ورزش نکنم نمی‌توانم نقاشی بکشم

آقامیری از سوی شورای عالی فرهنگ و هنر، عنوان دکترای درجه یک هنر در نقاشی و هنرهای اسلامی را دریافت کرده است. جالب است که آقامیری از آن هنرمندان ورزشکار است که اتفاقا روزگاری رئیس فدراسیون کاراته هم بوده است. با او گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.

شما خودتان از این‌که هنرهای ایرانی در زندگی مردم کمرنگ شده، رنج نمی‌برید؟

کمرنگ نشده است. شما ببینید الان جوان‌ها آن‌قدر به هنرهای ایرانی روی آورده‌اند که حد و حصر ندارد و متاسفانه حمایت نمی‌شوند. در اصفهان، مشهد و تبریز نمایشگاه می‌گذارند و واقعا استقبال کم‌نظیر است. خودم چند روز پیش تبریز بودم و به چشم دیدم پر از جمعیت بود. استقبال عالی است، اما دل آدم می‌سوزد که حمایت نمی‌شود.

قبول دارید زندگی‌های تجملاتی باعث شده هنر ایرانی کمتر وارد خانه مردم شود؟

من قبول ندارم. جوانان زیادی به هنرهای ایرانی روی آورده‌اند. بحث همان حمایت نکردن است. شما ببینید نمایشگاهی در امارات برگزار می‌شود، آنجا هنر ایرانی را روی سر می‌گذارند.

اما در خانه‌های مردم بیشتر کپی مجسمه‌هایی که از چین وارد می‌کنند، بیشتر از یک بشقاب میناکاری شده است.

اولا ما از نظر مجسمه‌سازی عقب هستیم. چون در هنرهای ایرانی مجسمه‌سازی به آن شکل نیست و بعد آن‌قدر از چین و هند صنایع‌دستی به این سمت می‌آید که حد ندارد. چرا؟ چون هنرشان را حمایت می‌کنند، ولی ما از هنرمان حمایت نمی‌کنیم.

شما خودتان در منزل چقدر به خرید آثار هنری ایرانی توجه می‌کنید؟

تمام فرش‌های خانه‌ام دستباف است. بخواهم قاب تهیه کنم، قاب خاتم می‌گیرم. اما عمده کارهای خودم است. ولی من هرگز مجسمه چینی نمی‌گذارم. یک چیزهایی از آن طرف ارزان می‌آید. فرض کنید یک هنرمندی ماه‌ها روی یک بشقاب مینا کار کرده، مردم هم توان خرید آن را ندارند. شما ماهی یک میلیون هم اجرت برای هنرمند در نظر بگیرید، اگر شش ماه وقت برده باشد، شش میلیون تمام می‌شود. خرید آثار این چنینی زمانی معنی دارد که مردم پول داشته باشند و در رفاه باشند.

این درست ولی تفکر مدگرایی هم دخیل است.

مدگرایی هست. بله، کسی هم نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد. اکثرا دوست دارند مبلمان خارجی بگیرند. به همین خاطر هم مبلمان گران است. ما جنبه‌های فرهنگی را باید در نظر بگیریم. ما از نظر هنرهای تجسمی جایگاه ویژه و با اهمیتی در طول تاریخ داریم که باید حمایت شود. الان سیاست جهانی طوری است که همه چیز سیاست است. الان خاورمیانه را از بین بردند. سیاست دارند که فرهنگ و هنر هر کشوری را هدف بگیرند. این همان تهاجم فرهنگی است. ما باید حواسمان باشد. باید مراقب باشیم جلوی چیزی را که فرهنگ ما را از بین می‌برد، بگیریم.

شما ورزشکار هم هستید؟

من از بچگی با ورزش بزرگ شدم.

ورزش رزمی کار می‌کنید؟

اولین فردی بودم که بعد از انقلاب رئیس فدراسیون کاراته شدم. آن موقع مدیرکل ورزش استان تهران مرحوم حسین فکری بود. ایشان دبیر ریاضی ما و صاحب باشگاه تهران جوان بود. من آنجا کشتی کار می‌کردم و آقای فکری را می‌شناختم. کلاس نهم و دهم هم دبیر ریاضی ما بود. بعد از انقلاب مرا پیدا کرد و چون می‌دانست کاراته کار می‌کنم از من دعوت کرد کاراته را سر و سامان دهم و یک سالی رئیس فدراسیون بودم.

هنوز هم کار می‌کنید؟

قبل عید هم مسئول و رئیس کمیته فنی فدراسیون بودم. در خانه هم سالنی در زیرزمین ایجاد کردم و کار می‌کنم. ورزش نکنم، نمی‌توانم نقاشی کنم. ورزش به من انرژی می‌دهد. نمی‌توانم صبح تا شب کار هنری کنم. همین که یکی دوساعت ورزش می‌کنم حالم خوب می‌شود. ورزش ضروری است؛ برای همه هنرمندان و همه مردم. مایه سلامت جسم و روان است.

سجاد روشنی

دبیر صفحه آخر