نقدی اثر یاری‌دهندگی خود برای طبقات مختلف مردم، بخصوص اقشار ضعیف را از دست داده است.

مقدار 500/45 تومانی یارانه‌ها از سال 89 تاکنون ثابت مانده است (دولت از سال 89 تاکنون کمتر ازچهار میلیون تومان یارانه به هر ایرانی پرداخت کرده است). اما در همین زمان با توجه به تورم عمومی کشور، قیمت‌ها افزایش چشمگیری داشته است. به عنوان مثال قیمت بنزین به عنوان کالایی که قیمت آن بر قیمت بسیاری از کالاها تاثیر مستقیم و غیرمستقیم دارد، در همین مدت بیش از ده برابر شده است. در این شرایط دولت به دلایلی مانند افزایش میزان نقدینگی سرگردان در اقتصاد، نبود منابع قابل اتکا برای تامین افزایش یارانه و... تمایلی به افزایش میزان یارانه‌ها برای همه مردم نداشته است.

ایده اصلی دولت برای حل این مشکل حذف بخشی از یارانه‌بگیران بوده که نیازی به دریافت یارانه ندارند. اما این ایده برای اجرایی شدن با مشکلات اساسی مواجه شده است.

دولت ابتدا سعی کرد با تبلیغات رسانه‌ای مردم را به انصراف داوطلبانه از دریافت یارانه‌ها ترغیب کند که این طرح با شکست مواجه شد. در مرحله بعد دولت به حذف یارانه چهارمیلیون نفر اقدام کرد‌؛ اقدامی که با نارضایتی گسترده عمومی همراه شد و دولت مجبور شد 5/1 میلیون نفر را مجددا به تعداد یارانه بگیران اضافه کند!

بعد از این تلاش‌ها نوبخت سخنگوی دولت رسما اعلام کرد: دولت از این که یارانه افراد نیازمند افزایش یابد و بی‌نیازها از دریافت آن خودداری کنند استقبال می‌کند‌؛ اما این طرح عملیاتی نیست! همچنین نوبخت در توییتی عنوان کرد «نمی توان جیب 80میلیون را گشت.»

بنا بر این اظهارات، می‌توان نتیجه گرفت دولت عملا از اصلاح این وضعیت عاجز است؛ اما مشخص نیست چرا سخنگوی دولت به‌رغم پیشنهادهای متنوع و گسترده‌ای که از سوی مراکز کارشناسی (از جمله مرکز پژوهش‌های مجلس، شبکه کانون‌های تفکر ایران، انجمن جامعه ایمن، شبکه تحلیلگران اقتصاد مقاومتی و...) برای برون رفت از این مشکل مطرح شده، همچنان عنوان می‌کند: تا زمانی که فرمولی برای حذف پردرآمدها تعریف نشود، نمی‌توان کاری کرد.

چرا برای حذف یارانه‌های پنهان پردرآمدها تلاشی صورت نمی‌گردد؟

دولت سالانه حدود 40 هزار میلیارد یارانه نقدی پرداخت می‌کند و در حالی تمرکز خود را برای حذف بخشی از یارانه بگیران قرار داده است که سالانه بیش از 40 میلیارد دلار
(با احتساب دلار 4500 تومان معادل 180 هزار میلیارد تومان) «یارانه پنهان» پرداخت می‌کند که عمدتا پرمصرف‌ها از آن منفعت می‌برند.

این درحالی است که بررسی‌های آماری نشان می‌دهد پرمصرف‌ها جزو طبقات برخوردار جامعه بوده و اقشار کم مصرف عمدتا جزو طبقات آسیب‌پذیر جامعه هستند.

بنابراین دولت به جای بررسی حساب‌های بانکی مردم به منظور پیدا کردن افراد پردرآمد و مخاطرات حذف یارانه‌های نقدی، براحتی می‌تواند با نگاهی به میزان مصرف انرژی آنها و حذف یارانه پنهان انرژی، به اهداف خود دست یابد.

با وجود این مشخص نیست چرا مسئولان دولت برای حل مسأله یارانه‌ها، به جای تمرکز بر بخش یارانه‌های نقدی که خود نیز به اجرایی نبودن آن اذعان دارند و در بهترین شرایط و با حذف 20 میلیون یارانه بگیر سالانه ده هزار میلیارد تومان آورده خواهد داشت، به حل مشکل از طریق کاهش و کنترل یارانه‌های پنهان نمی‌پردازند؟