سرپناهی شبانه برای زنان خیابانی بسازیم

اعتیاد، نبود حامی، فقدان حمایت‌های اجتماعی و... مشکلات بسیاری را برای زنان خیابانی ایجاد می‌کند. در این میان سوءمصرف موادمخدر، طردشدن از سوی خانواده و دلایل دیگر باعث می‌شود این زنان خانه و زندگی خود را از دست بدهند و در خیابان و پارک‌ها شب و روزشان را سپری کنند. شرایط سختی است برای زنانی که سرپناهی ندارند و شرایط فیزیکی‌شان آنها را آسیب‌پذیرتر از مردان می‌کند.

کد خبر: ۶۸۵۱۲۴

جام جم سرا: این زنان در معرض ابتلا به انواع بیماری‌ها هستند که نیاز آنها را به حمایت‌های بهداشتی و درمانی ایجاد می‌کند با توجه به اینکه کشور ما در معرض موج سوم ابتلا به اچ‌آی‌وی از طریق رابطه جنسی محافظت‌نشده قرار دارد.
علاوه بر اینها احتمال بارداری این زنان در کنار ابتلا به بیماری‌های مقاربتی نیاز آنها را به خدمات بهداشتی و درمانی افزایش می‌دهد و در نتیجه یکی از بزرگ‌ترین مشکلات عدم‌دسترسی این زنان به خدمات بهداشتی و درمانی است. آنها شناسنامه و دفترچه درمانی ندارند و می‌توان با معرفی ان‌جی‌اوها، موسسات و درمانگاه‌های محلی کارت سلامت برای این زنان صادر کرد تا این زنان بتوانند بدون پرداخت هزینه‌های درمانی و با ارایه این کارت خدماتی همچون سونوگرافی، تست بارداری، خون و... را انجام دهند.
لازم است راهکارهایی فراهم شود تا با همکاری مددکار و روانشناس و پزشک از بچه‌دارشدن این زنان با موافقت خود شخص جلوگیری شده و لوله‌های تخم‌گذاری آنها بسته شود، چرا که در ایران این امر با اجازه همسر اتفاق می‌افتد و اغلب این زنان فاقد همسر رسمی و شرعی هستند و بچه‌دارشدن آنها مشکلاتی را ایجاد می‌کند، از این جمله می‌توان به تولد کودکان معلول و مبتلا به اچ‌آی‌وی اشاره کرد.
خوابگاه‌هایی برای این زنان پیش‌بینی‌شده است. اما این خوابگاه‌ها فرزندان این زنان را نمی‌پذیرند. لازم است موسسات و نهادهای مسوول، خوابگاه‌ها و سرپناه‌های شبانه‌ای را برای این زنان ایجاد کنند که این زنان را به همراه فرزندانشان پذیرش کنند تا مشکلات این زنان کمتر شود چرا که فرزندان این زنان همچون خود آنها و چه‌بسا بیشتر از خود آنها آسیب‌پذیرند و به این ترتیب این زنان و فرزندانشان می‌توانند زندگی‌کردن در جایی امن را تجربه کنند.
نیاز به همکاری نزدیک بهزیستی، اورژانس اجتماعی، بیمارستان‌ها و نیروی انتظامی در زمینه زنان خیابانی باردار در زمان وضع حمل وجود دارد، در این صورت می‌توان در هنگام تشخیص مددکار بیمارستان مبنی بر عدم صلاحیت این زنان به هر دلیل در صورت راضی‌شدن او فرزندش را به بیمارستان واگذار کرد اما در حال حاضر عنوان می‌شود نمی‌توان این واگذاری را در بیمارستان انجام داد و حتی اگر اورژانس و بهزیستی بپذیرند عنوان می‌شود که ابتدا باید زن از بیمارستان ترخیص شود و در ادامه فرزندش واگذار شود. به این ترتیب مادر با وجود تمام مشکلات از جمله بی‌سوادی، فقر، مهاجربودن، اعتیاد، نداشتن حامی و... با فرزندش راهی خیابان می‌شود. در آغوش‌گرفتن و شیردادن رابطه عاطفی فرزند و مادر را تقویت می‌کند و مادر دیگر راضی به واگذاری فرزندش نمی‌شود. اما در صورت حل این مشکل آسیب روحی و عاطفی وارد بر مادر هم کمتر می‌شود.
پس از اینکه مادر با فرزندش از بیمارستان بیرون می‌رود دیگر نمی‌توان پیش‌بینی کرد چه اتفاقی رخ می‌دهد، به‌خصوص در محلات آسیب‌خیز که زن سرپناهی ندارد. از سوی گروه‌های سودجو، سوءاستفاده‌گر و بزهکار مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد و به هر دلیلی فرزندش را از دست می‌دهد؛ دزدیده می‌شود، فروخته می‌شود و آن کودکان وارد چرخه جابه‌جایی موادمخدر، قاچاق و... می‌شود.
ضرورتی دیگر فراهم‌آوردن امکان بارداری‌های کنترل‌شده و با نظارت است تا میزان باروری در این زنان کاهش پیدا کند. اگر این افراد تحت مراقبت‌های سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت قرار گیرند، می‌توان بر بارداری‌هایشان نیز نظارت کرد. با آموزش و ارایه خدمات مددکاری و روانشناختی در مراکز و صرف نگهداری و پیگیری قضایی این زنان مشکلی را حل نمی‌کند چرا که آنها با اجبار زیربار استفاده از وسایل پیشگیری و... نمی‌روند.
چه خوب است که امکانات سرپناه برای این زنان بر اساس نیازشان و در مناطق مختلف ایجاد شود تا هم امنیت بیشتری داشته باشند و هم جوانان شهر در معرض مواجهه با آنها و بیماری‌هایی همچون اچ‌آی‌وی و هپاتیت نباشند.
جرم‌بودن پدیده روسپی‌گری در کشور، دسترسی به زنان خیابانی را کاهش می‌دهد، چرا که آنها به مراکز مداخله در بحران و بازپروری مراجعه نکرده و تنها با حکم قضایی روانه مراکز می‌شوند و انجام برنامه‌ریزی‌ها برای آنها و برقراری ارتباط مناسب و جذب آنها به چرخه توانمندسازی را دشوار می‌کند. لازم است نوع نگاه به این زنان تغییر یابد.
این زنان در معرض انواع خشونت‌ها و بیماری‌ها قرار دارند، چرا که زنی که به یکباره توسط چند نفر مورد تجاوز قرار می‌گیرد، نمی‌تواند در آن شرایط و ضرب‌وشتم، از سلامتی‌اش دفاع کند. نیاز است برای حمایت از زنان خیابانی، مراکز امدادرسانی خیابان و محلات ایجاد شود تا اعتماد آنها جلب شده و بتوانند طرح مساله کنند.
لازم است در این مراکز روی مسایل بهداشت، درمان، بیماری‌های روانی و مقاربتی این زنان کار شود؛ همچنین تلاش شود این زنان در معرض خشونت کمتری قرار گیرند. اینها فرزندان و دختران مملکت ما هستند و اگر برایشان کاری انجام نداده و حمایت نشوند، مشکلات جامعه افزایش می‌یابد و لازم است راهکارهایی در این زمینه تدوین شده و این زنان مورد پذیرش قرار گیرند.(لیلا ارشد/شرق)

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوما به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.