توسعه برنامه موشکی در اوج تحریم‌ها

گفت‌وگو با کوثری بهانه‌ای شد برای طرح سوالاتی پیرامون طرح امنیتی تهران، بررسی اوضاع اقلیم کردستان، نقش‌آفرینی آمریکا برای ایجاد اختلاف میان کشورهای محور مقاومت، تحریم‌های موشکی ایران و....

آنچه می‌خوانید مشروح این گفت‌وگو است.

در گذشته بحثی در مورد طرح امنیتی تهران بزرگ داشتید که بعد از مراسم تحلیف ریاست جمهوری اجرایی شد. درباره ویژگی‌های این طرح و تفاوت آن با طرح قبلی امنیتی توضیح دهید؟

طرح قبلی آنچنان نقطه ضعفی نداشته بلکه ما طرحی را براساس تهدید جدید طراحی کردیم. یعنی گروه‌های تروریستی در تهران اقدامی انجام دادند و براساس آن ما باید سریع طرح مقابله را به‌روز می‌کردیم. به همین دلیل چنین کاری را انجام دادیم و آن را به روز کردیم.

این طرح چه ویژگی‌هایی دارد؟ امکانش هست برای ما تشریح کنید؟

خیر. بسیاری از موارد آن را نمی‌توان گفت و من هم در حد کلیات آن را توضیح دادم. واقعیت آن است زمانی که گروهی به‌صورت تروریستی عمل می‌کند با زمانی که بعضی افراد مثلا اغتشاش و اعتراض می‌کنند تفاوت دارند. به عبارت دیگر نوع مقابله با این گروه‌ها تفاوت می‌کند. بر همین اساس باید طراحی جدید صورت بگیرد و حتی آموزش نیروها هم براساس این طرح فرق می‌کند.

در بحث امنیت تهران چه نهادهایی مسئولیت دارند؟

ماجرا فرق می‌کند. مثلا در حال حاضر و تا زمانی که شورای عالی امنیت ملی تصمیم نگرفته، نیروی انتظامی و شورای تامین استان، بسیج و... در این زمینه مسئولیت دارند و کارهایشان را انجام می‌دهند، اما قرارگاه ثارالله برای روزهای مبادا است که با تصمیم شورای امنیت ملی و تصویب ستاد فرماندهی کل قوا وظیفه‌اش را انجام می‌دهد.

اگر موضوعی مثل اغتشاش به‌وجود آید آیا قرارگاه ثارالله هم اقدامی در این زمینه انجام می‌دهد؟

خیر. زمانی که برخورد تروریستی پیش بیاید یا این‌که در بحث اغتشاش نیاز به بالابردن امنیت باشد قرارگاه ثارالله وارد عمل می‌شود. البته در زمینه بالا بردن امنیت، طراحی‌هایی دارد و آمادگی را بالا می‌برد و حتی مشاوره‌های لازم را به دستگاه‌های ذی‌ربط می‌دهد.

حسب برخی شنیده‌ها در جریان عملیات تروریستی تهران در مجلس شورای اسلامی و حرم حضرت امام به‌نظر می‌رسد که برخی ناهماهنگی‌ها میان دستگاه‌های ذی‌ربط پیش آمد. آیا این موضوع را تائید می‌کنید و اگر چنین بوده چه راهکاری را برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی در رویدادهای احتمالی بعد درپیش گرفته‌اید؟

نه . نمی‌شود گفت ناهماهنگی. به هر صورت این مساله یک اتفاق ناگهانی و لحظه‌ای بود. البته از قبل همه پیش‌بینی‌ها در این زمینه صورت گرفته بود اما بالاخره یکی از این موارد به صورت حادثه تروریستی مجلس و حرم امام جلوه کرد. شاید صد مورد از این دست بوده که با طراحان و عوامل آن در خارج از مرزهای ایران برخورد شده یا در حین ورود به مرز، این گروه‌ها منهدم یا این که در داخل کشور دستگیر شده‌اند. بنابراین با توجه به برخورد با این گروه‌های تروریستی قبل از انجام عمل خرابکارانه، می‌توان گفت که این هماهنگی میان نهادهای مسئول وجود دارد. در این زمینه هم اطلاع‌رسانی با جزئیات کامل صورت نگرفته که البته طبیعی و منطقی هم به نظر می‌رسد. ضرورتی هم ندارد گزارش لحظه‌ای از برخورد نهادهای مسئول با عوامل تروریستی به مردم ارائه شود. در مجموع باید گفت تقسیم کار انجام و وظایف در این زمینه‌ها مشخص شده است. به خاطر همین موضوع است که امنیت در کشور در حد بسیار بالا وجود دارد.

