مهم نیست کجا باشم، زیر آسمان ابری، زیر رگبارهای تند، خیس خیس روی شاخه‌ای خشک؛ مهم بودن توست، دست‌های برافراشته‌ات بر سرم، تن گرمت وعشقی که از وجودت می‌تراود. زوج یعنی همین، یعنی دو روح در یک بدن، دو موجود به وحدت رسیده، یکی شده، از خود بی‌خود شده است.
زیر چترت آرامم، تو که باشی نبودن دیگران مهم نیست، تو که حرف بزنی سکوت کسی مهم نیست، نگاه تو که باشد بی‌اعتنایی دیگران مهم نیست. زوج یعنی همین، یعنی دو قلب تپنده، دو نگاه مشتاق، دو موجود همیشه حامی، سینه سپر کرده مقابل سختی‌ها و یک پشت گرم که لذت می‌بری از وجودش. عاشقانه زیستن مثل این دو پرنده و کنار هم ماندن مثل این دو،هنراست. میان این دو چیزی نیست بجز عشق، بجز سخاوتمندانه بخشیدن و ایثار کردن؛ زوج یعنی همین.
