جانوران دشت تمشک

رضوی درباره ایده اولیه این انیمیشن می‌گوید: بیشتر تلاشمان بر این بود که براساس محدودیت‌های انیمیشن در ایران، طرحی را انتخاب کنیم تا بر حسب امکانات موجود چندان گسترده نباشد.

موسیقی این مجموعه ساخته مرتضی سلطانی است. دشت تمشک به تهیه‌کنندگی شرکت «کلبه راورا» در مرکز پویانمایی صبا برای گروه سنی کودک و خردسال تولید شده و اکنون نیز در حال پخش از شبکه پویاست.

ایده اولیه‌ دشت تمشک از یک کتاب خارجی با عنوان «آنچه در مورد حشرات باید بدانیم» گرفته شده است، ضمن این‌که رضوی همراه لیلی خاتمی این کتاب را ترجمه کرده و نگارش فیلمنامه‌اش نیز یک سال و نیم زمان برده است. دشت تمشک در حوزه گونه‌های حشرات، زندگی و خصوصیت آنهاست که در کنار آموزش دارای متن‌های سرگرم‌کننده‌ای هم هست.

مارمولکی به نام «کرپو»، عنکبوتی به نام «تارتن» و کرم شب‌تابی به نام «مه‌شب»، مورچه‌ای به نام «موری» و سوسکی به نام «سرگی» کاراکتر‌های اصلی این مجموعه هستند. این حیوانات با شخصیت‌های خاص و متضادشان ماجراها و طنزهای داستان را پدید می‌آورند که مخاطب کودک و نوجوان دوست دارد آنها را پیگیری کند.

کرپو، تارتن، مه‌شب، سرگی، موری و دیگر حشرات دشت تمشک هر روز با اتفاقات و ماجراهای تازه‌ای روبه‌رو می‌شوند و در تمام قسمت‌های این اثر، قصه‌ها بر اطلاعات علمی از دنیای حشرات استوارند و طنز کلامی و تصویری، این ماجراها را برای مخاطب جذاب کرده است.

ساخت چنین مجموعه‌هایی که در کنار سرگرم‌کننده بودن دارای محتوای آموزشی نیز باشند ایده خوبی است که جذب بیشتر مخاطب را به دنبال دارد، اما در کنار نکات مثبت این مجموعه توجه به چند نکته نیز موجب بهتر شدن کارهایی از این قبیل می‌شود.

برای مثال در انیمیشن‌هایی از این نوع که در قالب داستان موضوعات علمی را به کودک آموزش می‌دهند مثل کنده‌شدن دم مارمولک و رشد مجدد آن یا تغذیه مورچه از شیره شته‌ها و پرورش آنها انتظار می‌رود که در طراحی شخصیت‌های حشرات مختلف دقت بیشتری شود که کودک تا حدی با شکل واقعی و اختلاف اندازه آنها آشنایی پیدا کند. مثلا در خیلی از صحنه‌ها مارمولک، مورچه و زنبور هم اندازه تصویر شده‌اند یا این‌که برای راحت‌تر شدن طراحی انیمیشن تعداد دست و پاهای حشرات کمتر شده‌اند و تا حدی هم ظاهر دست و پای انسانی پیدا کرده‌اند، البته این موضوع را در کارهایی مثل «هاچ زنبور عسل»، «نیکو» یا فیلم سینمایی«بری زنبوره» و «زندگی یک حشره» یا «مورچه‌ای به نام زی» هم می‌توان مشاهده کرد. نکته دیگر این‌که استفاده از تکیه‌کلام‌های کوچه بازاری و جاهلی مثل «ریفیق» یا «سه سوته حله» در کار کودک خیلی مناسب به نظر نمی‌رسد و بیشتر مناسب کارهایی با طنز بزرگسال است و بهتر است هنگام دوبله کار به این مساله توجه کرد.