پیش‌بینی می‌کنید در صورت وقوع رویداد تروریستی احتمالی، سریع‌تر از اتفاقات قبلی موفق به برخورد با آن شوید؟

اگر این پیش‌بینی‌ها صورت نمی‌گرفت که اتفاقات دیگر تروریستی رخ داده بود. البته بهترین تیم را هم که در نظر بگیرید ممکن است یک گل بخورد. ما بعد از آن حادثه تروریستی تصمیم گرفتیم نباید حادثه‌ای مشابه رخ دهد. به همین خاطر میزان هماهنگی‌ها و مراقبت‌ها به نسبت خیلی بالاتر رفته است. البته این گونه نیست که دشمن ساکت بنشیند. هر روز دشمن به دنبال توطئه‌چینی در ایران است و ما هم همیشه آنها را رصد می‌کنیم.

درباره اشتیاقتان برای حضور در کنار مدافعان حرم در سوریه قبلا توضیح داده‌اید. سوال مشخص من این است که با توجه به مسئولیتی که در حال حاضر دارید اگر به شما پیشنهاد شود که مختارید در این سمت بمانید یا این که به سوریه بروید، کدام را انتخاب می‌کنید؟

من و بسیاری از بچه‌ها بر اساس تکلیف الهی می‌خواهیم عمل کنیم. اول این که هر انسان دارای عقل سلیم از جنگ بدش می‌آید. این نیست که ما بگوییم از جنگ خوشمان بیاید، نه اصلا این‌گونه نیست. ایران هیچ‌گاه برای جنگ پیشقدم نبوده و صرفا دفاع سرزمینی داشته است. الان هم در مرحله دفاع هستیم. دفاع هم بر هر انسان و اجتماعی صرف نظر از بحث قرآنی آن واجب است. در مورد سوال شما مبنی بر تمایلم به رفتن به سوریه باید بگویم الان هم اگر به من اجازه بدهند به سوریه می‌روم. برای این که تجربه‌مان را به جوان‌تر‌ها منتقل کنیم تا با تلفات کمتر و موفقیت بیشتر کار را به نتیجه برسانیم.

یکی از موضوعات منطقه‌ای، بحث همه‌پرسی اقلیم کردستان و حوادث پس از آن است. تحلیل شما از این شرایط چیست؟

بعد از قضیه داعش که در سوریه و عراق گسترش پیدا کرد و آنها قصد تجزیه این دو کشور به بهانه تشکیل یک کشور اسلامی با نگاه آمریکایی را داشتند، در صدد تجاوز به ایران هم بودند و تا 35 کیلومتری مرز کشورمان نیز آمده بودند. اطلاعات دقیقی در این زمینه وجود دارد. حضرت آقا به عنوان فرماندهی کل قوا تدابیری در این زمینه اندیشیدند. با این تدابیر برنامه‌های دشمن خنثی شد و داعش از آن مناطقی که در اشغال داشت به بیرون رانده شد. وقتی طرح‌های دشمن به نتیجه نرسید،‌ توطئه دیگری به اسم همه پرسی و استقلال در اقلیم کردستان طرح‌ریزی کردند. این اتفاق بلافاصله بعد از شکست‌های پی‌در‌پی داعش رخ داد. حتی درصد مشارکت مردم در همه‌پرسی هم خیلی قلیل بود. در نهایت کشورهای همسایه دیدند یک نطفه نامشروع میان عراق،‌ سوریه، ترکیه و ایران ایجاد شده، پیش آمدند و تا حدود زیادی جلو آن را گرفتند. نتیجه همه‌پرسی باید لغو شود و البته مردم اقلیم کردستان خواسته‌هایی دارند که دولت عراق هم باید به آنها رسیدگی کند.

