سفره اخلاق در «قبول باشه» پهن است

برنامه‌ای با نام «قبول باشه» که با موضوع محوری مقبولیت سرفصل‌های مختلفی را مورد توجه قرار می‌دهد. بخشش و گذشت، محبت و مهربانی، رأفت و امیدواری، سازش و آرامش، دوستی و همنشینی، توکل، برکت، دانایی و نقش آن در زندگی، آرزو، شوق و اشتیاق به زندگی، مرگ‌آگاهی، توجه به نقش‌های چهارگانه در زندگی و... ازجمله موضوعاتی است که در این برنامه مورد توجه قرار می‌گیرد.

هشدارها و توصیه‌های محیط‌زیستی، توجه به فرهنگ ادبی کشور از طریق آیتم شاهنامه‌خوانی، توجه به آداب و رسوم و مناسک مناطق مختلف کشور و بسیاری از مباحث دیگر، این برنامه را به یک بسته کاربردی، راهگشا و قابل لمس برای زندگی فردی و اجتماعی مخاطبان تبدیل کرده است؛ ترکیبی که آشفته و خود به خودی رها نمی‌شود، بلکه با حلقه وصل یک موضوع در برنامه همسو و هم‌جهت است و با موضوع یکسانی همه بخش‌ها را به هم پیوند می‌دهد. همه این ویژگی‌ها را چند روزی که از ماه رمضان می‌گذرد و برنامه‌ها رفته رفته هویت خود را آشکار می‌کنند درمی‌یابم و تصمیم می‌گیرم تا گزارشی از پشت صحنه این برنامه تهیه کنم.

با «فریدالدین نیکجو»، تهیه‌کننده این برنامه برای هماهنگی تماس می‌گیرم. دکور برنامه در شهرک غزالی قرار دارد و در یکی از گرمترین روزهای سال با بیش از 42 درجه به محل پخش برنامه می‌رسم. واحد سیار حاضر در محوطه بیرونی کاخ الغ‌بیک نشانه‌ای است که من را به لوکیشن اصلی هدایت می‌کند. خانه‌ای ایرانی با حوض فیروزه‌ای و ماهی‌های قرمز آن... محوطه‌ای مسقف که به گل‌های شمعدانی و درختچه‌های زیبا آذین‌بندی شده است. دکور برنامه دو بخش اصلی دارد که باعث می‌شود تصاویر از زوایای مختلفی به بیننده ارائه شود. مجریان قرار است بخشی از برنامه را ایستاده اجرا کنند. ساعت 17 و 40 دقیقه است که تیتراژ برنامه با صدای حمید عسگری آغاز می‌شود.

یادی از یک حادثه فراموش‌نشدنی

بعد از آن برنامه پلاتوی ابتدایی برنامه توسط «افتخارسادات سعیدی» که چند دقیقه قبل در حیاط ضبط شده بود، پخش می‌شود. نفیسه روشن نیز در استودیو حضور دارد و برنامه را آغاز می‌کند.

آغاز برنامه با کلام مهمان حکایت از نوعی ساختارشکنی در این برنامه دارد که آن را رنگ و بوی متفاوتی می‌بخشد. سلام... من نفیسه روشن هستم. امروز 12 تیر. چند ساعت قبل از مشهد رسیدم. نایب‌الزیاره همتون بودم، اما چیزی که ذهن من را توی هواپیما به خودش مشغول می‌کرد، یاد کردن از هواپیمای جمهوری اسلامی ایران بود که سال‌ها قبل در چنین روزی هدف حمله قرار گرفت. وقتی صحبت‌های روشن به پایان می‌رسد، مجریان از دو سمت استودیو وارد کادر دوربین می‌شوند.

سه دوربین برنامه را ضبط می‌کند. سلام و علیک مجری با مهمان بازیگر برنامه به گفت‌وگو درباره دوستی و هم‌نشینی اختصاص دارد. آیتم مناسک شهرستان هم درباره آذربایجان غربی است و برنامه به مردم این استان تقدیم می‌شود. حرکت جالبی که از روز اول بنیان گذاشته شده است تقدیم هر برنامه به اهالی یک منطقه است. ضمن این که لباس‌های محلی آنجا هم بعضا در برنامه معرفی می‌شود. در واقع همه قومیت‌ها به نوعی از «قبول باشه» سهم دارند.

