ربع قرن دفاع ازمردم‌سالاری دینی

انتخاب آیت‌الله خامنه‌ای اتفاق مهم و تعیین‌کننده‌ای بود که نقش و تاثیر آن در 25 سال حساس، متلاطم و پیچیده غیرقابل انکار است؛ هر چند در طول این ربع قرن، همواره ملاحظات و محدودیت‌های مختلف از جمله حجاب معاصرت مانع توجه و شناخت رهبری، آن‌گونه که شایسته است شده، تا جایی که سه سال پیش در چنین روزهایی سیدحسن نصرالله، ضمن تجلیل از مقام شامخ رهبر معظم انقلاب اسلامی، داد از مظلومیت معظم‌له در کشور خود سر داد!

اکنون و در اینجا درصدد رفع این نقص نیستم؛ به دلایلی از جمله ناتوانی، ولی به اختصار می‌خواهم به نقش رهبری در این دوران که ادامه خط و مکتب امام بود، بپردازم. در یک عبارت کوتاه، اما بسیار عمیق و سنگین می‌توان نقش رهبری حکیم انقلاب اسلامی را این‌گونه خلاصه کرد و آن «حفظ و مراقبت از انقلاب اسلامی و تداوم انقلاب در مسیر اهداف و آرمان‌های اصیل آن است.»

حفظ و تداوم انقلاب اسلامی را می‌توان در دو رکن خلاصه کرد: نخست «جمهوریت» و سپس «اسلامیت». جالب است بدانیم براساس اصل 177 قانون اساسی که به بازنگری اختصاص دارد، همان‌گونه که در اصول مربوط به اسلامی بودن نظام نمی‌توان تجدیدنظر کرد، محتوای اصول مربوط به جمهوری بودن نظام نیز غیرقابل تجدیدنظر است. نگاه دقیق به آنچه رهبری فرزانه انقلاب اسلامی طی 25 سال گذشته انجام داده‌اند، غیر از مدیریت بحران‌هایی که هر یک می‌توانست نظام‌های پرسابقه را هم از پا درآورد یا اقداماتی که به پیشرفت‌های علمی ایران منجر شده، دفاع از اسلامیت و جمهوریت نظام و در یک کلام «مردم‌سالاری» دینی بوده است.

اهمیت این تلاش شجاعانه و مدبرانه رهبر انقلاب زمانی فهمیده می‌شود که بدانیم چه اقدامات پیچیده و طراحی‌های چند لایه‌ای برای مخدوش کردن و بی‌رنگ نمودن «مردم‌سالاری دینی» صورت گرفت و رهبری تیزبین و آینده‌نگر انقلاب در مقابل آن ایستاد و اجازه ذره‌ای عقب‌نشینی را نداد؛ اقداماتی که عمدتا رنگ و لعاب مردم و دفاع از جمهوریت داشت. آنچه در جریان انتخابات مجلس هفتم برای تاخیر در زمان برگزاری انتخابات و ریاست جمهوری دهم برای تن ندادن به نتیجه رای مردم و به بهانه تقلب روی داد، از جمله مهم‌ترین این تلاش‌هاست. فتنه سال 88 که این روزها سالگرد آن است، دقیقا آشوب، شورش و سینه سپرکردن در برابر خواست و رای و اصل انتخاب مردم بود؛ شورشی که این واقعیت خود را از سویی با نیرنگ «رای منو پس بده» دگرگون کرد و از سوی دیگر اقدام نظام را فریبکارانه به دفاع از منتخب مردم تقلیل داد.

سخن آخر این‌که، آنچه از مجموع نظرات امام و رهبری معظم انقلاب درباره «ولایت فقیه» مستفاد می‌شود این است که ولایت فقیه، نقطه تلاقی و محل تمرکز «اسلامیت» و «جمهوریت» نظام مردم‌سالار دینی است و این رمز مخالفت آشوب‌طلبان و فتنه‌گران هم با رای مردم و هم اصل ولایت فقیه است.

مهدی فضائلی