وزیر راه و آزادراه تهران ـ شمال، 18 سال بعد

نتیجه آن شد که اکنون دیده می‌شود؛‌ آزادراهی با کمتر از 20 درصد پیشرفت فیزیکی و انواع و اقسام مشکلات و درگیری‌های ریز و درشت.

افکار عمومی دیگر تقریبا تمام حساسیت خود به این گونه اخبار را از دست داده است. تیترهایی مانند «تعیین تکلیف آزادراه تهران ـ شمال» دیگر هیچ جذابیتی ندارد.

اخبار مربوط به آزادراه تهران ـ شمال حالا دیگر فقط زمانی می‌تواند حساسیت برانگیز باشد که واقعیتی ملموس در عرصه میدانی این آزادراه اتفاق افتاده باشد.

در جدیدترین سلسله وعده‌های دولتی برای آزادراه تهران – شمال، وزیر راه و شهرسازی دولت یازدهم از تعیین تکلیف این بزرگراه خبر داده و اعلام کرده است که بزودی برنامه‌های دولت برای ساخت این آزادراه اطلاع‌رسانی خواهد شد.

آخوندی و تهران ـ شمال البته زیاد هم بیگانه نیستند. تورق تاریخ نشان می‌دهد اکنون چرخ روزگار چرخیده و چرخیده و بار دیگر عباس آخوندی وزارت راه و شهرسازی را با آزاد راه زخمی و ناقص الخلقه تهران ـ شمال تحویل گرفته است.

همان وزیری که 18 سال پیش و زمان زمین زدن کلنگ احداث آزادراه، مسئولیت وزارت راه و ترابری را در دولت دوم سازندگی بر عهده داشت. این که تهران ـ شمال بعد از پشت سر گذاشتن چند وزیر، دوباره به عباس آخوندی رسیده، می‌تواند البته اتفاق خوبی باشد.

بالاخره کسی که اولین کلنگ تهران شمال در زمان او به زمین زده شده است، شاید قلق آن را بهتر از دیگرانی که اطلاع چندانی از پیچ و خم این آزادراه ندارند، بلد باشد.

اما تجربه گذشته درخصوص طرح‌های مزمن عمرانی نشان می‌دهد طرح‌هایی از این دست که با معضلات و مشکلات متعدد فنی، حقوقی، مالی و زیست محی طی مواجه هستند، صرفا با روحیه جهادی و عزم ملی قابلیت پیشرفت خواهد داشت و اگر وزیر محترم دولت یازدهم هم به دنبال ادامه راه اسلاف خود بوده و صرفا قرار است با انتصاب یک نماینده ویژه در امور این آزادراه روزگار وزارت خود را سپری کند، بهتر است از همین حالا دست‌ها را بالا ببرد و کار را برای تحویل دادن به وزیر بعدی آماده کند.

حمید اسدی - جام‌جم