نقش منفعل بیمه‌ها در حمایت از معلولان

با وجود آن‌که جمعیت هفت میلیونی معلولان ایران از جمله گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه است که به خدمات اجتماعی و حمایت‌های درمانی نیاز مبرم دارد، اما حمایت بیمه‌های درمانی از این گروه آسیب‌پذیر، هیچ نسبتی با حجم مشکلات آنان ندارد.

در حالی که سازمان بهزیستی از ارائه خدمات بیمه مکمل درمانی به ده‌ها هزار معلول ایرانی سخن می‌گوید، اما روز گذشته مدیرعامل انجمن حمایت از معلولان ایران به مهر گفت: وجود بیمه مکمل درمان برای 500 هزار نفر از معلولان کذب محض است و بیش از دو سالی است که بیمه مکمل درمان معلولان تمدید نشده و این در حالی است که بسیاری از این افراد توانایی پرداخت هزینه‌های کمرشکن درمان را ندارند.

جدای از بیمه مکمل درمان، صدها هزار معلول ایرانی حتی از خدمات بیمه پایه نیز محروم هستند و جالب‌تر آن‌که بارها عنوان شده، سرانه درمان هر فرد معلول در ایران زیر 10هزار تومان در سال است.

مجموع این شرایط موجب شده است، اغلب معلولان ایرانی برای پرداخت هزینه‌های مراکز درمانی، به جیب خود بیشتر از حمایت‌های بیمه‌ای تکیه کنند و این در حالی است که وضع اشتغال و معیشت بسیاری از معلولان کشور نیز آنچنان تعریفی ندارد تا بتوانند یک تنه از پس هزینه‌های درمان بربیایند.

به طور مثال، هزینه درمان یک زخم‌بستر ساده در معلولان ضایعه‌نخاعی، گاه تا مرز ده میلیون تومان هم می‌رسد و هزینه تهیه یک پروتز (اندام مصنوعی) نیز بندرت کمتر از دو میلیون تومان می‌شود، ولی بیمه‌های درمانی در ایران کمترین نقش را در تامین این هزینه‌ها برعهده می‌گیرند.

بدیهی است، یک فرد معلول، بیشتر از دیگر شهروندان به مراکز درمانی مراجعه می‌کند، اما گزینه‌ای که معمولا پیش پای معلولان می‌گذارند، استفاده از خدمات بیمه ایرانیان برای تامین هزینه‌های درمان است؛ بیمه‌ای که خدماتش آنچنان محدود است که نمی‌تواند حتی کسری از هزینه‌های تهیه وسایل کمک توانبخشی معلولان را پرداخت کند.

امین جلالوند - گروه جامعه