چرا پیروزیم

چگونه است که ملت ما به این باور رسیده است که جنگی که آن همه خسارت مادی و معنوی و شهادت بهترین فرزندان این مرز و بوم را در پی داشت یک حماسه پیروزمندانه است؟ پاسخ به این سوال کمک می‌کند قضاوت بهتری درباره یکی از مهم‌ترین نقاط عطف تاریخ معاصر ایران داشته باشیم. ما در جنگ با صدام پیروز شدیم؛

1ـ چرا که دشمنی را که قرار بود چند روزه تهران را فتح کند و قادسیه‌ای را برای خود رقم بزند، ناکام گذاشتیم.

2ـ پیروز شدیم چرا کــــــه در پایان این نبرد 8 ساله یک وجب از خاک کشورمان در دست دشمن نماند.

3ـ پیروز شدیم زیرا نه با یک کشور که با متحدان جهانی آن (آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و...) جنگیدیم. اگر امروز 1+5 را در مقابل داریم آن روزها 1+10 را پیش‌روی خود داشتیم.

4ـ در جنگ 8 ساله پیروز شدیم چرا که توانستیم با استقامت به دنیا بقبولانیم که انقلاب اسلامی در پی تجاوز و تصرف هیچ سرزمینی نیست.

این موفقیت دیپلماتیک باعث شد تا از سوی سازمان ملل، عراق آغازگر جنگ و تجاوزگری جنایتکار معرفی شود.

و اما امروز؛ نبرد دیپلماتیک چندین ساله برای ما با همان مظلومیت و تنهایی و البته اقتدار و صلابت در حال تکرار است. مائیم و یک جهان غیرمنطقی، زورگو، پرتبعیض و زیاده‌خواه.

هیچ‌کس اگر نداند ملت ما امروز به خوبی می‌داند که ایران از هیچ تلاشی برای حل مساله هسته‌ای از طریق مذاکره، تعدیل خواسته‌ها و نرمش‌های قهرمانانه فروگذار نکرده است. درهای خود را برای بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بازگذاشته است. اما ناجوانمردانه گزارش‌های آژانس که با دیکته قدرت‌ها و آمریکا مشق می‌شود همیشه با یک یا چند بند برای کش دادن ماجرا همراه می‌شود که «ما نمی‌توانیم از عدم انحراف ایران به سمت فعالیت هسته‌ای غیرصلح‌آمیز اطمینان داشته باشیم هر چند هیچ شواهدی برای انحراف هم وجود ندارد.»

مردم ما امروز دریافته‌اند که پرونده هسته‌ای ایران بهانه‌ای بیش برای مهار انقلاب، اقتدار و پیشرفت کشور نیست و پرونده‌های متعددی همواره پیش‌روی کشورمان گشوده‌اند تا مانع نفوذ و انتقال پیام انقلاب و اسلام ناب باشند.

مذاکرات هسته‌ای که در دولت آقای روحانی با تیمی جدید و مورد اعتماد رئیس‌جمهور و رهبر معظم انقلاب کار خود را آغاز کرد امروز در ایستگاه پایانی قرار گرفته، اما برخی منابع مطلع از تردید در احتمال دستیابی به توافق جامع تا قبل از موعد سوم آذر سخن می‌گویند. همه شواهد نشان می‌دهد تنها عامل به بن‌بست رسیدن احتمالی مذاکرات از زیاده‌خواهی‌های طرف مقابل بویژه آمریکا نشأت می‌گیرد. هرچند امید می‌رود مقامات کاخ سفید با درس گرفتن از شکست‌های قبلی خود در مواجهه با ایران، این بار در دقیقه 90، مواضع خود را تعدیل کرده و با کنار گذاشتن زیاده‌خواهی‌ها، اراده سیاسی برای دستیابی به توافق جامع با ایران را داشته باشند، اما باید توجه داشت که چه در مذاکرات به توافقی که منافع ایران را تامین کند برسیم و چه طرفین میز مذاکره را ترک کنند ما باز پیروز خواهیم بود، چرا که الف) مذاکرات توسط همکاران آقای روحانی که حتی منتقد نحوه عملکرد تیم قبلی هسته‌ای کشور بودند هدایت شده و معلوم شد گره‌های کور را باید در کلاف در هم پیچیده و زیاده‌خواهی‌های 1+5 جستجو کرد.

ب) بر همه کسانی که همیشه در آتش اشتیاق مذاکره ایران با آمریکا می‌سوختند و یک لبخند، مصافحه و گفت‌وگویی کوتاه و تماس تلفنی روسای جمهور ایران و آمریکا را حلال همه مشکلات فی‌مابین می‌دانستند ثابت شد که با تحقق همه آن آرزوهای خوشبینانه نیز گرهی از مشکلات ما باز نشده و نمی‌شود.

ج) ما پیروزیم چرا که دولت ما با عزمی بیشتر و واقع‌بینانه‌تر استراتژی تحقق «اقتصاد مقاومتی» را دنبال خواهد کرد و با تکیه بر توانمندی‌های داخلی و داشته‌هایش بر سلاح زنگ زده تحریم‌ها بیش از پیش غلبه خواهد کرد.

د) ما پیروزیم زیرا با پشتوانه قرار دادن الطاف الهی، رهبری فرزانه، حمایت‌های مردمی آگاه و آزموده، اقتصادی درونزا و نیروهای مسلحی مقتدر همچون گذشته می‌توانیم چشم طمع دشمنان به این سرزمین را کور و دست‌های متجاوز را قطع کنیم. ان‌شاءالله

بیژن مقدم / مدیر مسئول روزنامه جام جم