جای خالی روی سردر باغ شازده

باغ شاهزاده یا باغ شازده یکی از زیباترین باغ‌های تاریخی ایران محسوب می‌شود. آن قدر که دل گردشگران خارجی و داخلی را برده و چندین سال پیش ‌همراه سه باغ دیگر ایرانی در فهرست جهانی یونسکو هم به ثبت رسید.

این باغ درست در نزدیکی آرامگاه شاه نعمت‌الله ‌ولی در ماهان کرمان قرار گرفته است. باغی که چون معجزه‌ای در قلب کویر ساخته شده تا بهت و حیرت هر مسافری را برانگیزد و در زیر سایه درختان کهنسال آن و نجوای نهری که در آن جاری است، خستگی درکند و به شاهزاده‌ای بیندیشد که 11 سال وقت، صرف ساختن این باغ کرد تا سرانجام بدون این که از آن بهره‌ای ببرد به تهران فراخوانده شد تا به دلیل بدگویی اطرافیان در ضیافت مرگ شاه مهمان شود. این باغ سال 1357 مرمت شد، ولی در زلزله سال 1360 آسیب‌هایی دید که سرانجام بعد از خریداری از سوی اداره فرهنگ و هنر در فهرست آثار ملی ثبت شده و مورد بازسازی و ترمیم قرار گرفت. سردر این باغ به صورت حجمی شفاف، فضای داخلی باغ را قاب گرفته است به‌طوری که وقتی‌ زیر طاق آن قرار می‌گیری، با چشم‌انداز زیبایی مواجه می‌شوی که باغ، کوشک اصلی و حوض‌ها و فواره‌های باغ تشکیل‌دهنده آن هستند.

اما روایت جالب این باغ روی کاشی‌های آن است. روی طاق کاشیکاری شده باغ شاهزاده جای سه قطعه کاشی خالی است. روایت می‌کنند که وقتی ‌خبر مرگ شاهزاده به ماهان می‌رسد معمار بنا در حال ساختن سر در باغ بوده است. وقتی کاشیکار می‌شنود که شاهزاده را در تهران کشته‌اند فقط سه قطعه کاشی مانده بوده تا کاشیکاری سردر تمام شود. او از خوشحالی کارش را رها می‌کند و می‌رود و از آن زمان تاکنون جای آن سه قطعه کاشی هنوز خالی مانده است.