سفر ‌به دیار خارج

سفر رفتن جذابیت‌ها، حساسیت‌ها و البته باید و نبایدهای خاص خودش را دارد، اما وقتی پای‌رفتن به یک سفر خارجی به میان می‌آید تمام این حساسیت‌ها چند برابر می‌شود. در ضمن چاشنی نگرانی هم به آن اضافه می‌شود.

این‌که سفر خارجی ما به قصد تفریح و خوشگذرانی است یا یک سفر کاملا رسمی و کاری، فرقی نمی‌کند.

مهم این است که با یک سفر داخلی به دیگر شهرهای کشور که ممکن است سالی چند بار برایتان پیش بیاید، کاملا متفاوت است.

این یک سفر مهم است که اگر قبل از شروع آن تمام مقدمات لازم را نچینید، برنامه‌ریزی‌ها را انجام ندهید و بایدها و نبایدهای آن را رعایت نکنید، ممکن است نادیده گرفتن حتی یک مورد بظاهر کم اهمیت، سفر را به کامتان تلخ کند و شرایطی را در طول اقامت در کشور مقصد برایتان به‌وجود بیاورد که به این راحتی‌ها امکان درست‌کردن اوضاع را نداشته باشید.

پیش از سفر

ناگهانی و بدون اطلاع سفر نکنید. بهتر است حداقل به یک نفر راجع به سفر و محل اقامت‌تان بگویید. شاید قبل از این که برگردید اتفاقی بیفتد که لازم باشد به شما اطلاع دهند یا درصورتی که خبری از شما نبود، بتوانند دنبال‌تان بگردند.

وقتی قرار است به یک کشور دیگر سفر ‌کنید، با فرهنگ و اجتماعی متفاوت با محل زندگی‌تان مواجه هستید. خوب است قبل از سفر با افرادی که پیش از شما به آن کشور سفر کرده‌اند صحبت کنید یا اطلاعاتی را در اینترنت جستجو کنید.

این کار علاوه بر این که باعث می‌شود بهتر برای سفرتان برنامه‌ریزی کنید، چشم‌انداز بهتری از چیزهایی که در انتظارتان است، خواهید داشت حتی اگر از سلامت خودتان مطمئن هستید، بد نیست چهار تا شش هفته قبل از سفر، یک معاینه‌ کامل پزشکی انجام دهید.

اگر قرار است به شهری کوهستانی در یک فصل سرد سفر کنید یا اگر مقصد سفرتان شهری گرم و ساحلی است، تغییرات آب و هوایی را تا زمان برگشت‌تان بررسی کنید.

با این کار هم متوجه می‌شوید چه چیزهایی باید با خودتان ببرید و هم بهتر می‌توانید برای گشت‌وگذار و تفریح برنامه‌ریزی کنید.

اختلاف ساعت کشور خودتان با کشور مقصد را در نظر بگیرید و سعی کنید یکی دو روز قبل از رفتن، خواب‌تان را در شهر و خانه‌ خودتان تنظیم کنید. معمولا دو ساعتی دیر و زود خوابیدن یا بیدار شدن، تمرین خوبی است.

بد نیست در حد چند کلمه از زبان رایج کشور مقصد را بلد باشید. شاید در مواقع اضطراری یا برای کمک‌خواستن به‌دردتان خورد. اسم و آدرسی از خودتان روی چمدان بنویسید.

معمولا ساک‌ها و چمدان‌ها جایی برای نوشتن این مشخصات دارند؛ ولی اگر هم نداشت، روی کاغذ کوچکی یادداشت کنید و بدنه‌ چمدان‌تان بچسبانید.

حالا وقت بلیت است

بلیت اینترنتی بگیرید. بزرگ‌ترین مزیت این بلیت این است که چون اطلاعات پرواز شما با تمامِ جزئیات، روی کامپیوترهای فرودگاه وجود دارد، اگر بلیت‌تان را جا بگذارید،‌ گم کنید یا از شما بدزدند برنامه سفرتان سرجایش است. حتی می‌توانید آن را تغییر دهید بدون این‌که به صدور مجدد بلیت پرینت‌شده روی کاغذ نیاز باشد.

اگر شرکت هواپیمایی‌تان امکان صدور کارت پرواز را به‌صورت اینترنتی ارائه ‌می‌کند، حتماً از این امکان هم استفاده کنید تا در فرودگاه وقت‌تان کمتر تلف شود.

