تیم‌هایی پر ستاره که به جام جهانی نرسیدند

تیم ملی فرانسه در سال 1994 از جمله این مثال‌ها است. فرانسوی‌ها در سال 1990 هم به جام جهانی نرفتند و در یورو 92 غایب بودند، اما ماجرای تیم 94 بسیار متفاوت بود. مارسل دیزایلی، لوران بلان، ژان پیر پاپن، دیوید ژینولا و اریک کانتونا ستاره آن روزهای تیم فرانسه بودند و کمتر کسی تصور می‌کرد این تیم راهی آمریکا نشود. تمام رویاهای تیم جرارد هولیه در آن زمان در بازی آخر مقابل بلغارستان از بین رفت. فرانسه اگرچه در بازی یکی مانده به آخر به رژیم اشغالگر قدس باخته بود، اما با یک تساوی مقابل بلغارها در خانه و در بازی آخر می‌توانستند راهی آمریکا شوند. کانتونا خیلی زود فرانسوی‌ها را پیش انداخت اما بازی به تساوی کشیده شد. تا دقایق پایانی همه چیز طبق انتظار یاران هولیه پیش می‌رفت که اشتباه مرگبار ژینولا رخ داد. او که چند دقیقه قبل وارد زمین شده بود در نزدیکی نقطه کرنر صاحب توپ شد و به جای اتلاف وقت توپ را از دست داد و همین توپ به بازیکنان بلغارستان رسید و وارد دروازه فرانسه شد. فرانسه حذف شد و هولیه بعدها در کتاب خاطراتش ژینولا را «قاتل رویاهای فرانسه» نامید. با وجود سال‌ها از این اتفاق، تنش میان این دو نفر همچنان وجود دارد.

هلندی‌ها هم پیش از این سابقه نرفتن به جام جهانی با تیمی پرستاره را دارد. نارنجی‌پوشان پس از جام جهانی 1978 یک دوره انتقالی را پشت سر گذاشته و در نتیجه به جام جهانی 1982 و یورو 84 نرفتند. اما زمانی که به مقدماتی جام جهانی 1986 رسیدند، نسلی طلایی در این تیم به وجود آمده بود. رود گولیت، فرانک ریکارد، مارکو ون باستن و ویم کیفت از ستاره‌های آن روز هلند بودند. اما این استعدادهای درخشان نتوانست در تیم ملی به نتیجه برسد. بی‌شک یکی از دلایل این شکست این بود که در طول شش بازی مرحله مقدماتی، هلندی‌ها سه بار مربی خود را عوض کردند. این تیم در مرحله گروهی موفق نبود و در نهایت در پلی‌آف به مصاف اتریش رفت. البته همه چیز در بازی رفت برای آنها به تلخی رقم خورد. آنها علاوه بر شکست 1 بر صفر دو بازیکن تاثیرگذار خود یعنی ون باستن و کیفت را به دلیل دریافت کارت قرمر برای بازی برگشت از دست دادند. پیروزی 2 بر یک در بازی برگشت هم تائیدی بر صعود اتریش مقابل چشمان ستارگان هلندی بود.