کاش احساسات هوادار را ببینیم

در همه انتقال‌های پرسر و صدا، از این دست رفتارهای غیرارادی اما سرشار از احساسات فراوان دیده می‌شود. هیچ کس شاید واکنش هواداران بارسلونا به لوییز فیگو را فراموش نکند؛ بازیکنی که هنوز هم از نظر آنها یک خیانتکار است. بازیکنان در دنیای پرزرق و برق فوتبال، یک پشتوانه بزرگ به نام قرارداد دارند؛ اما هواداران تیم‌ها بدون آن‌که قراردادهای میلیونی و میلیاردی داشته باشند و بدون آن‌‌که این حس عاشقانه آنها را به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل کند و به شهرت برساند، برای تیمشان فریاد می‌کشند، می‌خندند، اشک می‌ریزند و گاهی مواقع از سر هیجان ناشی از تعصب زیاد، می‌میرند. اینها را هیچ کس نمی‌بیند.

بازیکنان به روزهای بهتر و قراردادهای مطمئن‌تر فکر می‌کنند و به خود حق می‌دهند که دنیای زیباتری برای خود بسازند فارغ از آن‌که همین تلاش برای ساختن زندگی دلنشین، رویاهای قشنگ هواداران را ویران و فکر و ذهن و پیش‌فرض‌های هواداران را نسبت به بازیکنان نابود می‌کند.

در فوتبال ما انتقال‌های بسیاری بوده که بغض هواداران را شکسته و عشق فراوان هواداران را یکباره به نفرت تبدیل کرده؛ اما حتی واکنش‌های سراسر عاطفی هواداران هم چیزی را تغییر نداده... هنوز هستند بازیکنانی که زندگی و آینده خود را مهم‌تر از هر چیز دیگری می‌دانند و گویا قرار نیست شکل این معامله نابرابر تا ابد تغییر کند؛ هوادارانی که بی‌منت و بی‌مایه عاشقند و بازیکنانی که خود را در برابر زندگی خود مسئول می‌دانند.

علی جوادی

دبیر ورزش