گذرنامه یادتان نرود

گذرنامه، یکی از مدارک شناسایی رسمی است که از طرف دولت برای اتباع یک کشور صادر می‌شود. داشتن گذرنامه نشان‌دهنده‌ داشتن تابعیت آن کشور است و امکان درخواست اجازه گذر یا ورود به کشورهای دیگر را به فرد می‌دهد، پس باید هوای گذرنامه‌تان را داشته باشید تا در سفر به دردسر نیفتید.

اتباع ایرانی برای دریافت یا تمدید گذرنامه باید از یکی از شعب بانک ملی ایران، فرم و پوشه‌ درخواست گذرنامه را بگیرند و بعد از واریز وجوه لازم به شماره‌حساب‌های اعلام شده، به یکی از دفاتر پلیس+١٠ مراجعه کرده و مدارک تکمیل‌شده و فیش‌های پرداختی را تحویل باجه‌ گذرنامه دهند.

البته مسئولان اداره گذرنامه بارها به شهروندان ایرانی هشدار داده‌اند داشتن اعتبار گذرنامه تنها شرط سفر به برخی کشورها نیست و برای سفر به بعضی کشورها گذرنامه افراد باید بیش از شش ماه اعتبار داشته باشد، در صورتی که گذرنامه‌ افراد کمتر از شش ماه اعتبار داشته باشد برخی کشورها مانند عربستان، مالزی و عراق به شما اجازه سفر نخواهند داد.

در کشورهایی که به روادید نیازی نیست تا وقتی گذرنامه دارای اعتبار باشد، افراد می‌توانند بدون در نظر گرفتن زمان باقیمانده از اعتبار گذرنامه‌شان، به کشورهای مورد نظر سفر کنند. اگر قرار است مدت طولانی سفر کنید، حتما بررسی کنید گذرنامه‌تان تا وقتی برمی‌گردید اعتبار داشته باشد.

چه بپوشم؟ چه ببرم؟

سبک ‌سفر کردن اصلا به این معنی نیست که یکسری وسایل ضروری و به‌‌دردبخور را حذف یا فراموش کنیم.

چمدان مسافر باید آن‌قدر سبک باشد که حمل‌‌کردنش را سخت نکند و آن‌قدر کامل که چند روزی نیازهای مسافر را در شهری که خانه‌ او نیست، برآورده کند.

مهم‌ترین اصل برای این‌که بدانیم چه چیزهایی ببریم و چه چیزهایی را از چمدان خارج کنیم، این است که نسبت به جایی که می‌رویم و مدلی که سفر می‌کنیم و امکاناتی که در مقصد خواهیم داشت، آگاهی داشته باشیم.

لباسی که در سفر می‌پوشید باید راحت و سبک باشد. کفش مناسب پیاده‌روی بردارید و عینک آفتابی را هم فراموش نکنید. جوراب و لباس‌های زیر را جدا از بقیه بگذارید نظم چیدن وسایل را در چمدان رعایت کنید.

حواستان به فصل سفر و آب و هوای مقصد باشد. احتمال شب‌های سرد را در نظر بگیرید و یک ژاکت با خودتان بردارید. اگر هوای مقصد گرم است یا نزدیک دریا هستید لباس‌های خنک و نازک بیشتر به دردتان می‌خورد.

لباس‌های غیرضروری با خودتان حمل نکنید. چند عددپیراهن یا تی‌شرت در فصل تابستان و چند پیراهن گرم و ژاکت برای زمستان کافی است.

احتمال خرید کردن در مسافرت را هم در نظر بگیرید.

چطور چمدان ببندیم؟

چمدان ‌بستن وقتی کار راحتی به نظر می‌رسد که در کمد لباس‌ها و کشوها را باز کنیم و هر چیزی را که می‌خواهیم، بدون ترتیب داخل چمدان بریزیم؛ ولی مثل هر کار دیگری، بستن کوله‌بار سفر هم قواعد خودش را دارد.

برای این ‌که در چمدان‌تان را بدون دردسر ببندید و وسایل‌تان را همان‌ طور که می‌خواهید در مقصد تحویل بگیرید، خوب است به نکات زیر توجه داشته باشید:

ـ‌ فکر برداشتن وسایل سنگین را از سر بیرون کنید. اتو و سشوار از وسایلی است که در بیشتر هتل‌های امروزی در اختیارتان قرار می‌گیرد.