«قبول باشه» رسانه‌ای است برای انتقال حرف‌های مردم

بخش بعدی برنامه آیتم سفرنامه است که با اجرای حجت‌الاسلام والمسلمین دهقان شروع می‌شود.

وی بعد از پایان این بخش درباره اهداف بخش سفرنامه در برنامه توضیح می‌دهد: مهم‌ترین هدف در این سفرها این بود که کارهای خوب و نیک مردم در مناطق مختلف را بررسی کنیم. به کسانی که تلاش خود را در مسیر رضایت خدا انجام داده‌اند، بگوییم قبول باشد.

وی ادامه می‌دهد: امام علی(ع) می‌فرمایند: «اگر خوب‌ها را خوب تشویق کنید، میل به بدی کم می‌شود.» با وجود این‌که ما اطلاع‌رسانی گسترده‌ای قبل از برنامه برای شناسایی این افراد نداشتیم، به نتایج بسیار خوبی رسیدیم.

این کارشناس معارف که فعالیت خود در رسانه را از سال 82 با برنامه «شب‌های روشن» شروع کرده و تاکنون در برنامه‌های مختلفی ازجمله «عصر خانواده»، «زنده‌باد زندگی»، «دوربین هفت»، «صبح بخیر ایران» و... کارشناسی کرده است، با اشاره به تنوع شهرهایی که برای تهیه گزارش به آنها سفر کرده‌اند، بیان می‌کند: ما در یک ماهه باقیمانده به شروع برنامه به مناطقی ازجمله سیستان و بلوچستان، کرمان، بندرعباس، شیراز، قشم، سراوان و حتی کشورهای دیگر ازجمله ارمنستان سفر کردیم. موضوعات را براساس دعاهای روز استخراج کرده بودیم و سعی کردیم گزارش‌ها هم نزدیک به موضوعات باشد و این هماهنگی تا اینجای کار برای مردم جالب بوده است.

وی در پایان به مهم‌ترین هدف برنامه اشاره و خاطرنشان می‌کند: ایجاد امید و انگیزه بزرگ‌ترین هدف در این برنامه است. چنانچه مهمانانی از اقشار مختلف مردم از بستنی فروش و کفاش گرفته تا پزشکان در آن حضور یافته‌اند و ضرباهنگ برنامه این است که تبعیضی بین اقشار مختلف قائل نشویم. گرچه بین آنها تفاوت قائل هستیم. چراکه تفاوت با تبعیض فرق دارد.

به طور کلی تنوع موضوعی در برنامه زیاد است و به اقلیم‌های مختلف پرداخته می‌شود. مهم‌ترین مشخصه «قبول باشه» این است که برای رساندن حرف‌های بعضی از مردم به بعضی رسانه‌ها باشد. ما از خودمان چیزی نداریم و مردم محور برنامه هستند.

ساعت از 18 گذشته است که مهمانان ویژه‌برنامه به استودیو دعوت می‌شوند. رضا مهرورز و فیروز مهرورز دو برادر آتش‌نشان هستند که از سختی‌ها و شیرینی‌های حرفه‌شان می‌گویند. برادر بزرگ‌تر در یک عملیات آتش‌نشانی دچار سوختگی شدیدی شده است. سوالات در این برنامه به گونه‌ای هدایت شده است که تا نیمه‌های بحث ماجرای اصلی لو نرود. نفیسه روشن نیز در این بخش حاضر است. وی هم گاهی در مقام یک مجری ظاهر می‌شود و سوالاتی می‌پرسد و از تجربه بازی در سریال عملیات 125 و تماشای فعالیت‌های کارکنان سازمان آتش‌نشانی از نزدیک می‌گوید. چهار دقیقه فرصت باقی است. آیتم شاهنامه‌خوانی پخش می‌شود و طبق معمول برنامه دوخت عروسکی که به یاد کودکان شهید غزه از چند روز قبل آغاز شده، ادامه می‌یابد و هر یک از مهمانان خطی از لبخند را به عروسک هدیه می‌دهند. آرزوی پایانی مجریان نیز لبخند مدام مردم است.

