زاغ بور تنها پرنده بوم‌زاد ایران

رنگ کلی بدن زاغ بور نخودی متمایل به صورتی و رنگ دم و بال‌ها سیاه است و روی بال‌ها دو نوار بالی و دو نوار سفید یکی باریک و دیگری پهن مشاهده می‌شود. این پرنده دمی نسبتا دراز دارد که به رنگ سیاه و آبی براق دیده می‌شود.

در ناحیه سر یک لکه سیاه مثلثی شکل و در ناحیه گلو نیز یک لکه سیاه وجود دارد. رنگ کلی زاغ بور به استتار این جانور در مناطق بیابانی که زیستگاه این‌گونه است بسیار کمک می‌کند.

زاغ بور از پرندگان نادری است که تا چندی پیش به عنوان گونه بومی ایران شناخته می‌شد، اما در سال‌های اخیر گزارشاتی مبنی بر حضور این‌گونه در منتهی‌الیه مرزهای غربی پاکستان ارائه شده است.

زاغ بور پرنده‌ای نسبتا خجالتی، ولی بسیار زیرک است. به محض این‌که احساس خطر کند با سرعت می‌دود و سپس پشت بوته‌ها مخفی می‌شود.

پس از چند لحظه پشت سر خود را نگاه می‌کند تا عامل تهدیدکننده را ببیند و در صورت احساس خطر مجدد مانند قبل، فرار و خود را پشت بوته‌ها مخفی می‌کند. زاغ بور پروازهای بلند و طولانی ندارد و معمولا در ارتفاع کمتر از ده متر پرواز می‌کند و برای نشستن روی زمین فاصله‌ای طولانی را می‌دود. سرعت دویدن زاغ بور حدود ۲۰ کیلومتر در ساعت است.

زاغ بور در مناطق بیابانی واقع در استان‌های سمنان، خراسان، کرمان، سیستان و بلوچستان، یزد و... پراکندگی دارد.

زیستگاه زاغ بور مناطق مسطح بیابانی و تپه‌های شنی با پوشش گیاهی مناسب مانند دشت‌های وسیع با درختچه‌ها و بوته‌های بلند قیچ، اسکنبیل و تاغ است.

زاغ بور در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت در طبقه نگرانی کمتر قرار دارد و این امر به این دلیل است که هنوز تحقیقات گسترده و دقیقی روی جمعیت، پراکندگی و تهدیدات این‌گونه در ایران بجز مناطق خاص صورت نگرفته است.

تخریب زیستگاه بر اثر دخالت انسان‌ها، از بین رفتن پوشش گیاهی مناطق بیابانی، تکه‌تکه‌شدن زیستگاه به دلیل احداث جاده که موجب جدا افتادن جمعیت‌های زاغ بور از یکدیگر می‌شود، نرخ زاد آوری پایین و... از جمله عواملی هستند که موجب کاهش جمعیت این‌گونه در زیستگاه‌های آن می‌شوند.