ـ بهتر است طوری لباس‌ها را بچینید که به اتوکردن نیازی پیدا نکند. لباس‌های رسمی را با چوب‌رختی در کاورهای پلاستیکی خشکشویی بگذارید.

ـ کیسه‌های پلاستیکی بهترین انتخاب برای دسته‌بندی وسایل است. می‌توانید کفش‌های کثیف، شامپو و وسایل بهداشتی یا هر وسیله‌ای دیگری که امکان ریختن روی لباس‌ها و خراب کردنشان را دارد، در آنها بگذارید.

ـ برای جا دادن لباس‌های راحت‌تر مثل شلوارهای جین و بلوز و ژاکت و تی‌شرت‌ها دو راه وجود دارد: هم می‌توان آنها را تا کرد و هم لوله.‌‌لوله‌کردن برای جین و تی‌شرت عالی است، جای کمتری را در چمدان اشغال می‌کند و چروک هم نمی‌شود. لباس‌هایی مثل ژاکت و بلوز را هم به‌شکل مربع تا کنید.

مهم‌ترین‌ها

شما قرار است به یک کشور خارجی سفر کنید و این یعنی فرسنگ‌ها دور از محل زندگی‌تان و به همین دلیل باید هوشیارتر باشید. اگر چیزی جا بگذارید دیگر امکان بازگشت ندارید و سفر هم برایتان تلخ خواهد شد.

گذرنامه، بلیت‌، روادید، پول، کارت اعتباری، چک‌ پول‌های مسافرتی، برگه یا شماره‌ رزرو هتل، نقشه‌ شهر مقصد، شماره‌ تلفن‌های اضطراری شهر مقصد (پلیس، اورژانس و تاکسی)، داروهای ضروری، شماره تماس با پزشکتان و... .

این وسایل را حتما باید جایی جدا از لباس‌ها و بخصوص در محلی که بهترین و راحت‌ترین امکان دسترسی به آن را داشته باشید قرار دهید. شاید تا وقتی به مقصد برسید، مجبور باشید چند بار آنها را خارج کنید و دوباره سر جایشان بگذارید.

در راه فرودگاه

اگر می‌خواهید در فرودگاه اضطراب و نگرانی نداشته باشید، دست‌کم یک ساعت قبل از پرواز آنجا حاضر باشید، معمولا برای پروازهای داخلی یک ساعت و برای پروازهای بین‌المللی دو ساعت قبل از پرواز در فرودگاه باشید بهتر است.

به این ترتیب زمانی که برای کنترل بلیت، امنیت پرواز، مهاجرت و باقی صف‌های طولانی صرف می‌شود و حتی ترافیک و تاخیر در راه فرودگاه هم برایتان نگران‌کننده نیست، اگر دیر شد و احساس کردید ممکن است پرواز را از دست بدهید، حتما با یکی از کارمندان گیت امنیت پرواز موضوع را در میان بگذارید تا کارتان را خارج از نوبت انجام دهد، یادتان نرود اگر موضوع را مطرح نکنید کسی متوجه شرایط اضطراری شما نمی‌شود و در این شرایط فقط خودتان مسئول عواقب جا ماندن‌ از سفر هستید.

فراموش نکنید هواپیما برای هیچ مسافری معطل نخواهد شد، مگر این ‌که او یکی از 50 مسافری باشد که در راه تلفن کرده و در فهرست تاخیری‌ها قرار گرفته است، پس اگر هنوز در راه هستید به بخش مسافران جامانده زنگ بزنید.

 اگر با کودکتان سفر می‌کنید

برای این‌که سختی‌های این سفر طولانی برای کودکان قابل تحمل شود، بد نیست نکات زیر را رعایت کنید:

برایشان سرگرمی درست کنید: بردن کتاب، دی‌وی‌دی پلیر یا هرچیز دیگری که بتواند آنها را سرگرم نگه دارد مفید است.