«قبول باشه» بر توانایی مهمانان تاکید می‌‌کند نه رنج‌هایشان

شهرام رفوگران نیز که از مجریان این برنامه است، درباره نحوه حضورش در این برنامه می‌گوید: به طور مقطعی پیش از این در برنامه‌هایی از شبکه 2 سیما تجربه اجرا داشتم.

برنامه‌های «عصر خانواده»، «خونه زندگی» و... که به مناسبت‌های مختلفی ازجمله هفته بزرگداشت معلم، روز مادر یا مناسبت‌های دیگر در آنها اجرا می‌کردم تا این‌که برای اجرای این برنامه از سوی گروه خانواده و فرهنگی شبکه 2 سیما دعوت به همکاری شدم.

وی درباره آغاز فعالیت رسانه‌ای خود نیز توضیح می‌دهد: من از سال 72 وارد رادیو شدم و ابتدا کارم را به عنوان مجری ـ بازیگر در این رسانه شروع کردم. دو سال بعد سیمای مرکز خراسان رضوی تست اجرا می‌گرفت. من در این تست شرکت کردم و قبول شدم و از آن به بعد کارم را در تلویزیون شروع کردم. این مجری با اشاره به ویژگی‌های برنامه می‌افزاید: این برنامه دکور جذابی هم دارد. تیمی حرفه‌ای را پشت صحنه جذب کرده و عوامل توانمندی با آن همکاری می‌کنند. همچنین یکی از نقاط قوت این برنامه نسبت به دیگر برنامه‌های مشابه این است که بر نکات مثبت زندگی دست می‌گذارد؛ به جای آن که روی دردها و رنج‌های آنها تاکید کند. درواقع به دنبال نگاهی مثبت است و گروه‌ها و طیف‌های مختلف بر توانمندی‌هایشان در برنامه تاکید می‌کنند.

یک موضوع، چند زاویه نگاه

فریدالدین نیکجو، تهیه‌کننده این برنامه آخرین فردی است که با او مصاحبه می‌کنم. وی درباره رویکرد این برنامه می‌گوید: «قبول باشه» برنامه اجتماعی و اخلاقی است که موضوعاتی عام را هر روز بررسی کرده و مصداق‌های آن را هم مورد بررسی قرار می‌دهد.

وی ادامه می‌دهد: همچنین بخش‌های مختلف این برنامه باعث می‌شود تا موضوع از جنبه‌های مختلفی مورد بررسی قرار بگیرد. برای مثال در گفت‌وگو با مهمان هنرمند برنامه‌محور موضوع مورد نظر است. بنابراین گفت‌وگوها هم فضای متفاوتی پیدا می‌کنند.

تلاش ما در این برنامه این است که هنرمندان خودشان باشند و از تجربه‌های شخصی خود در زندگی بگویند. این رویکرد در گفت‌وگو با کارشناس مذهبی جزئی‌تر می‌شود. کلید واژه‌هایی که تا اواسط برنامه درباره‌شان حرف زده‌ایم، تعریف و تفاوت بین واژه‌ها تبیین می‌شود. آیتم سفرنامه هم بی‌ارتباط با مفهوم نیست. این تهیه‌کننده می‌افزاید: دغدغه دیگر ما در این برنامه موضوع محیط‌زیست و هشدار درباره عادات نادرست رفتاری است. در دوربین مخفی هم مثال‌هایی از رفتارهای درست و نادرست در زندگی اجتماعی می‌زنیم و با نمایش موقعیت‌های متضاد مفاهیم را برجسته می‌کنیم. ضمن این‌که در بخش پایانی که مهمانان ویژه‌برنامه هستند، مصادیق کلی‌تر و بزرگ‌تری از موضوع را با بینندگان درمیان می‌گذاریم.

قصیده سالک