نذری 25 ساله سیدجواد هاشمی

اما طی سال‌های گذشته سنت حسنه نذری‌های فرهنگی هم به جامعه‌مان افزوده شده و اتفاقات خوبی چون نذری کتاب را رقم زده است. البته در این میان برخی اهالی فرهنگ و هنر هم بوده‌اند که نذری‌های فرهنگی‌شان را از سال‌ها قبل آغاز کرده‌اند و ادامه می‌دهند. اگر بخواهیم درباره نذری‌های فرهنگی ماه رمضان حرف بزنیم، پیش از هر چیز به نام سیدجواد هاشمی بازیگر و کارگردان سینما و تئاتر می‌رسیم که در رسانه ملی هم برای مردم چهره‌ای شناخته شده محسوب می‌شود. او از 25 سال پیش تاکنون در ایام ماه رمضان تئاترهای مذهبی را روی صحنه برده که هیچ یک از عوامل آن دستمزدی دریافت نمی‌کنند و همه شریک این نذر فرهنگی می‌شوند. با این هنرمند درباره نذر فرهنگی امسالش که بزودی آغاز می‌شود، گفت‌وگویی انجام داده‌ایم. او از پنجشنبه این هفته «اوریا» را به مدت 20 شب در حوزه هنری اجرا می‌کند و تماشای این تئاتر برای همه رایگان است.

داعشی‌ها مسلمان نیستند

هدف از اجرای این نمایش این بود که از حواشی زندگی حضرت امیرالمومنین(ع) استفاده کنیم تا شخصیت ایشان را از ابعاد و زوایای مختلف به مخاطب نشان دهیم. شخصیت، رفتار و گفتار ایشان را می‌توان تبلور اسلام واقعی دانست. صحنه نمایش ظرفیت بسیار خوبی برای معرفی چهره واقعی و درست اسلام دارد و باید از آن بهره برد. ما در این نمایش سعی داریم تندروی‌های برخی پیروان دین یهود و همچنین چهره کسانی را که بظاهر مسلمان هستند، اما هیچ یک از رفتارهایشان بر اساس اسلام نیست، نشان دهیم تا علاوه بر واکاوی اسلام، بر این که نکته تاکید کنیم آنچه امروز در میان داعش می‌بینیم هیچ ربطی به اسلام ندارد.

با «اوریا» می‌آییم

امسال با نمایش «اوریا» از 27 خرداد در تماشاخانه مهر حوزه هنری روی صحنه می‌رویم. «اوریا» یهودی‌زاده‌ای است که پدرش در حال جنگ با سپاه اسلام او را گم می‌کند. این پسر ده ساله توسط حضرت علی(ع) به مردی به نام سمات سپرده می‌شود تا او را بزرگ کند. 25 سال از این اتفاقات می‌گذرد. اوریا مسلمان شده است و در میان مسلمانان زندگی می‌کند، خانواده‌اش فکر می‌کنند اوریا مرده است تا این که خواهرش رایا بر اساس یک ندای درونی به کوفه می‌آید تا برادرش را پیدا کند. در خلال این ماجرا او با شخصیت حضرت علی(ع) آشنا می‌شود و زمانی به ایشان می‌رسد که ضربت خورده‌اند و در آستانه شهادت هستند.

چرا در «اوریا» بازی نمی‌کنم؟

همیشه سعی‌ام بر این بوده که در کارهایم بازی نکنم و فقط زمان‌هایی روی صحنه بازی کرده‌ام که بازیگر کم آورده‌ام.

مردم همیشه به من لطف دارند و مرا شرمنده محبتشان می‌کنند. بازی‌هایی که تاکنون داشته‌ام هم همگی در نقش‌های مثبت بوده است.

برخی به من می‌گویند کی قرار است نقش منفی بازی کنم. من هم می‌خندم و می‌گویم هر وقت اکبر عبدی در سینمای ایران شهید شد، من هم نقش منفی بازی می‌کنم.

کار دل

علی سلیمانی، مرجان قمری و سعید بحرالعلومی از جمله بازیگران این نمایش هستند. همچنین عارف برهمن، حسین میرزاییان، مجید اکبری، امیر رونقی، سیدعلیرضا موسوی، محمدعلی کیانی، یوسف طاهریان، سهیلا جوادی، علی راسـخ، حسـین میرزایی، حسین افرادی، محمد پیرمرد، سبا سلیمانی و کیانا کیانی در این اثر نمایشی به ایفای نقش می‌پردازند. همیشه سعی کرده‌ام از کسانی برای بازی در نمایشم دعوت کنم که با پا نه بلکه با قبلشان روی صحنه بیایند. این طور نیست که هر کسی ریش دارد برای بازی در نمایش مذهبی انتخاب شود. کار مذهبی کاری است که هر کس با عشق در آن حضور پیدا کند می‌تواند از پس ایفای نقشش برآید.

گفتم مخاطب داریم، باز هم بر این مسأله تاکید می‌کنم و می‌گویم تماشاگران ما اتوبوسی به سالن نمایش نمی‌آیند. برخی افرادی که برای دیدن نمایش می‌آیند ممکن است در سال به مجالس مربوط به حضرت علی(ع) نروند، اما همین که پایشان به سالن می‌رسد دلشان گره می‌خورد به ایشان و تحت تاثیر کار قرار می‌گیرند. طی سال‌های گذشته مسیحیان بسیاری هم به دیدن نمایش ما آمده‌اند و همیشه گفته‌اند که از کار لذت برده‌اند.

جای خالی چهره‌ها روی صحنه

در نمایش ما بر خلاف اغلب نمایش‌هایی که این روزها روی صحنه می‌روند، بازیگران چهره و به قول معروف ستاره‌ها حضور ندارند. این موضوع چند دلیل دارد؛ اول این که کار ما نذر است و همه عوامل بدون دریافت حقوق روی صحنه می‌روند. فکر نمی‌کنم این هنرمندان حاضر باشند بدون دستمزد روی صحنه بروند. دوم این که همیشه معتقدم کار ما مذهبی بوده و شخصیت محور است، بنابراین نیاز چندانی به حضور چهره‌ها ندارد. دلیل آخر هم این که ما تماشاگر خودمان را داریم. خیلی‌ها به اجراهای نذری ما عادت کرده‌اند و هر سال پیگیر این هستند که بتوانند در اجراهایمان حاضر شوند. استفاده از چهره‌ها برای جذب تماشاگر است و ما هم از استفاده از چنین راهکارهایی برای جذب مخاطب بی‌نیاز هستیم.

زینب مرتضایی‌فرد