حتما‍ آبنبات به همراه داشته باشید: وقت بلند شدن و فرود آمدن به او آبنبات بدهید، اما نه زودتر از وقتی که هواپیما در باند قرار گرفته، چون آن را می‌خورد و فایده‌ای ندارد. تنقلات مورد علاقه‌ کودکتان را همراه داشته باشید: اگر غذای هواپیما را دوست نداشته باشد و گرسنه بماند بداخلاق‌تر می‌شود.

هم در هواپیما و هم در فرودگاه کنار پنجره بنشینید: کنار پنجره جای هیجان‌انگیزی است و هر کودکی را دست‌کم برای مدتی سرگرم نگه می‌دارد.

همیشه امکان تاخیر را در نظر بگیرید: خوراکی، لباس، اسباب‌بازی و برای بچه‌های کوچک‌تر پوشک به اندازه‌ کافی همراه داشته باشید تا چند ساعت تاخیر برایتان کابوس نشود.

و اما هتل ...

اگر می‌توانید هتل خود را حدود دو سه ماه پیش از سفر رزرو کنید، معمولا تخفیف خوبی به شما تعلق خواهد گرفت و اگر هم بخواهید آن را کنسل کنید هزینه‌ ناچیزی از پرداخت شما کسر و بقیه به شما بازگردانده می‌شود. این کار ارزشش را دارد.

اگر شهر مقصد، سرویس مترو یا اتوبوس درون‌شهری خوبی دارد، سعی کنید هتل خود را در نزدیکی ایستگاه بگیرید؛ حمل و نقل درون‌شهری بخصوص در یک کشور غریب می‌تواند معضلی باشد.

فهرست امکانات و شرایط اتاق را حتما پیش از رزرو، کامل و دقیق مطالعه کنید: شرایط تعریف شده برای فرزندتان و سن و سالش، وضعیت رزرو تخت برای او، شرایط کنسل کردن اتاق رزرو شده، ساعت ورود و خروج از هتل و هر شرایط ریز و درشتی از هتل که دانستن آن می‌تواند به شما کمک کند.

یکی از مواردی که لازم است به آن دقت کنید آن است که آیا قیمت اعلام شده برای هتل دربرگیرنده‌ مالیات‌ها و هزینه‌های جانبی نیز هست یا خیر؟ سایت‌ها یا مراکز رزرو گاهی از این شیوه برای بهتر نشان دادن قیمت‌های خود استفاده می‌کنند، اما زمانی که می‌خواهید هتل را رزرو کنید ١٠ تا ٢٠ درصد هزینه‌ اضافه روی صورتحساب خود می‌بینید.

نکته دیگری که در مطالعه شرایط اتاق باید بررسی کنید آن است که کدام‌ یک از امکانات هتل برای شما رایگان است و کدام یک هزینه دارد.

مثلا در بسیاری از هتل‌ها استفاده از باشگاه ورزشی هتل رایگان است، اما در مقابل استفاده از وسایل داخل یخچال خود اتاق هزینه در بر دارد، آن هم بسیار بالاتر از قیمت همان خوردنی یا آشامیدنی اگر آن را از فروشگاه بخرید! فهرست این هزینه‌ها معمولا در پایان مدت اقامت شما و در زمان تسویه‌حساب و ترک هتل در قالب صورتحساب در اختیار شما قرار می‌گیرد و باید آن را بپردازید.

وقتی به مقصد رسیدید

همیشه سعی کنید در روشنایی روز به شهری که نمی‌شناسید برسید؛ چون پیدا کردن مسیرها در شب سخت‌تر می‌شود و نمی‌توانید خوب خیابان‌ها را ببینید؛ از طرفی شب‌ها بیشتر فروشگاه‌ها تعطیل است و اگر چیزی بخواهید، تهیه کردنش سخت است، یا حتی شاید نتوانید تاکسی هم براحتی پیدا کنید.

سعی کنید شماره یا کد تاکسی را همان موقع که سوار می‌شوید در جایی یادداشت کنید یا در حافظه‌ تلفن همراهتان ذخیره کنید.

نکته‌ مهم برای هر مسافر خارجی این است که به فرهنگ و قوانین کشوری که در آن مهمان شده احترام بگذارد، به ملیت و شخصیت‌هایی که برای مردم آن سرزمین مهم هستند توهین نکند و با افراد بومی درگیر نشود.

