تفکر امام خمینی (ره) همه را متحد کرده بود

به گزارش جام جم، امام راحل مبارزات خود را ادامه داد و به کمک یارانش در بهمن سال 57 انقلاب اسلامی را به پیروزی رساند.

یکی از یاران امام خمینی(ره) برای به ثمر رساندن انقلاب اسلامی، مرحوم آیت‌الله طالقانی بود که به گفته پسرش مهدی، دیرینه‌ترین یار امام(ره) در راه انقلاب بود.

با مهدی طالقانی هم‌صحبت شدیم تا برایمان از روزهای انقلاب و بخصوص 12 بهمن و ورود امام خمینی (ره) به ایران بگوید.

از ورود امام خمینی (ره) به ایران بگویید و این‌که چه مقدماتی آماده شد؟

دقیقا یادم نیست اما می‌دانم که امام خمینی(ره) قرار بود ششم یا هفتم بهمن به ایران برگردند.قرار بود هواپیمایی ملی ایران از تهران به پاریس برود و امام (ره) و یارانشان را به ایران بیاورد.ما برای استقبال از ایشان همراه مرحوم ابوی و تعدادی از دوستان به فرودگاه رفتیم، اما بعد از ساعاتی متوجه شدیم که فرودگاه را بسته‌اند و هواپیمایی برای آوردن امام خمینی نفرستاده‌اند.در ادامه قرار شد که امام خمینی (ره) روز 12 بهمن با هواپیمای ایرفرانس به ایران بیایند.12 بهمن آیت‌الله طالقانی به همراه برادرم به فرودگاه رفتند اما من نرفتم.جمعیت زیادی برای استقبال از امام به فرودگاه رفته بودند و اقشار مختلفی از هر نوع تفکر را می‌توانستی در میان آنها ببینی.از عکس‌های مراسم استقبال، مشخص است که مرحوم ابوی به دلیل ازدحام جمعیت جلو نرفته و یک گوشه نشسته‌اند اما زمانی که امام برای سخنرانی به مدرسه رفاه رفتند پدرم نزدیک ایشان رفتند و با امام صحبت کردند.

گفتید در مراسم استقبال از امام خمینی اقشار مختلف با تفکرات گوناگون حضور داشتند. به نظرتان امام چگونه توانسته بودند این همگرایی را شکل بدهند و همه را در راه پیروزی انقلاب متحد کنند؟

مصاحبه‌هایی که ایشان در فرانسه انجام می‌دادند و نظراتی که درباره حکومت اسلامی داشتند برای همه جالب بود و طیف‌های مختلف را به این نتیجه رسانده بود که ایشان باید به ایران برگردند و انقلابی شکل بگیرد.به همین دلیل در مراسم استقبال برخی از اعضای نهضت آزادی ، برخی از اعضای حزب توده و ... حضور داشتند.به طور کلی همه با جان و دل آمده بودند.گستردگی تفکر امام بسیار زیاد و همه را دربرگرفته بود.

مرحوم آیت‌الله طالقانی از یاران امام بودند از دوستی و هم‌فکری این دو شخصیت مهم انقلاب بیشتر توضیح دهید؟

مرحوم طالقانی را می‌توان یکی از قدیمی‌ترین یاران امام خمینی دانست.آشنایی آنها به سال‌های 32 و 33 برمی‌گردد.آنها از طریق مرحوم ثقفی( پدرخانم امام) با هم آشنا می‌شوند.هر چند پیش از این هر دو در حوزه علمیه درس می‌خواندند و یکدیگر را دورادور می‌شناختند.در 15 خرداد 42 ، آیت‌الله طالقانی بسیار فعال بود و در همه راه‌پیمایی‌ها شرکت داشت و مسجد هدایت یکی از پایگاه‌های اصلی تظاهرات بود و در این دوران نیز امام خمینی و مرحوم ابوی در کنار هم بودند.زمانی که مرحوم طالقانی در زندان بودند نیز دست از مبارزه نکشیدند و با امام همراه بودند.مرحوم طالقانی، قدیمی‌ترین یار امام راحل بودند که حضوری فعال در به ثمر نشاندن و پیروزی انقلاب داشتند. پدرم از سال 1318 مبارزه را شروع کرده بودند.در سال 57 که انقلاب به پیروزی رسید فردی با سابقه مبارزاتی آیت‌الله طالقانی در قید حیات نبود. البته مبارزان زیادی حضور داشتند از جمله مرحوم آیت‌الله رفسنجانی،شهید بهشتی و شهید مطهری و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که سابقه مبارزات طولانی داشتند، هم تجربه زندان داشتند و هم تبعید. اما مرحوم طالقانی از همه این مبارزان قدیمی‌تر بود و حضرت امام این موضوع را کاملا درک کرده بودند و به همین دلیل اعتماد خاصی به مرحوم پدرم داشتند.

خود شما کی با امام خمینی (ره) دیدار کردید؟

یک بار در مدرسه رفاه ایشان را دیدم.امام راحل بعد از ورود به ایران ، دو ماهی به قم رفتند و در این شهر اقامت کردند. ارتباط ما در این دوران با ایشان یا با مرحوم حاج احمد آقا بود یا اگر کار خاصی بود مرحوم طالقانی یا به تنهایی یا با اعضای هیات دولت به قم می‌رفتند و رهنمودهای لازم را دریافت می‌کردند.قبل از انقلاب ما کمیته‌ای به نام امداد تشکیل داده‌ بودیم که کار این کمیته امداد رسیدگی به افرادی بود که در جریان تظاهرات مجروح می‌شدند. ما با سه، چهار تا بیمارستان قرار داشتیم و مجروحان را به آنجا می‌بردیم و بعد از بهبودی حالشان به جای امنی آنها را منتقل می‌کردیم.در ماه‌های نزدیک پیروزی انقلاب، کمیته امداد پزشکی ما تبدیل شد به کمیته پزشکی و مسلحانه! اسلحه‌هایی که به دست مردم می‌افتاد به ما تحویل می‌دادند ،سربازانی که از پادگان‌ها نیز فرار می‌کردند به ما می‌پیوستند و اسلحه و لباس‌های خود را به ما تحویل می‌دادند و ما به برخی از آنها محل اسکان می‌دادیم.

بعد از پیروزی انقلاب چه کردید؟آیا فعالیت‌های سیاسی را ادامه دادید؟

بعد از پیروزی انقلاب و تثبیت شرایط دیگر فعالیت انقلابی نداشتم.پدرم وصیت کرده‌اند که ما وارد کارهای دولتی نشویم و ما به وصیت ایشان عمل کردیم.در سال 58 و بعد از فوت مرحوم طالقانی همه دفاتر ایشان در سراسر کشور تعطیل شد.اما کمیته امداد پزشکی و مسلحانه ما به مدت دو سال با کمیته‌های انقلاب برای مبارزه با ضد انقلاب کمک می‌کرد و بعد این کمیته را هم تعطیل کردیم و دیگر فعالیتی نداشتیم.

و زندگی معمولی را ادامه دادید؟

بله ! البته بدون استفاده از ژن خوب و آقازادگی !