طرح همه‌پرسی با هیاهوهای بسیاری اجرایی شد، اما به فاصله کمتر از 20 ساعت جمع شد که تعجب بسیاری از ناظران را برانگیخت. طبیعتا نقش محوری سردار سلیمانی در این زمینه بسیار مهم است. در مورد نقش ایشان و این رویداد به طور مشخص توضیح دهید.

سپاه و بویژه سردار سلیمانی، سال‌ها با طالبانی و بارزانی در ارتباط بودند. در این مورد خاص هم که داعشی‌ها در عراق حضور داشتند، ما به اقلیم کردستان کمک کردیم. در این زمینه براساس تقسیم کاری که صورت گرفت، ایشان رفتند و صحبت کردند و به نتایج خوبی هم رسیدند و خود آنها هم متوجه شدند که دارند فریب عوامل اسرائیل و آمریکا را می‌خورند.

در حال حاضر خطر داعش تا حدودی مرتفع شده است. با توجه به تضعیف قدرت داعش آیا حجم کمک‌های مستشاری ما به عراق و سوریه به همان میزان کاهش پیدا می‌کند یا در همان سطح باقی می‌ماند؟

این مساله براساس یک توافق و بررسی وضعیت دشمن صورت خواهد گرفت. بالاخره درخواست آن کشورها برای حضورمان مهم است. طبعا این مساله یکطرفه نیست و ما با آن کشورها در حال تبادل نظر در حوزه‌های اطلاعاتی، نظامی، امنیتی، اقتصادی و سیاسی هستیم. با توجه به عملکرد دشمن در عراق و سوریه به هرحال برقراری امنیت در این کشورها بسیار سخت است. اگر آنها به حدی از مراقبت‌های امنیتی برسند که بتوانند امنیت را بین مردم برقرار کنند آن وقت ممکن است حضور ما خیلی ضروری نباشد. گروه‌های تروریستی البته عامل آمریکا، رژیم صهیونیستی و عربستان هستند که با استفاده از امکانات مالی و سیاسی خود قصد بهره‌برداری از تروریست‌ها به نفع خود را دارند و زمانی خطر آنها مرتفع می‌شود که کشورهای حامی از حمایت دست بردارند.

آیا آمریکا موفق خواهد شد میان ایران، عراق و سوریه جدایی بیندازد؟

خیر. چون این‌قدر نیروهای ما صادقانه با مردم این کشورها برخورد کردند که ناممکن است این جدایی ایجاد شود. خبرنگارها باید به این کشورها بروند و با مردم عراق و سوریه گفت‌وگو کنند تا بدانند که نیروهای ما از چه جایگاهی در بین مردم آنجا برخوردارند. مردم آن سرزمین بسیار از اخلاق و رفتارهای نیروهای ما خشنود هستند. البته دشمنان برای اجرایی شدن این هدف تلاش کردند، اما موفق به چنین کاری نشدند. آمریکایی‌ها قصد داشتند میان عراق و ایران فاصله بیندازند، اما با پاسخ محکم آقای حیدرالعبادی مواجه شدند. تاکید حضرت امام این بود که باید از مظلومان جهان حمایت کرد. از همین رو حمایت از مسلمانان میانمار هم از جمله وظایف ماست. این گونه نیست که صرفا حمایت از شیعه مد نظر ما باشد. مگر در عراق و سوریه همه مسلمان یا شیعه بودند. اصل،حمایت از انسانیت است.