مواظب وسایل شخصی‌تان باشید؛ برای پول و مدارک‌شخصی از کیف‌های کوچکی استفاده کنید که مطمئن باشید آنها را جا نمی‌گذارید یا امکان ربودنش نیست.

قبل از این‌ که خیلی خرید کنید، در مورد مقدار بار مجازی که می‌توانید با خودتان خارج کنید و همین ‌طور هزینه هر کیلو اضافه بار، اطلاعاتی داشته باشید.

همه پول‌هایتان را تمام نکنید و با جیب خالی به فرودگاه نیایید. همیشه مقداری برای هزینه‌های احتمالی مثل اضافه‌بار و امثال اینها نگه دارید.

باید و نباید غذا خوردن

اگر معده‌ حساسی دارید، سعی کنید قبل یا در حین سفر خوراکی‌هایی را که ممکن است ناراحت‌تان کند، نخورید؛ چون ممکن است برای مدت طولانی، دسترسی به سرویس بهداشتی مناسب و تمیز نداشته باشید.

قبل از سفر خیلی غذا نخورید و در طول سفر نیز به اندازه و سبک میل کنید. این کار باعث می‌شود بدن شما راحت‌تر با شرایط آب ‌و هوایی، اختلاف زمان و غذای متفاوت کشور مقصد منطبق شود.

وقتی به مقصد رسیدید در هر رستورانی غذا نخورید. حداقل از ظاهر مرتب و تمیز رستوران می‌توانید بفهمید داخل آشپزخانه‌اش چه خبر است. سعی کنید جایی که بومی‌های بیشتری می‌روند غذا بخورید.

درست است که یکی از لذت‌های سفر، آشناشدن با غذاها و خوراکی‌های جدید است، ولی گاهی غذای رسمی یک کشور ممکن است خیلی متفاوت با ذائقه‌ شما باشد و خوردنش حالتان را بد کند.

اگر مطمئن باشید چه مواد یا ادویه‌های خاصی در غذاهای محلی وجود دارد، شاید بهتر بتوانید تصمیم بگیرید. برای این ‌که مطمئن شوید غذای رستورانی حلال است، معمولا باید روی تابلوی آن نوشته شده باشد یا داخل منو کنار اسم غذا مشخص کنند که کدام یکی، غذای حلال است وگرنه می‌توانید سوال کنید.

 بیماران بخوانند

استرس سفر را نمی‌توان انکار کرد، چون سفر می‌تواند فرد بیمار را در معرض خطرهایی قرار دهد که در خانه خود از آنها دور بوده است؛ مثل نشستن‌های طولانی‌مدت، کمبود اکسیژن، پرواز در ارتفاعات، قرار گرفتن در معرض آب و هوای سرد و گرم و انجام فعالیت‌های فیزیکی و بیش از حد معمول مانند حمل کردن چمدان‌های سنگین، بنابراین لازم است بیماران محدودیت‌های خود و شیوه برخورد با آنها را بدانند تا در طول سفر دچار مشکل نشوند.

بهتر است بیشتر از نیازتان با خود دارو ببرید تا در حوادث پیش‌بینی نشده با مشکل مواجه نشوید. همه نسخه‌های دارویی خود را همراه ببرید.

داروها را به جای گذاشتن در ساک و چمدان، در کیف دستی خود بگذارید تا هم راحت‌تر به آن دسترسی داشته باشید و هم اگر وسایل شما حین سفر مفقود شد، از داروهایتان محروم نشوید.

بهتر است تمام افراد با سابقه بیماری‌های قلبی یا کسانی که در معرض بیماری‌های قلبی هستند، در طول سفر پرونده پزشکی خود را که شامل اطلاعات زیر است، همراه داشته باشند: آخرین آزمایش‌ها و معاینات پزشکی، آخرین نوار قلبی، اعمال جراحی، آنژیوگرافی، فهرست داروهای مصرفی فعلی و شماره تلفن پزشک خانوادگی که در جریان بیماری فرد قرار دارد.

اگر از داروهای آرامبخش استفاده می‌کنید، قبل از سفر یک نامه از پزشک خود داشته باشید که در آن نوشته شده باشد به چه دلیل از این داروها استفاده می‌کنید.

اگر شما به تزریق نیاز دارید و برای همین سرنگ و سوزن را با خود حمل می‌کنید، به نامه پزشک نیاز دارید.

پوران محمدی - گروه جامعه