ازدواج ساده؛ موانع فرهنگی یا اقتصادی؟

پس طوری زندگی مان را شروع کنیم که فقط برای زندگی و مقطع دنیایی نباشد.

زندگی‌ای که قرار است برای مراسم اولیه‌اش کلی خرج داشته باشد، ‌کلی اختلاف نظر بین افراد ایجاد کند و طرفین آن برای شروع زندگی‌شان کلی زیربار قرض بروند، نتیجه‌اش این می‌شود که باید در چندسال نخست به جای آن که از کنار هم بودن لذت ببرند و زندگی عاطفی و الهی داشته باشند، آقا باید برود دو شیفت کار کند، خانم هم کار کند تا قرض‌های آن یک شب مراسم و جهیزیه و... را بپردازند. در حالی که خیلی از اینها هم استفاده نمی‌شود و مردم هم اتفاقا این‌گونه نیست که احسنت بگویند.

در عروسی‌های بسیار مفصل و بریز و بپاش‌ها رضایت خداوند نیست، جایی که خدا نباشد خوشبختی هم نیست. این را پدر و مادرها توجه کنند که توقع دارند فرزندان‌شان یک عروسی آنچنانی بگیرند، به‌نظرم آنها یا خودشان این‌گونه ازدواج نکرده‌اند یا مثلا احساس می‌کنند اگر این اتفاق رخ دهد در جمع بیرونی و آشنایان فکر می‌کنند فرزندشان خیلی خوشبخت است و در واقع می‌خواهند یک پیام بیرونی بدهند، در حالی که از وجوه ویرانگر این اتفاق ناآگاه هستند.

جالب است بدانید در نتایجی که پژوهشگران به‌دست آورده‌اند، امروزه اغلب موانع ازدواج، شغل و مسکن و... نیست، فرهنگ غلط خانواده‌ها و چشم و همچشمی مهم‌ترین مانع است.

در ازدواج باید خدا را در نظر گرفت و ببینیم که خدا چه می‌گوید، نمونه‌های زیبایی داریم از ازدواج‌های آسان و ساده که پر از برکت، خوشبختی و موفقیت بوده است، خانمی داریم که در راه رضای خدا لباس عروسی‌اش را می‌بخشد، از بهترین‌های زندگی‌اش می‌بخشد، خدا هم به او می‌بخشد، فرزندانی به او می‌بخشد که با هیچ لذتی قابل مقایسه نیست، ‌شخصیتی به او می‌بخشد که حسرت خیلی‌ها را برمی‌انگیزاند.

همه حرف من این است که خدا را باید در نظر گرفت، جایی که خدا نباشد خوشبختی هم نیست.

دکتر فرشته روح‌افزا / معاون فرهنگی اجتماعی زنان در شورای عالی انقلاب فرهنگی