هاشمیان: شانس پرسپولیس و فولاد برای قهرمانی زیاد است

به گزارش جام جم ورزشی و به نقل از سایت جهان ورزش(سایت اختصاصی هاشمیان)، با این که از دنیای قهرمانی فاصله گرفته اما هنوز پر مشغله است. پیدا کردنش سخت است به ویژه این که بخواهید این کار را در ایام نزدیک به عید انجام دهید. با همه اینها وقتی با وحید هاشمیان هم کلام می‌شوید باور می‌کنید که این تلاش ارزشش را داشته است. با یکی از خوش اخلاق‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال به باور همه تماس گرفتیم. او از عید نوروز و فوتبال ایران و جهان برایمان حرف زد شما را به خواندن این گفتگو دعوت می کنیم.

- سلام. ممنون از اظهار لطفتان. من هم از این فرصت استفاده می کنم و به شما و همه هموطنان عزیزم سال نو را تبریک می گویم. امیدوارم سال خوبی برای همه در پیش باشد. سالی سرشار از موفقیت و سلامتی. سالی که در آن شاهد راحتی و شادی مردم باشیم.

* فوتبال برای شما در سال 92 چگونه بود؟

- سال 92 من کمتر فرصت یافتم در ایران باشم و اطلاعات وسیع ندارم. در یک ارزیابی کلی می توان فوتبال ایران را با دو موضوع ارزیابی کرد. وجه خوب آن صعود تیم ملی به جام جهانی بود که باعث شادی مردم شد. از جهت دیگر نقطه تاریکی هم در فوتبال کشورمان داشتیم. بدهی فراوان باشگاه‌ها خطر بزرگی برای فوتبال ایران است. این اتفاق هم فقط پیرامون یک تیم نیست. تقریبا اغلب قریب به اتفاق باشگاه های ما با این مشکل مواجه هستند. ظاهرا ما قصد داشتیم از شکل آماتوری به حرفه‌ای برویم اما این کار بدون تهیه زیر ساخت‌های لازم صورت گرفته و ما هر روز شاهد مشکلات بیشتر هستیم. به این ترتیب بحران در فوتبال ایران هر روز بزرگتر می‌شود. باید برای این مشکل بزرگ فکری اساسی کرد.

*بهترین اتفاق برای شما درسال 92؟

- همین که هر روز با دخترم هستم عالی است. این مهم ترین اتفاق زندگی ام است.

*هدف شما در سال 93 چیست؟

- برای خودم در دو بخش کار و زندگی شخصی برنامه‌هایی دارم که ترجیح می دهم الان در خصوص آن صحبت نکنم.

* در سال 93 جام جهانی در پیش است. برآورد شما از حضور ایران در این مسابقات چیست؟

- حکایت فوتبال ما شده حکایت آن محصلی که درس نخوانده راهی امتحان می شود. اگر امتحان به شکل تستی بود او به شکل شانسی هم شده "تست" می‌زند و شاید قبول شود! اما واقعیت این است که او شاگرد درس خوانی نیست و بر حسب اتفاق شاید قبول هم بشود. به نظرم توقع از تیم ملی باید در حد امکانات باشد. این که انتظار داشته باشیم ایران از سد آرژانتین بگذرد و به دور بعد صعود کند را از سر احساس و دوست داشتن می دانم. برای تیم ملی آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم برنامه‌های آماده سازی این تیم روال درستی به خود بگیرد.

* به لیگ ایران و مدعیان قهرمانی بپردازیم. در این خصوص چه نظری دارید؟

- با توجه به شرایط موجود پیش‌بینی کار سختی است. اما به نظرم فولاد و پرسپولیس شانس بیشتری دارند.

* در خصوص تعیین دستیار جدید برای کروش چه نظری دارید؟

- مگر نظر ما مهم است؟

* برای اهالی فوتبال قطعا.

- وقتی تصمیم را دیگران می‌گیرند و نظر امثال ما برایشان اهمیتی ندارد، گفتنش چه تاثیری دارد. بگذریم.

*در خصوص نتایج نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا چه نظری دارید؟

- تا به اینجا و با توجه به جمیع جهات نتایج بد نبوده است. در این میان استقلال در حد انتظار نتیجه نگرفته است. برای این تیم ها در دور برگشت آرزوی موفقیت دارم.

* و لیگ قهرمانان اروپا؟

- به نظرم بایرن در حد یک قهرمان ظاهر شده و شانس زیادی دارد. متاسفانه دورتموند تیم خوب فصل پیش نیست. این هم به دلیل تغییرات و مصدومیت بازیکنان این تیم است. گمان می کنم در فینال بایرن و رئال حضور یابند. بعید می‌دانم بارسلونا موفق شود. البته در فوتبال اروپا باید منتظر ظهور تیم‌های دیگر هم باشیم.

* شما موافق ادامه قرارداد با کی‌روش هستید؟

- در خصوص عقد قرار مجدد با کی روش ما دو طرف ماجرا داریم. یک طرف کی روش و پیشنهاد مالی‌اش است و در طرف دیگر فدراسیونی که باید توان پرداخت هزینه را داشته باشد. قطعا بعد از جام جهانی شرایط متفاوت خواهد شد.

* ادامه حضور کروش تاثیری در پیشرفت فوتبال ما خواهد داشت؟

- کروش به تنهایی نمی تواند روی کل فوتبال ایران تاثیر بگذارد. نه او و نه هیچ کس دیگری به تنهایی نمی توانند فوتبال یک کشور را متحول کنند. برای این کار باید دنبال کار حساب شده و دسته جمعی باشیم. همان اتفاقی که در همه دنیا رخ داده است.

* و اکنون فدراسیون می خواهد با استخدام وینگادا تیم امید را پس از چهل سال به المپیک ببرد؟

- در برهه کنونی کار مربیان تیم امید ایران ساده است! شما هرکس را به این سمت منصوب کنید او با شکست به عدم موفقیت امیدها طی چهل سال گذشته استناد می کند و از زیر بار مسئولیت فرار می کند. به نظرم من مربیان آلمانی و هلندی در این‌باره بهترین هستند. این را بابت تعصب به فوتبال این دو کشور نمی گویم. من اینجا دیده ام که این مربیان چه نگاه عمیقی به کار دارند. شما دیدید سال گذشته دو تیم از آلمان به فینال لیگ قهرمانان رفتند. دو مربی آلمانی در جمع سه مربی برتر جهان بودند. ما با این کارهای لحظه‌ای به جایی نمی رسیم. هر سال یک مربی از یک کشور می آید و طرحی تازه دارد. این امر نشان می دهد که ما حساب‌شده کار نمی کنیم. جالب تر این که ما منتظریم با مربیان بازنشسته فوتبالمان را سر و سامان دهیم. تا روزی که ما در خصوص تیم امید بی برنامه باشیم آینده فوتبالمان مبهم است. مسئولان ما باید شجاعت استفاده از مربیان جوان‌تر را داشته باشند. باور کنید اگر گواردیولا در ایران بود بعد از دوره بازیکنی اش به کار گرفته نمی شد. حضور مربیان بزرگی چون گواردیولا حکایت از شجاعت مسئولان فوتبال هر کشوری دارد.

* این روزها بحث حضور سرخابی‌ها به شکل بخش خصوصی است. در این باره چه می گویید؟

- من خیلی به این کار امید ندارم. بحث خصوصی کردن تیم‌ها از مدت‌ها پیش مطرح است اما فوتبال ما چه ثمری گرفته است؟ نمونه آن تیم راه آهن و ملوان است. قبل از این هم تیم‌هایی مثل کشاورز، تجارت، استیل آذین و... آمدند و مشکل ساز هم شدند. در برخی از این تیم بحث پول ناسالم هم وجود داشت. برخی از سرمایه گذاران فراری هم شدند. به نظرم هیچ عقل سلیمی حکم نمی کند وارد این فضا شود مگر این که طرف آدم دلسوز و خیری باشد. انسان خیر هم به جای این کار می رود مدرسه و مسجد می سازد. او نمی آید پولش را در امور زودگذر و بی سرانجام هزینه کند. پرسپولیس و استقلال با بقیه تیم ها تفاوتی اساسی دارند. اگر استیل آذین رفت به کسی برنخورد اما اگر پرسپولیس و استقلال بروند چه می شود؟ اصلا مگر ممکن است فوتبال ما از این دو تیم خالی بماند؟ خصوصی کردن سرخابی ها باید به شدت حساب‌شده باشد. پرسپولیس را نمی توان دست هر کس سپرد. به نظرم سهمیه بندی 51 به 49 بهترین روش است. مثلا 51 درصد آن به پیشکسوتان و هواداران اختصاص یابد و مابقی آن با گرفتن ضمانت مالی به بخش خصوصی و یا یک نفر اختصاص یابد. در این شکل کار باید به صورت تصمیمات جمعی مد نظر باشد. البته این کار فرهنگی را می طلبد که فوتبال ما عاری از آن است.

* و اگر حرف خاص دیگری مانده؟

- حرف خاصی نیست. بازهم برای همه آرزوی سلامتی و موفقیت دارم. امیدوارم سال 93 سال تحول اساسی در تشکیلات فوتبال ایران باشد.