«جنگلانه» جان دوباره به 'آلمابُلاغ' بخشید

جنگلانه، با رویشگاه‌های کهن این دیار عهد و پیمان بسته تا دردهای مناطق آسیب دیده جنگلی و مرتعی را التیام ببخشد و در آخرین روزهای پاییز فریادهای 'آلمابلاغ'، جنگلانه را به سمت همدان کشانده است.

آلمابلاغ یکی از قله‌های زیبای کوه الوند است که با وسعت هفت هزار و 500 هکتار و سیمایی کوهستانی و تپه ماهوری، مجموعه ای کم نظیر از پستانداران، پرندگان و خزندگان را در خود جای داده است.

آلمابلاغ در مجاورت گردنه اسدآباد و 17 روستای این شهرستان با چشمه ساران بزرگ و کوچک و آبریزهای همیشه جاری، از پوشش گیاهی متنوعی برخوردار است و انواع لاله، بادام و پیازکوهی، شنگ، زنبق، موسیر، آلبالوی وحشی، زرشک و تمشک، گیاهان کنگر، ریواس، شیرین بیان، آویشن، گون و بومادران که خاصیت دارویی دارند در این منطقه به خوبی می‌روید.

پرواز عقاب طلایی، سبز قبا، جغدهای کوچک، هدهد، دارکوب و انواع چکاوک و سار هم بر فراز آلمابلاغ بسیار دیدنی است و این پرنده‌ها را آلمابلاغ با خون دل می‌پروراند تا از گزند گلوله شکارچیان در امان باشند.

قوچ و میش، قله نشینان آلمابلاغ هستند که از شاخص ترین گونه جانوری این منطقه به شمار می‌روند. همجواری و سازگاری آلمابلاغ با مناطق حفاظت شده 'خان گُرمَز' و 'کرکسین'، پای گرگ، خرگوش، شغال، تشی، کفتار، گراز و سنجاب زمینی را هم به این منطقه باز کرده است.

اما آنچه دل آلمابلاغ را به درد آورده و هر روز آن را ضعیف و نحیف می‌کند، دست اندازی انسان زیاده خواه است. سالهاست که سینه آلمابلاغ زیر سم دام‌های عشایر له و گونه‌های گیاهی و جانوری اش با گلوله شکارچیان نابود می‌شود.

اما این روزها فعالان طرح جنگلانه یا به قول دوستان، 'جنگلانه ای‌ها' از نقاط مختلف کشور در این محل جمع شده اند و دستی از عاطفه و مهربانی بر سرو روی آلمابلاغ می‌کشند، گودال‌های کوچکی حفر می‌کنند و دانه ای می‌کارند، گون، بادام کوهی و ... فرقی نمی‌کند، فقط بذری باید کاشته شود که با اقلیم آلمابلاغ سازگار باشد.

بهار که بیاید همزمان با رستاخیز زمین، دانه‌ها از دل آلمابلاغ سربرآورده و سینه این زیستگاه پر از علف، بوته و درختچه می‌شود. آلمابلاغ در پوست خود نمی‌گنجد از یاری جنگلانه و صفا و سرسبزی که به او هدیه می‌شود.

شادی آلمابلاغ، دوستداران طبیعت را هم سر ذوق می‌آورد. دیروز که جنگلانه ای‌ها اینجا گردهم آمده بودند، سردی هوا دلسردشان نکرد و خستگی آنها با دیدن خرگوشی که پابه فرار گذاشته و لای تپه ماهورها پنهان شده، از تن و جانشان به در شد.