اما سوال اینجاست که برای رسیدن به اهداف تعیینشده در برنامه توسعه و البته رعایت سیاستهای اقتصادمقاومتی باید چه برنامهای داشته باشیم تا هم رونق تولید داخلی محقق شود و هم در قراردادهای خارجی، منافع ملی نقض نشود؟ برای رسیدن به این مهم بد نیست به سه نکته اصلی توجه داشته و براساس آنها سیاستگذاری کنیم.
1ـ برآورد از نیاز بازار و توانمندیهای تولید داخلی: در این بخش بسیاری معتقدند چون توان داخلی برای تامین کل نیاز داخل وجود دارد، بناچار اقدام به خریدهای خارجی صورت میپذیرد. از این رو لازم است با استفاده از ابزارهای قانونی و کاملا مستند نسبت به تعیین توانمندی تولید داخل اقدام کرده و آنگاه کمبودها را با واردات تامین کنیم.
2ـ تامین منابع مالی ارزانقیمت برای دو سوی معادله: شاید در نگاه اول دستیابی به منابع مالی ارزانقیمت خارج از مرزهای ایران عاملی باشد که برخی خریداران به آن استناد کرده و نسبت به تامین نیازهای خود از کشورهای دیگر اقدام کنند.
به همین دلیل میتوان با در نظر گرفتن راهکارهای اقتصادی، منابع لازم و کافی ارزانقیمت را برای طرفین معادله یعنی تولیدکننده و خریدار تامین و زمینه خریدهای خارجی را به حداقل خود رساند.
3ـ ایجاد شرایط همکاریهای مشترک: یکی از سیاستهای مبتنی بر اقتصاد مقاومتی این است که بتوانیم با استفاده از ظرفیتهای موجود، شرکتهای تولیدکننده بینالمللی را به گونهای مجاب به سرمایهگذاری در بحث تولید داخل ایران کنیم تا با این سیاست نهتنها زمینه انتقال فناوریهای مورد نیاز را ایجاد کرده باشیم، بلکه بهنوعی رونق تولید را به تولیدکنندگان فعلی هدیه دهیم.
سید مهدی مقدسی - عضو کمیسیون صنایع مجلس
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم:
رضا کوچک زاده تهمتن، مدیر رادیو مقاومت در گفت گو با "جام جم"
اسماعیل حلالی در گفتوگو با جامجم: