سطح روابط تجاری ایران و هند قابل قبول نیست

به گزارش جام جم آنلاین ،غلامحسین شافعی، رئیس اتاق ایران در نشست تجاری هند-ایران که با حضور محمدجواد ظریف وزیر خارجه، سفیر ایران در هند و مقام های اقتصادی این کشور در دهلی نو برگزار شد گفت :ایران و هند، دو اسمِ نام‌آشنا در تاریخ تمدن جهانند، تمدنی از یک جنس و بسیار درهم تنیده. تاج محل، این شکوهِ هنر هندی- ایرانی را می شود تاجِ درهم آمیختگی فرهنگ ایران و هند دانست که قرار است تا ابد بر تارک فرهنگ جهانی بدرخشد.

وی با اشاره به اینکه در دوران سخت تحریم، هند از معدود کشورهایی بود که روابط اقتصادی و تجاری اش با ایران استمرار داشت گفت : عامل اصلی این استمرار روابط فرهنگ و تکثر و تعمیق پیوندهای تمدنی بود.

بزرگی و قدمت تمدن ایران، که بار دیگر با انقلاب کبیر سال 1979 میلادی، فصلی جدید از تاریخ پرافتخار خود را آغاز نموده است، موجب گردید تا قوی‌ترین ابزار نظام سلطه، یعنی تحریم، توان ایستادن را نداشته و فرو بریزد. یکسال مذاکرات جدی و نفس گیرِ شش قدرت بزرگ جهانی با ایران، امضاء برجام، و متعاقب آن؛ ترافیک هیات های عالیرتبه اقتصادیِ عمدتاً غربی به ایران، خود؛ حکایت از بی اعتباری تحریم ها، آنهم از سوی بانیان تحریم داشت. امروز؛ جهانیان با احترام به صدای گفتگوی تمدن های ایران گوش فرا می دهند، و با انزجار از تئوری جنگ تمدن های غرب یاد می کند.

بسیاری از کارشناسان و خردورزان سیاسی و اقتصادی، قرن بیست و یکم را قرن آسیا می دانند. بدون شک تحقق بخشی از توفیقات ایران و هند در قرن حاضر و دستیابی دو کشور به جایگاه شایسته قاره ای و بین المللی، از رهگذر همکاری های راهبردی فی مابین حاصل خواهد شد. در نظام بین الملل چند قطبی دهه های آینده، که دیگر خبری از پایان تاریخ نیست، درهم تنیدگی راهبردی روابط سیاسی و اقتصادی ایران و هند، منافع جهانی دو کشور را بهتر تامین خواهد نمود.

وی افزود :در سیاست راهبردی و صحیح «نگاه به شرقِ» جمهوری اسلامی ایران، که در دوران پساتحریم نیز با قوت استمرار خواهد داشت، هند حائز جایگاه ویژه و ممتازی بوده و هست. کشور هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است که همچنان با رشد اقتصادی 7 درصدی، مسیر توسعه را شتابان طی می نماید. ایران نیز بزرگترین اقتصاد منطقه و بیستمین اقتصاد بزرگ دنیاست. آنچه در این میان قابل توجه است، مکمل بودن اقتصاد دو کشور است. بنابراین؛ بزرگتر و بزرگتر شدن اقتصاد ایران و هند؛ نه تنها فضای پیرامونی آنها را تنگ نمی نماید، بلکه بر سرعت رشد اقتصادی دو کشور افزوده و موجب جبران کاستی ها خواهد شد.

انرژی؛ محور اصلی همکاری های اقتصادی و موتور جلوبرنده همکاری های تجاری خواهد بود، چراکه از یکسو؛ هند در سال های آینده جزء 3 کشور اول دنیا در مصرف انرژی خواهد بود و از سوی دیگر؛ ایران با دارا بودن مقام اول ذخایر نفت و گاز جهان در مجموع، مطمئن ترین و با ثبات ترین تامین کننده انرژی هند به حساب می آید.

ترانزیت، دومین محور اصلی همکاری های اقتصادی دو کشور با در نظر گرفتن موقعیت ممتاز ژئوپلتیکی و ژئواکونومیکی دو کشور است. ایران، بهترین و سریعترین مسیر جهت نقل و انتقالات تجاری هندوستان با مجموعه کشورهای CIS، افغانستان، عراق، ترکیه و حتی اروپاست. بندر چابهار و حضور پررنگ هندی ها در آن که خوشبختانه قرارداد آن در سفر تاریخی نخست وزیر محترم هند عالیجناب مودی به ایران به دو کشور رسید، می تواند نماد و سمبل همکاری های اقتصادی دو کشور بخصوص در حوزه تراتزیت و حمل و نقل باشد. در اهمیت راهبردی همکاری های ترانزیتی دو کشور همین نکته بس که ارزش مبادلات تجاری هند با کشورهای CIS در سال 2014، قریب به 12 میلیارد دلار بوده است، که در صورت بهره برداری از بندر چابهار و اتصال این بندر به خطوط راه آهن جنوب به شمال، هزینه های حمل و نقل این کشور با این حوزه درصد قابل توجهی کاهش نشان خواهد داشت.

سرمایه گذاری مشترک را می توان سومین محور همکاری های اقتصادی فی مابین به شمار آورد. سرمایه گذاری در ایران بخصوص در منطقه آزاد چابهار، با در نظر گرفتن دو هدف الف) تامین نیاز روبه رشد هند در مواد اولیه، و ب) صادرات مجدد به بازار 400 میلیونی اطراف ایران، مزیت و توجیه سرمایه گذاری را بشدت افزایش می دهد. پیشنهاد مشخص اتاق بازرگانی ایران، و شورای مشترک ایران و هند، تاسیس شهرک صنعتی مشترک در چابهار و تمرکز سرمایه گذاری ها در این شهرک می باشد.

رییس اتاق ایران گفت : با وجود روابط دیرینه فرهنگی و تمدنی، و با وجود ظرفیت های فراوان اقتصادی و تجاری دو کشور، متاسفانه سطح فعلی روابط تجاری به هیچ وجه قابل قبول و در شان دو ملت بزرگ ایران و هند نیست و سهم ایران از بازار 450 میلیارد دلاری هند تنها 5/2 میلیارد دلار و متقابلاً؛ سهم هند از بازار 60 میلیارد دلاری ایران، تنها 4 میلیارد دلار می باشد که با در نظر گرفتن حجم و بزرگی اقتصادهای دو کشور و مکمل بودن آنها، این ارقام اصلاً درخور و شایسته نمی باشند. وی با اشاره به اینکه هدف گذاری 15 الی 30 میلیارد دلاری روابط تجاری دو کشور در کوتاه و بلند مدت، دور از دسترس نبوده و قابل تحقق است گفت : بعنوان مثال ایران در چهار محصول وارداتی هند یعنی؛ مشتقات نفتی و سوخت های معدنی بغیر از نفت خام، مواد شیمیایی، انواع پلاستیک، مس و محصولات آن با ارزش تقریبی 92 میلیارد دلار دارای مزیت نسبی بوده و جزء چند کشور برتر دنیا از نظر ذخایر و مزیت تولید به حساب می آید که متاسفانه در حال حاضر سهم ایران از این میزان، تنها 3/1 میلیارد دلار می باشد. متقابلاً هند نیز می تواند بخش قابل توجهی از نیاز بازار ایران بخصوص در زمینه تکنولوژی، IT و نرم افزار، ماشین آلات صنعتی و برخی از اقلام کشاورزی را تامین نماید.