آیا فشارهای اخیر آمریکا را به‌واسطه پیروزی‌های محور مقاومت می‌دانید؟

فشارهای آمریکا به شرایط فعلی اختصاص ندارد. اعلام محاصره اقتصادی ایران از سوی آمریکا مربوط به سال 59 و بعد از شکست طبس و با دستور جیمی کارتر رئیس‌جمهور آمریکا بود. الان هم بحث تحریم را مطرح می‌کنند که همان است. نکته قابل تامل این‌که وقتی جنگ بر ما تحمیل شد مگر ایران تجهیزات هسته‌ای یا موشک داشت؟ آمریکا چون تاکنون نتوانسته است به خواسته‌های خود برسد از راه دیگری درصدد است تا به اهداف خود برسد. مگر قرارداد برجام بعد از نشست‌ها و جلسات مختلف منعقد نشد؟ آن موقع من مجلس بودم و در جلسات متعدد به تیم مذاکره‌کننده و از جمله آقای ظریف می‌گفتیم که به اینها به دلایل مختلف و سوابق گذشته نمی‌توان اعتماد کرد. حال که توافق اجرایی شده‌ چرا آنها به تعهداتشان عمل نکردند؟ مساله این است که می‌گویند ما یکه تاز و قلدر و گردن‌کلفت دنیا هستیم. ما هم می‌گوییم که بیخود کردید. اگر گردن‌کلفتی، برای خودت هستی. تو که منطق نداری چه کسی گفته که باید حرفت را قبول کرد. ایران در اجرای برجام فراتر از توافقات خود عمل کرد. به عنوان نمونه می‌توان به رآکتور 40 مگاواتی خنداب اراک اشاره کرد که قرار بود پلوتونیوم تولید کند. در توافق به این رسیدند که این برداشته شود اما آمریکا پولش را بدهد و چین هم طراحی و تولید یک رآکتور 20 مگاواتی را به عهده گیرد و ایران هم از آن بهره‌برداری کند. اما از آن زمان تاکنون نه آمریکا یک دلار برای طراحی داده و نه چین در این زمینه قدمی برداشته است. در عین حال رآکتور 40 مگاواتی هم برداشته شد و توی آن بتون ریختند. چرا آمریکا فکر می‌کند چون در جنگ جهانی دوم به عنوان پیروز میدان وارد عرصه شد و به عنوان ابرقدرت غرب در کنار ابرقدرت شرق، دنیا را مورد سلطه قرار داده است، تا ابد باید همین وضعیت ادامه پیدا کند؟ ما در برابر برتری‌جویی و برتری‌طلبی آمریکا زیر بار نمی‌رویم.

به عنوان یک فرمانده نظامی چه پاسخی درباره تحریم‌های جدید آمریکا در مورد توانمندی‌های موشکی ایران دارید؟

تقویت موشکی ما از دوران جنگ تحمیلی آغاز شد. یادم نمی‌رود که در عملیات خیبر در سال 62 شهید حسن طهرانی‌مقدم با توجه به محدودیت‌های خرید نظامی و نداشتن تسلیحات همه تلاشش را به‌کار برد تا موشک بومی بسازد. این روند ادامه پیدا کرد و حتی داشت موشک قاره پیما را تست می‌کرد که آن اتفاق افتاد. می‌خواهم بگویم که حتی در اوج تحریم در دوران جنگ تحمیلی هم ما موشک‌های خودمان را با استفاده از دانش بومی می‌ساختیم و حتی در اوج تحریم ماهواره به فضا فرستادیم. باز در شرایطی که تحریم بودیم و گراهای بعضی عوامل داخلی هم باعث تشدید تحریم‌ها شد ما به اورانیوم 20 درصد غنی شده هم دست پیدا کردیم. بنابراین تحریم در توانمندی‌های موشکی ما هیچ‌ تاثیری نخواهد داشت. حال سوال می‌کنم که آیا فناوری هسته‌ای و موشکی پیچیده‌تر است یا فناوری خودرو؟ در بحث توانمندی موشکی و فناوری هسته‌ای بحث اعتقاد و انگیزه است اما در آن بخش بحث رانت و منافع شخصی است. تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای به ما قول دادند توافق که منعقد شد تحریم‌ها برداشته می‌شود و حتی آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود گفتند باید کاری کرد که هم چرخ سانتریفیوژ بچرخد و هم چرخ کارخانه‌ها. اما آیا چنین اتفاقی افتاد؟ ما هم از مذاکره حمایت می‌کنیم اما به شرط آن‌که دوطرفه باشد و هردو به تعهدات خود پایبند باشند.

فتاح غلامی - سیاسی