قرص ضدچاقی بخور، خودکشی کن!

اعلام چنین مطلبی در حالی که جو عمومی جامعه به سمت کاهش وزن رغبت پیدا کرده و از هر سو در مواجهه با انواع داروها و روش‌های کاهش وزن قرار گرفته، مهم و قابل پیگیری است. پس هر خبرنگاری حساس می‌شود تا موضوع را پیگیری کند اما این پیگیری در اغلب موارد مشابه به بن‌بست می‌رسد.

اولین بن‌بست وقتی سر راهتان ظاهر می‌شود که با مسوولان وزارت بهداشت به عنوان مهم‌ترین نهاد مسوول سلامت مردم، تماس بگیرید.

مسوول مربوط به این موضوع مسلما به شما خواهد گفت این مساله در بازار غیررسمی ایران وجود دارد و وزارت بهداشت تنها مسوول داروهایی است که از مجاری قانونی وارد کشور می‌شود، اما اگر موضوع صحت داشته باشد و به وزارت بهداشت گزارش شود، در نهایت پیگیری خواهد کرد.

مسوولان وزارت بهداشت به شما خواهند گفت که منظور از بازار غیررسمی همان قاچاق است، یعنی این نوع کالاها از مرزها وارد کشور می‌شود و وزارت بهداشت مسوول کنترل مرزها نیست.

پس قاعدتا موضوع باید از ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز پیگیری شود، ستادی که اصولا هماهنگی برای مصاحبه با مسوولانش گذر از هفت‌خوان را می‌طلبد.

اگر از این هفت‌خوان بگذرید پاسخ معمولا این جمله یا جمله‌ای مشابه آن است با این مضمون که چنین کالاهایی معمولا به شکل مسافری وارد کشور می‌شود.

به این ترتیب که واردکنندگان چنین کالاهایی به عنوان مسافر و از فرودگاه به میزان کم اما به شکل مستمر در ساک دستی یا چمدان این نوع داروها را به کشور وارد می‌کنند که کنترل چنین موضوعی ظاهرا سخت است.

در واقع در مسیر بن‌بست چنین سوژه‌ای در نهایت فقط به این مساله می‌رسید که به مردم بگویید مراقب خودتان باشید و اگر دنبال کاهش وزن هستید حتما زیر نظر یک پزشک متخصص و معتبر شروع کنید و راه‌های آزمون پس‌داده را امتحان کنید.

اما در نهایت همه می‌دانیم که هیچ رسانه‌ای نمی‌تواند به اندازه همه مردم کشور مخاطب داشته باشد و برای این‌که برای چنین محصولاتی تقاضایی نباشد، در کنار آگاهی‌بخشی، حذف عرضه هم باید مدنظر قرار گیرد.

مستوره برادران‌نصیری - گروه جامعه