ما عاشقان بقالی‌های دهه 60

آن روزها یکی از آرزوهای بچه‌های عشق فوتبال این بود که بتوانند صاحب بقالی شوند و همه آدامس‌ها را باز کنند و کلکسیونشان کامل شود تا به قول همان بقال‌ها برای اعزام به جام جهانی شانس داشته باشند. آدامس سین‌سین خیلی محبوب بود و عکس‌های بسیار زیبایی از بازیکنان فوتبال آن زمان در جام‌های جهانی 1986 و جام ملت‌های اروپای 1988 منتشر می‌کردند. حس مشترکی که بسیاری از کودکان و نوجوانان و حتی جوانان ایرانی در دهه 60 برای کامل شدن سری عکس‌ها تلاش کرده، آدامس خریده، عوض و بدل کرده‌ و سر عکس‌ها دعوا می‌کرده‌اند. همان‌طور که گفته شد شایعه کامل‌شدن سری عکس‌ها، باعث می‌شد برخی والدین متمول که می‌دانستند بچه‌هایشان گرفتار شده‌اند، یک بسته از آدامس‌ها را می‌خریدند، اما همان بسته‌ای بزرگ پر از عکس‌های تکراری بود و سری کامل به این راحتی جمع و جور نمی‌شد. البته در ادامه عکس‌های آدامسی را می‌بینید. شاید بسیاری از شما نتوانسته‌اید همه این عکس‌ها را جمع کنید. با دیدن این عکس‌ها مطمئنا خاطرات زیادی برای شما زنده خواهد شد، کلکسیونتان هم کامل می‌شود! هر چند طعم آدامسش هم خوب بود و زمانی که بازار آدامس‌ها داغ شد، سین‌سین همچنان پرفروش بود. بعدها هم رقبایی پیدا کرد و اتفاقا شرکت‌های داخلی هم آدامس‌هایی با عکس‌های فوتبال داخلی و خارجی ملی و باشگاهی منتشر کردند، اما هیچ‌کدام نتوانستند به اندازه سین سین اسم در کنند. سین سین در بقالی‌های آن زمان و سوپری‌های این زمان را خیلی راحت باز می‌کرد.

سامسون در لباس هلند

سیاه با موهایی بافته، اخمی در چهره در لباس نارنجی تیم ملی فوتبال هلند، لباسی که بر خلاف بسیاری از تیم‌های دیگر بسیار دوام آورد و یک دهه طول کشید تا طرح لباس‌ها عوض شود. تصویر دهه شصتی‌ها از اسطوره آن روزهای فوتبال به همین تصویر رنگ و رو رفته آدامس‌های آیدین بود، اوراق بهاداری که ارزشش از پول هم بیشتر بود و شاید یک تصویر از رود گولیت را می‌شد با چند عکس دیگر تعویض کرد. بعدها اسطوره هلندی با دو یار دیگرش به آث میلان پیوست؛ مثلث رایکارد، رودگولیت و وان باستن با هدایت آریکو ساچی تیم رویایی دهه شصتی‌های ایران را تشکیل می‌داد. رودگولیت از معدود بازیکنانی بود که بدون جذابیت بصری از لحاظ شکل و قیافه تصویرش حتی به تابلوفرش‌های ایرانی‌ها هم راه یافت و عکسش را می‌شد کنار بازیگران درجه یک سینما، پشت نایلون و روی در ماشین‌های جاده هم دید! اگر خیلی هم فوتبالی باشید یادتان هست که اواخر دهه 80 این ستاره هلندی گل کرد، زمانی که توانست برای آخرین بار هلند را قهرمان یک تورنمنت معتبر کند، اما زمانی رودگولیت در ذهن ما تمام شد که به چلسی پیوست نه که تیم معتبری نباشد، این‌که آن زمان بود که موهای جادویی‌اش را کوتاه کرد و همچون سامسون قدرتش از بین رفت. در ذهن ما دهه شصتی‌ها تصویر اخم آلودش در لباس هلند همچنان ثبت شده است.

بودای کوچک نسل ما

پنالتی آخر جام جهانی منحوس 94 در آفتاب سوزان آمریکا را فراموش کنید تا قهرمان یک نسل از فوتبال دوستان ایرانی را در لباس ایتالیا معرفی کنیم. بازیکنی که در ایران چندین و چند نام داشت: روبرتو باجو، روبرتو باجیو، روبرتو باچو.

ستاره بی‌چون و چرای ایتالیا هم جایگاه ویژه‌ای در کلکسیون آدامس فوتبالی‌ها داشت. ارزشمند بود و عکسش کمتر در میان آدامس‌ها درمی‌آمد. بازیکنی که مربی فیورنتینا درباره‌اش می‌گوید: فرشته‌ها با رقص پاهای او آواز می‌خوانند. او یکی از معدود فوتبالیست‌های آن زمان بود که در هر تیمی که بازی می‌کرد به عنوان فرشته نجات آن تیم بود. ایتالیا آن سال‌ها هنوز محبوب بود، علاقه آن سال‌های ما به میلان، اینتر و یوونتوس قابل قیاس با دو قطبی بارسا و رئال این سال‌ها نبود. هواداران دو آتشه این تیم‌ها بودیم در حالی که رسانه‌مان آدامس‌هایی بود که هر هفته باید از بقالی می‌خریدیم!
آن سال‌هابوی بودای کوچک می‌دهد، بودای فوتبال جهان با موهای دم اسبی که هنوز هم به نام ستاره ایتالیایی می‌شناسیمش.

چیا فوادی - روزنامه‌نگار